H διαρροή από πηγή του Eurogroup, που επικαλέστηκε το Γαλλικό Πρακτορείο, ενόψει της συνεδρίασης της Δευτέρας, τα έλεγε όλα. “Η Ελλάδα έχει μικρή ανάπτυξη, όμως δεν φταίει εκείνη αφού κάνει ό,τι της λένε”.
Όσο όμως κι αν φαίνεται απίστευτο, αυτή είναι εξαρχής η πραγματικότητα, από την πρώτη στιγμή των επαφών τού τότε υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου με τους ευρωπαίους και το ΔΝΤ. Ήταν ο ίδιος ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών που ζήτησε ψυχρά από την τρόικα να του δώσει ένα αναλυτικό πρόγραμμα για την Ελλάδα το οποίο η κυβέρνηση Παπανδρέου θα παρουσίαζε ως δικό της. Έτσι βγήκε το πρώτο Μνημόνιο. Τέτοιου επιπέδου ήταν οι πρώτες συζητήσεις της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα όσο κι αν οι τότε υπεύθυνοι ποτέ δεν θα αποδεχθούν αυτή την πραγματικότητα και θα δηλώνουν ότι οι διαπραγματεύσεις ήταν σκληρές μέχρι να καταλήξουν σε συμφωνία για το πρώτο Μνημόνιο.
Η αποτυχία των Μνημονίων ως προς την επίτευξη των οικονομικών στόχων είναι παροιμιώδης. Αλήθεια, σε ποια χώρα του κόσμου τρόικα και κυβέρνηση, που από κοινού αποφάσισαν και εφάρμοσαν τις μνημονιακές πολιτικές-σοκ, θα έπεφταν έξω πάνω από 40 εκατοστιαίες μονάδες στην εκτίμησή τους για το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ και θα συνέχιζαν να συγκυβερνούν χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν; Αν δει κανείς τις εκτιμήσεις του υπουργείου Οικονομικών, θα διαπιστώσει ότι, ενώ υπολόγιζαν το χρέος λίγο κάτω από το 150% του ΑΕΠ, στην πραγματικότητα βρίσκεται στο 190%! Μάλιστα σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος το υπουργείο έχει πέσει έξω στους υπολογισμούς του για το χρέος συνολικά περίπου μιάμιση φορά το ΑΕΠ της χώρας! Κι όμως κανείς δεν ζήτησε ούτε μια συγγνώμη.
Αξίξει στο σημείο αυτό να επισημανθεί ότι στην πραγματικότητα δεν μειώνεται σε απόλυτους αριθμούς το χρέος παρά μόνο 15 δισ. μετά το πολυδιαφημισμένο “κούρεμα” Βενιζέλου. Το χρέος κυμαίνεται γύρω στα 340 με 350 δισ. ευρώ σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος σκληρής λιτότητας, με εξαίρεση τη μικρή υποχώρηση μετά το “κούρεμα”. Το πρόγραμμα εσωτερικής υποτίμησης “σκότωσε” μεγάλο μέρος του ΑΕΠ, πάνω από 20% και οδεύει προς το 25%, ποσοστό πρωτοφανές για χώρα εν καιρώ ειρήνης. Ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται παρά την εμφανή αποτυχία του προγράμματος σε επίπεδο οικονομικών στόχων. Κι αυτό εξαιτίας της λανθασμένης υποτίμησης του λεγόμενου πολλαπλασιαστή, δηλαδή των επιπτώσεων που έχουν στο ΑΕΠ της χώρας οι αιματηρές περικοπές εισοδημάτων, η αύξηση των φόρων, αλλά και οι περιορισμένες ροές αναπτυξιακών κονδυλίων, που δεν μπορούν να αντισταθμίσουν την κατρακύλα της οικονομίας.
Ποια είναι η απάντηση της κυβέρνησης και της τρόικας σε αυτό το μεγάλο λάθος, την υποεκτίμηση του πολλαπλασιαστή, που φτάνει μάλιστα στο ένα τρίτο της πραγματικής επίπτωσης; Η επιβολή της ρήτρας αυτόματης λήψης νέων αιματηρών περικοπών δαπανών και αύξησης των εσόδων με το τρίτο Μνημόνιο.
Με αυτά τα μέτρα όμως θα “σκοτώσουν” ακόμη μεγαλύτερο μέρος του ΑΕΠ, που έχει ήδη μειωθεί κατά 50 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το χρέος. Αυτό το καθοδικό σπιράλ θανάτου γίνεται ακόμη πιο εφιαλτικό καθώς η χώρα οφείλει να φτάσει σε πρωτογενή πλεονάσματα, που φτάνουν μέχρι το 4,5% του ΑΕΠ ετησίως, προκειμένου να αποπληρώνει το χρέος της. Αυτό όμως είναι πραγματική τρέλα, γιατί, ενώ βρίσκεται σε βαθιά κρίση, θα αφαιρεί συνεχώς επιπλέον πόρους απο την οικονομία, τους οποίους θα μπορούσε να διοχετεύσει σε αναπτυξιακούς σκοπούς προκειμένου να ανακάμψει.
Λαγκάρντ και Σόιμπλε διαφωνούν τώρα για τον τρόπο απομείωσης του χρέους, ενώ όφειλαν να πάρουν τις αναγκαίες αποφάσεις σχεδόν τρία χρόνια πριν, στην αρχή του προγράμματος, και όχι να λοιδορούν μαζί με τα κυβερνητικά παπαγαλάκια στην Αθήνα όσους το πρότειναν τεκμηριωμένα και έγκαιρα και, το κυριότερο, με πολύ λιγότερο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
Ο σαδομονεταρισμός πρέπει να σταματήσει, έχει ήδη πληγώσει βαθιά τη χώρα.