ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ; ΦΑΓΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ € 80 δις.
Μια αληθινή ιστορία
Νοέμβριος 1999. Βροχερή βραδιά.
« Περιμένοντας για ένα ραντεβού αργά το απόγευμα στα γραφεία μιας κρατικής τράπεζας άκουσα από το διπλανό γραφείο τέσσερα πολύ μα πολύ υψηλόβαθμα στελέχη της τράπεζας να γελάνε, ναι, να γελάνε.
Γιατί;
Ο κόσμος αγόραζε την μετοχή μιας εταιρείας που είχε σαν πάγιο μια απλή αποθήκη και η αξία της ήταν στα 4 δις δραχμές. Και ο κόσμος αγόραζε.
Ακούγοντας την ειρωνεία τους και η σχεδόν σατανική χαρά που ένιωθαν ότι ξεγέλασαν όλους και έκαναν πλούσιους τους Oppenheimer, Fidelity, τους κολλητούς τους και τους εαυτούς τους ένιωσα μια έντονη δυσφορία.
Την άλλη μέρα πήγα στο γραφείο και παραιτήθηκα.
Το κόλπο πάντα το ίδιο φίλε. Τα ΤΑΜΕΙΑ ο λαγός και το φινάλε. Ήξεραν ότι έκλεβαν τις αποταμιεύσεις μιας κοινωνίας.
Αλλά να κλέβεις και τις αποταμιεύσεις που θα είναι οι συντάξεις και η περίθαλψη μιας ολόκληρης χώρας (τα ασφαλιστικά ταμεία ) αυτό είναι το έσχατο έγκλημα μιας άπληστης οικονομικής, τραπεζικής και πολιτικής ελίτ.»
Η καταστροφή των αποθεμάτων των ταμείων είναι η μεγαλύτερη αιτία που η χωρά μας «πτώχευσε» και το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα. Έφαγαν €80 δισεκατομμύρια από τον προϋπολογισμό σε 12 χρόνια.
Το πιο συνταρακτικό;
Τρία από αυτά τα τέσσερα άτομα συνεχίζουν και σήμερα να παίζουν σημαντικό ρόλο στον τραπεζικό τομέα, κρατούν ακόμα μεγάλες θέσεις και έχουν το θράσος δημόσια να προτείνουν σενάρια σωτηρίας για το ελληνικό κράτος.