Αρχικά ακούσαμε με ανακούφιση ότι τα “μαύρα” εμβάσματα στο εξωτερικό θα φορολογηθούν επιτέλους με 45%. Η χαρά μας όμως κόπηκε απότομα όταν διαπιστώσαμε ότι ως “μαύρα εμβάσματα” στο εξωτερικό θεωρήθηκαν μόνο αυτά που έγιναν από ελληναράδες ¨πατριώτες”. Για τα δισεκατομμύρια του δουλεμπορίου που φεύγουν πιο μαύρα και από τη νύχτα εδώ και χρόνια μέσω “money transfer”, κουβέντα. Και μιλάμε για το πιο μολυσμένο χρήμα που έχει καταντήσει την Ελλάδα
θέατρο ανείπωτης ανθρωπιστικής καταστροφής. Δουλεμπόριο, εμπόριο οργάνων, ναρκωτικών, λύτρα απαγωγών εως και “μαύρη” εργασία στην καλύτερη, μένουν πάλι στο απυρόβλητο.
Όταν μάλιστα έχει αποδειχθεί ότι πίσω από κάποιες ιδιοκτησίες τέτοιων μαγαζιών κρύβονται βρωμεροί εγκληματίες που στέλνουν ακόμα και γυναικόπαιδα για σφάξιμο σε κλινικές του εξωτερικού, μετατρέποντας την Ελλάδα σε τράνζιτ βαρβαρότητας.
Σκεφτείτε πόσο πιο απλά θα γινόντουσαν τα πράγματα εάν έμπαινε ένας κεφαλικός φόρος σε αυτές τις “συναλλαγές”. Και το κράτος θα έκλεινε τρύπες και οι δουλέμποροι θα μάζευαν τα μπογαλάκια τους.
Φαίνεται όμως ότι το μαύρο χρήμα είναι τόσο πολύ (το δουλεμπόριο και τα συναφή “επαγγέλματα” άλλωστε είναι η πρώτη πηγή μαύρου χρήματος παγκοσμίως) που επηρεάζει ακόμα και εθνοπατέρες. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η απάθεια.