Σφυροκόπημα Παυλόπουλου σε Προβόπουλο για το σκάνδαλο του "Ξεφορτώματος" ομολόγων.

ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Α΄ΑΘΗΝΩΝ – Ν.Δ.
ΔΗΛΩΣΗ – ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
​Σχετικώς με την από 20/9/2012 (Α.Π. 271) επιστολή του Διευθυντή της Διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού και Οργάνωσης της Τράπεζας της Ελλάδος επί της από 11/9/2012 ανακοίνωσής του, ύστερα από την απάντηση του Υπουργείου Οικονομικών στην Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων που είχε υποβάλει, ο Βουλευτής Α΄ Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας, Καθηγητής κ. Προκόπης Παυλόπουλος, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Διπλά ευχαριστώ τον κ. Διευθυντή της Τράπεζας της Ελλάδος για την πρωτοβουλία του: Συγκεκριμένα, και γιατί μπήκε στον κόπο ν’ ασχοληθεί με την ανακοίνωση ενός απλού Βουλευτή –άλλωστε γνωρίζω πόσο βεβαρυμένο είναι, ιδίως κατά την τρέχουσα περίοδο, το
πρόγραμμα των υπαλλήλων της Τράπεζας της Ελλάδος, και πολύ περισσότερο των Διευθυντών της- αλλά και γιατί, με το αυξημένο κύρος των αναλύσεών του, ουσιαστικά επιβεβαιώνει τα συμπεράσματά μου επί της ουσίας, διαφωνώντας σε κάποια σημεία μόνον ως προς τους αριθμούς και αποκλειστικώς με βάση τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών. Υπενθυμίζω λοιπόν στον κ. Διευθυντή τ’ ακόλουθα:
. Ευχαριστώ για τη διόρθωση –«δαίμων του «τυπογραφείου» γαρ- κατά την οποία πράγματι, στις 31/12/2009, ο εγχώριος τομέας κατείχε ομόλογα αξίας 55,9 δισ. ευρώ και όχι 56,9 δισ. ευρώ. Πολλώ μάλλον όταν και αυτή η διόρθωση είναι ενισχυτική των επιχειρημάτων μου.
. Υπενθυμίζω, επιπλέον, στον κ. Διευθυντή τα εξής δύο δεδομένα:
Α. Πρώτον, ότι –όπως σημειώνω ρητώς και στην ανακοίνωσή μου- τα στοιχεία που μου έχει κοινοποιήσει το Υπουργείο Οικονομικών δεν είναι πλήρη. Το ομολογεί άλλωστε και το ίδιο το Υπουργείο στην απάντησή του.
Β. Και, δεύτερον, ότι τα στοιχεία της ανακοίνωσής μου προέρχονται και από άλλες πηγές. Π.χ. από την πηγή της B.I.S.(Bank of International Settlements), όπως αυτά δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ Ανάπτυξη» της Κυριακής 18/3/2012. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι πριν τη κρίση δανεισμού της Ελλάδας οι αλλοδαπές τράπεζες κατείχαν στα χαρτοφυλάκιά τους ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου αξίας 143 δισ. ευρώ. Και κατά το «κούρεμά» των ομολόγων αυτών οι ως άνω τράπεζες κατείχαν πια μόλις 23 δισ. ευρώ! Δηλαδή «πρόλαβαν» και «ξεφορτώθηκαν» ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ύψους 120 δισ. ευρώ, ώστε το κούρεμά τους να γίνει όχι φυσικά σε βάρος τους αλλά σε βάρος των ευρωπαίων –και κυρίως ελλήνων- φορολογουμένων. Διερωτώμαι, κατά συνέπεια, ο κ. Διευθυντής αμφισβητεί άραγε τα στοιχεία αυτά; Και αν ναι μπήκε στον κόπο ν’ απαντήσει –όπως συνέβη με την περίπτωση της ανακοίνωσής μου- στο «ΒΗΜΑ Ανάπτυξη» τον Μάρτιο του 2012;
. Στην ανακοίνωσή μου, κατ’ ακολουθία και των ως άνω στοιχείων, επισημαίνω, verbatim: «Δηλαδή, κατά την ίδια περίοδο που η τότε Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου και πρωτίστως ο τότε Υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου εξόρκιζαν κάθε έννοια αναδιάρθρωσης του χρέους, οι αλλοδαπές τράπεζες «ξεφόρτωναν» τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, τα οποία αγόραζαν οι Ελληνικές Τράπεζες και ιδίως τ’ Ασφαλιστικά Ταμεία και οι ιδιώτες αποταμιευτές που, όπως αποδεικνύεται σήμερα, υπήρξαν τα κυριότερα θύματα από τις απώλειες του PSI». Και ρωτώ με τη σειρά μου τον κ. Διευθυντή:
Α. Ναι ή όχι, από τα ίδια τα –τονίζω και πάλι μη πλήρη- στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών, προκύπτει ότι οι Ελληνικές Τράπεζες «φορτώθηκαν», μεταξύ 2009 ως το τέλος του 2011, ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου αξίας πάνω από 40 δισ. ευρώ; Είναι μικρό το ποσό αυτό;
Β. Ναι ή όχι, και πάλι από τα ίδια τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών, οι έλληνες ιδιώτες, φυσικά ή νομικά πρόσωπα –εμπιστευόμενα μάλιστα τις δηλώσεις Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου που απέκλειαν «μετά βδελυγμίας» την αναδιάρθρωση του χρέους και στις οποίες, απ’ ό,τι γνωρίζω, δεν υπήρχε αντίλογος από την πλευρά της Τράπεζας της Ελλάδος- «φορτώθηκαν» κατά την ίδια ως άνω περίοδο, ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ύψους κοντά 4,5 δισ. ευρώ; Και κυρίως από το υστέρημά τους, ακριβώς επειδή θεωρούσαν αξιόπιστη τη Κυβέρνηση και, φυσικά, την Τράπεζα της Ελλάδος; Είναι μικρό το ποσό αυτό και μάλιστα για μικροαποταμιευτές, που είδαν τον ιδρώτα χρόνων και χρόνων να «κουρεύεται» στο όνομα της «πρωτοφανούς μείωσης του δημόσιου χρέους»;
Γ. Και, τέλος, ως προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία: Ακόμη και με βάση τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών –που, όπως τόνισα, δεν είναι τα μόνα- ναι ή όχι κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα μεταξύ 2009-2010 «φορτώθηκαν» ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ύψους 9 δισ. ευρώ; Είναι μικρό το ποσό αυτό; Και, πέραν τούτου, ποιος και με ποιες εγγυήσεις, σ’ εκείνη την τραγική για την οικονομία μας χρονική περίοδο, λάμβανε τις αποφάσεις γι’ αυτή την επένδυση των Ασφαλιστικών μας Ταμείων;
. Τέλος, ως προς το χαρτοφυλάκιο του Εξωτερικού Τομέα, ο ίδιος ο κ. Διευθυντής επισημαίνει ότι αυτό μειώθηκε μεταξύ 2009-2011 από 194,6 δισ. ευρώ σε 152,2 δισ. ευρώ. Μα ακριβώς το ίδιο, κατ’ ουσία, τονίζω στην ανακοίνωσή μου: Ότι τη διαφορά τη φορτώθηκε ιδίως ο Εγχώριος Τομέας, δηλαδή οι Ελληνικές Τράπεζες, τ’ Ασφαλιστικά μας Ταμεία και οι Έλληνες ιδιώτες ομολογιούχοι. Μήπως κατά τον κ. Διευθυντή η ανωτέρω διαφορά, περίπου 42 δισ. ευρώ –πάντα κατά τα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών, τα οποία δεν είναι τα μόνα- είναι μικρή;
Καταλήγω, τονίζοντας ότι, ιδίως μετά την επιστολή του κ. Διευθυντή της Τράπεζας της Ελλάδος, εμμένω απολύτως στις αρχικές διαπιστώσεις μου επί της ουσίας. Ήτοι πως η, με ευθύνη και της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου αλλά και της Τρόικας, καθυστέρηση της –αναπόφευκτης λόγω των Μνημονίων, όπως προκύπτει και από τις δηλώσεις και του κ. Π. Ρουμελιώτη- αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Χώρας μας για 18 ολόκληρους μήνες, επέτρεψε στις αλλοδαπές τράπεζες (κυρίως γαλλικές, γερμανικές και αγγλικές) να «ξεφορτωθούν» τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου που κατείχαν, για να τα «φορτωθεί», κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, ο ως άνω Εγχώριος Τομέας. Και τούτο δεν είναι δυνατό να μην ελεγχθεί περαιτέρω και πλήρως, αφού είναι πλέον φανερό ότι, κατ’ αποτέλεσμα, οι Έλληνες, φυσικά και νομικά πρόσωπα, αγόρασαν ένα μεγάλο μέρος από την «πολυδιαφημισμένη» μείωση του δημόσιου χρέους μας. Γι’ αυτό και θα επανέλθω το συντομότερο, πάντα δια της οδού του κοινοβουλευτικού ελέγχου».