Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΕΘΑΝΕ, ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

“ Αντισταθείτε
σε αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες ατελείωτες
τις παρελάσεις ”
Ανθρώπων έργο το πολίτευμά μας, οδεύει προς το τέλος του ιστορικού του βίου ;
Αναγκαίο κακό για κάποιους η ύπαρξη θεσμών, προϋπόθεση ισχυρής Δημοκρατία για άλλους
οπότε το ερώτημα είναι εάν οι υπάρχοντες θεσμοί χρήζουν επανεξέτασης.
Τα προβλήματα που κατέδειξαν οι πρόσφατες εκλογές αλλά και όσα είχαν προηγηθεί
ανέδειξαν για μια ακόμα φορά τις αδυναμίες στην υπ – άρχουσα μορφή πολιτεύματος.
Οι αποδοκιμασίες, στο πρόσωπο του Προέδρου προεκλογικά.
Η αδυναμία του Προέδρου, να έχει ενεργό και ουσιαστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις.
Τα ευτράπελα της Προεδρίας, με το πλαστό(;) non paper και το φιάσκο των δηλώσεων Μέρκελ, που διαψεύστηκαν.
Η Αναντιστοιχία της λαϊκής ετυμηγορίας, στα έδρανα της βουλής.
Η τρι – κομματική συν – κυβέρνηση, με ποσοστά που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική πλειοψηφία.
Τα κενά του Συντάγματος, όπως ανέδειξε η ασθένεια του πρωθυπουργού
και η αντικατάστασή του από… τον αδύναμο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Μια σειρά από γεγονότα και ερωτήματα που θα πρέπει με ηρεμία να εξετάσουμε
και να επανεξετάσουμε την «αναγκαιότητα» των θεσμών στην σημερινή τους μορφή.
Θέλω να πιστεύω ότι τα όποια διακοσμητικά στοιχεία αρμόζουν σε υλικά οικοδομήματα
σε αντιθέσει με τα πολιτικά που καλούνται να ισχυροποιούν την Δημοκρατία, να είναι λειτουργικά και να αντικατοπτρίζουν την λαϊκή βούληση.
Σε αυτό ακριβώς θα επικεντρώσω, ώστε σαν θέμα να τύχει της προσοχής που του αρμόζει και μέσα από την διαδικασία του διαλόγου και της κατάθεσης απόψεων, να συν-διαμορφωθεί ένα κοινό και σύγχρονο πλαίσιο προτάσεων.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο θεωρητικά ανώτατος άρχων, μετά την συνταγματική μεταρρύθμιση του 85 -86, ουσιαστικά απογυμνώθηκε από κάθε μορφής εξουσίας, διατηρώντας μία και μόνη, την δυνατότητα παραίτησής του, δυνατότητα που δεν έγινε ποτέ πράξη στην μετέπειτα ιστορία του θεσμού.
Στον αντίποδα, το πρόσωπο του Πρωθυπουργού όπου συγκεντρώνεται το σύνολο των κυβερνητικών εξουσιών, σε ένα άκρως προσωποπαγές οικοδόμημα και με ότι κινδύνους αυτό ελλοχεύει, όπως άλλωστε απέδειξε η διακυβέρνηση του Γ.Α. Παπανδρέου. – Το στοιχείο αυτό φυσικά, κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι, καθώς όλο το σημερινό οικοδόμημα ήταν προσαρμοσμένο στην μεταπολιτευτική περίοδο και στο δεδομένο των αυτοδύναμων κυβερνήσεων, δεδομένο που έχει ανατραπεί.
Αυτά λοιπόν τα δύο χαρακτηριστικά, συνιστούν το βασικό αίτιο όσων αδυναμιών, αρχικά και εν συντομία, υπενθύμισα από το πρόσφατο παρελθόν.
Με έναν διακοσμητικό και πολιτικά ανεύθυνο Πρόεδρο – κατά το Σύνταγμα – και έναν πανίσχυρο Πρωθυπουργό,
ας μην περιμένουμε σημαντικές εξελίξεις στα σημαντικά προβλήματα που βιώνει ο τόπος.
Εάν πραγματικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης επιθυμούν να θέσουν τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων
θα πρέπει να αξιώσουν αλλαγή πολιτεύματος.
Εμείς Γνωρίζουμε, όπως και αυτοί,
ότι οι φωτοβολίδες απλής αναλογικής, δεν αρκούν να επαναφέρουν
το Φως της Δημοκρατίας στην Ελλάδα.
« …Και συ λοιπόν
στέκεσαι έτσι βουβός με τόσες παραιτήσεις
από φωνή
από τροφή
από άλογο
από σπίτι
στέκεις απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν.»
Γιάννης Μ.
ΥΓ οι στίχοι είναι από το ποίημα Η Διαθήκη μου, του Μιχ. Κατσαρού