Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου
Μού ζήτησε η παρέα, συνταξιούχοι συνάδελφοι και άλλοι νεώτεροι που πίνουμε μαζί εδώ στην Αγγελάκη τον «καφέ της παρηγοριάς» να τους δώσω, λόγω ειδικότητας, μια ερμηνεία για το πώς γίνεται και μας κάνουν οι ΗΓΕΤΕΣ μας όλα όσα μας κάνουν δυόμιση χρόνια τώρα και εμείς αρκούμαστε σε… κάποιες πορείες και σε πολλές…βρισιές και κατάρες που, ως γνωστόν, ποτέ δεν πιάνουν τόπο και ποτέ δεν επαληθεύονται εις τέρψιν και ικανοποίηση των αποδεκτών τους (δηλαδή των μελών του πολιτικού μας Συστήματος.)
Δεν μπαίνω στον κόπο να καταθέσω καμία περισπούδαστη, έστω και σε επίπεδο αμπελοφιλοσοφίας, ψυχοκοινωνική ερμηνεία της συμπεριφοράς μας ως λαού που αφού του έκαναν «τόσα και τόσα» οι ίδιοι πολιτικοί που μας έφεραν ως εδώ τους…ψήφισε στις 17 Ιουνίου να συνεχίσουν το έργο τους!…
Γουλιά-γουλιά το «καφεδάκι της παρηγοριάς» μπουκιά-μπουκιά τα γνωστά σε μας τους Σαλονικιούς μπισκοτάκια (εσείς οι φίλοι του blog που ζείτε στην Αθήνα ΔΕΝ έχετε τέτοια περιποίηση στις καφετέριές σας) και άρχισα να θυμάμαι γνωστά, ίσως τετριμμένα, αλλά απίθανα στην ευστοχία τους ως ψυχοκοινωνικές ερμηνείες της συμπεριφοράς μας στιχάκια:
Όπως έκανε ο κλασικός Μιθριδάτης, μπορείς να «ακυρώσεις» ακόμη και να «θανατώσεις» τα ανακλαστικά ενός Λαού εφόσον του δίνεις τις δόσεις του δηλητηρίου…
«Σιγά, σιγά και με το…μαλακό!»
Ερμηνεία θέλετε εσείς στην παρέα, θεωρίες ζητούν οι φίλοι μας σε Ευρώπη, Αμερική, Καναδά και Αυστραλία για την συμπεριφορά που επιδείχνουμε εμείς οι Έλληνες από τον Μάη του 2010 όταν ο τότε Πρωθυπουργός μας κ Παπανδρέου και ο τότε Τσάρος της Οικονομίας Dr Παπακωνσταντίνου μας «παρέδωσαν» στην Τρόικα!…
Σας θυμίζω εκφράσεις που έγιναν πια σλόγκαν:
«Καταστρεφόμαστε, θα μας διώξουν από ευρωζώνη και Ευρωπαϊκή Ένωση, θα γυρίσουμε στη Δραχμή, θα γίνουν αναστολές πληρωμών, θα πεινάσουμε θα, θα, θα…»
Τρομάξαμε, κλειστήκαμε στα καβούκια μας και μας κάνουν τώρα πια και η εισαγόμενη και η ντόπια τρόικα ότι θέλουν, όταν το θέλουν και όπως το θέλουν…
Και η περιβόητη «ελληνική κοινή γνώμη»… λούφαξε!
«Λέγε, λέγε το κοπέλι, κάνει την κυρά και…θέλει!»
Μας είχε πει, εάν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος και θα ζητήσω δημοσίως συγνώμη, ο κ Παπανδρέου ως πρωθυπουργός μας «τι θέλετε να πουλήσω την Πελοπόννησο;»
ΟΧΙ, βέβαια!
Αλλά όπως λένε πολλά στόματα, η τρόικα που εκείνος έφερε στην Ελλάδα και ζει και βασιλεύει εδώ, μας τα παίρνει όπως το λέει ο λαός μας:
«Σταλαματιά, σταλαματιά, γεμίζει της τρόικας η στάμνα η πλατιά…»
Όπως φαίνεται ΔΕΝ πουλήσαμε την Πελοπόννησο αλλά πολλοί μιλάνε, και εγώ όπως και εσείς (και μαζί μας Υπουργοί και Βουλευτές ΔΕΝ έχουμε δει στις Συμβάσεις και τα Μνημόνια τα «ψιλά γράμματα» που τα ψηφίσανε) για ξεπούλημα Εθνικής Κυριαρχίας και υποθήκευση του Εθνικού πλούτου!
Για τους δανειστές μας που είχαν φοβηθεί μπας και τους στείλουμε εμείς αδιάβαστους, ας είναι καλά Κυβέρνηση Παπανδρέου και Συγκυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, τώρα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ καθώς πια για αυτούς…
«Αγάλι, αγάλι γίνεται η αγουρίδα…μέλι!»
Άνεργος ΕΝΑΣ στους ΤΡΕΙΣ Έλληνες και ΕΞΙ στα ΔΕΚΑ παιδιά μας (πολλά με περγαμηνές Πανεπιστημίων και ΤΕΙ) …
Μειώνονται συνεχώς μισθοί και συντάξεις…
Μένουν απλήρωτοι φαρμακοποιοί και όσοι έκαναν δουλειές για Κρατικούς φορείς…
Αυξάνονται οι γραμμές στα δωρεάν συσσίτια, και στα γραφεία του ΟΑΕΔ…
Κάποτε αξιοπρεπείς άνδρες και γυναίκες τώρα ψάχνουν τους σκουπιδοτενεκέδες για αποφάγια…
Πηδάνε από τα παράθυρα, τσακίζουν το σβέρκο τους σε αγχόνες, και τινάζουν με καραμπίνες τα μυαλά τους στον αέρα πτωχευμένοι μικρό-μεσαίοι επιχειρηματίες…
Γέμισαν οι δρόμοι και οι πλατείες ζητιάνους που στέκονται μπροστά σε κλειστά καταστήματα στα οποία τις κάποτε εντυπωσιακές τους βιτρίνες τώρα καλύπτουν τα ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ – ΠΩΛΕΙΤΑΙ…
Μας ξαπλώσανε, μας ποδοπατούν, αδειάζουνε καθημερινά τις τσέπες μας..
Μας κλέψανε την ΕΛΠΙΔΑ και, δυστυχώς και την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ…
Αλλά διαπληκτίζονται για λογαριασμό μας με τους Ξένους με στόχο την ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ της σχέσης ΧΡΕΟΥΣ-ΑΕΠ στο 120% το 2022 αντί του 2020…
Σαββατοκύριακο πριν την Δευτέρα 26η Νοεμβρίου του 2012 και αυτοί διαπληκτίζονται για το 2022;
Δηλαδή μας λένε:
«Ζήσε Μάη να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο…»
Παιδιά, ρώτησα την παρέα, εκείνο που κάποτε λέγαμε με μεράκι…
«Ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υποφέρει…»
Τι απέγινε;