Ωραία περάσαμε, αλλά τέλος. Πετάξτε τα εμπριμέ, γιατί φέτος θα φορεθεί γαλανόλευκο.

Ακριβώς αυτή είναι η εικόνα που σας είχαμε περιγράψει προ 6 μηνών περίπου, όταν αρχίσαμε να αναλύουμε τις συνθήκες δράσεις του ΔΝΤ στην Ελλάδα βάσει της παγκόσμιας εμπειρίας.
Αυτές λοιπόν ήταν οι όμορφες, αυτιστικές εικόνες όπου βγαίναμε όλοι (και εμείς μαζί με το ΠΑΜΕ) για να “διακδικήσουμε” και να ενισχύσουμε το μαγαζάκι μας.
Καιρός να αφήσουμε το εμπριμέ όμως. Τέλος η πλάκα σύντροφοι, γιατί τα πράγματα σοβαρεύουν και τσιτάτα όπως “εργοδοτική τρομοκρατία” και άλλα τινά, μόνο έξω από το Carrefour. Όχι στο Σύνταγμα. Γιατί απλούστατα οι μόνοι εργοδότες που θα μείνουν, θα είναι τα Carrefour, ta McDonalds και βεβαίως οι τράπεζες. Ούτε ο κυρ Μήτσος με τους 4 εργάτες που τους “έπινε το αίμα”.
Ούτε βεβαίως εμείς που σαν τα ΚΤΗΝΗ βγαίναμε πίσω από την δημοσιοϋπαλληλική ψευτομαγκιά μας για να κάνουμε την πλακίτσα μας και ν’ αρπάξουμε κανένα επίδομα παραπάνω που βέβαια μας το πλήρωνε ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ εργάτης που δούλευε σαν σκλάβος στο μεροκάματο της πραγματικής παραγωγής.
Τέρμα λοιπόν η πλάκα. κομμένες οι κομματικές σημαιούλες, κομμένες οι ταξικές αρλούμπες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ενοχική παραδοχή “συντρόφου” – δημοσιογράφαρου: Σύντροφε, πήρα Mercedes…
Και την Ανταπάντηση του άλλου συντρόφου, επίσης δημοσιογράφαρου (ελέω της ποδαρίλας του Λαλιώτη στα εξάρχεια): Δεν πειράζει σύντροφε! Ο Μάρξ δεν είπε να μην πάρει κανένας! Είπε να πάρουν όλοι!!
Όπερ και εγένετο. Όλα τα λαμόγια, τέως σύντροφοι, πήραν Mercedes. Εις βάρος αυτής της έρμης χώρας που είχαμε το θράσος να την βρίζουμε. Εις βάρος του παλικαριού με τα τρία παιδιά που δούλευε μεροκάματο και μεις υποτιμητικά τον φωνάζαμε “ο νυκοκυραίος”, “ο μικροαστός”. Εμείς τι σκατά κάναμε; Άιντε έναν γάμο με το ζόρι, ένα παιδί που το παραπετάξαμε γιατί κοιτάζαμε πως θα τ’ αρπάξουμε ή θα ξενοπηδήσουμε. “Εμείς οι Αριστεράντζες”. Τέρμα λοιπόν τα εμπριμέ.
Τέρμα όμως και το ΠΑΜΕ. Γιατί εγώ τα εμπριμέ τα έκοψα μόλις η βρώμα του Κωστόπουλου μου έπνιξε τη μύτη. Τώρα όμως σύντροφοι (πραγματικοί) πρέπει να πετάξουμε και τη δική μας μπράντα. Γιατί Αλέκα όπως είπες, το κεφάλαιο ΔΕΝ έχει Πατρίδα, όμως ΟΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΕΧΟΥΝ.

Ξαναθυμήσου το λοιπόν γιατί ήρθε η ώρα να πετάξουμε από πάνω μας τη βρώμα του Κόκκαλη και του Καλογρίτσα. Ήρθε η στιγμή να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα, τώρα στη Μητέρα των Μαχών. Και αυτή η μάχη θα πρέπει να έχει σημαία μόνο τη Γαλανόλευκη. Όχι σαν έμβλημα του κράτους – Μπουρδέλου που έφτιαξαν οι δικοί μας οι Νενέκοι.
Αλλά σαν παντιέρα Ελευθερίας και Αγώνα. Γιατί ο αγώνας μας είναι πλέον καθολικός, για όλο τον λαό. Δεν θα γίνουμε εμείς το δεκανίκι του CNN και του Reuters. Ας διδαχτούμε από το παράδειγμα των συντρόφων της Αργεντινής που πήραν και κει τη Γαλανόλευκη και έτρεψαν σε φυγή όλο το φασισταριό. Γιατί πάντα αυτή η Γαλανόλευκη ήταν ο εφιάλτης κάθε φασίστα. Του Τούρκου, του Γερμανού, του Ιταλού.
Γιατί μόνο η Γαλανόλευκη θα δώσει στο Γένος, ΝΑΙ ΣΤΟ ΓΕΝΟΣ, να καταλάβει ότι πραγματικά πρέπει να βγει στον δρόμο. Και μόνο όταν κυματίσει η Γαλανόλευκη στον δρόμο, θα καταλάβουν οι φασίστες ότι δεν παίζουμε αλλά ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ. Όπως πρώτα…
Γιατί από αύριο, δεν υπάρχει χώρος για Πουρκουάδες. Ή Πατριώτης, ή Λαμόγιο!
Ας φτιάξουμε λοιπόν αυτό το ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ από τα σπλάχνα του Γένους μας. Όχι αύριο, Όχι αργότερα, ΤΩΡΑ!
“Της Αντάρτισσας το εγγόνι”