Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας
Η περιοχή της λεκάνης της Μεσογείου φλέγεται. Οι φλόγες ήδη έχουν αλλάξει δραματικά τον χάρτη της Μεσογείου. Οι κοσμογονικές αλλαγές έχουν ήδη μεταβάλει γιγαντιαία το σύγχρονο πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής. Εάν αφήσουμε στην άκρη προς στιγμήν το γεγονός ότι ο ολόκληρος ο μνημονιακός Ευρωπαϊκός Νότος είναι πλέον «για το σφυρί», η τελική συνθετική εικόνα είναι συγκλονιστική. Οι κάποτε «κυβερνήσεις» σε Τυνησία, Λιβύη και Αίγυπτο εκλείπουν, μετά από βίαιες και αιματηρές μεταμορφώσεις. Το Μαρόκο, η Αλγερία, ο Λίβανος και η Ιορδανία βρίσκονται σε θεόρατη αστάθεια και ήδη βιώνουν σοβαρότατες πολιτικές αναταραχές.
Η Κύπρος δε, ειδικότερα, πέρα από το επερχόμενο δάνειο και το μνημόνιο, έχει τώρα να «φροντίσει» και τα «θαλάσσια οικόπεδα», με τις ποικίλες προεκτάσεις τους (π.χ., Ισραήλ, Τουρκία). Ανάμεσα σε όλα αυτά, η δοκιμαζόμενη με εμφύλιο πόλεμο Συρία, καταρρίπτει άοπλο αναγνωριστικό αεροπλάνο (RF-4) της Τουρκικής Αεροπορίας. Η συνέχεια είναι αναμενόμενη και γνωστή. Ο κ. Ερτνογάν μίλησε για «εχθρική» και «δειλή» πράξη. Οι Σύροι δικαιολογήθηκαν, λέγοντας μετέπειτα την δική τους εκδοχή και «συγνώμη» για την κατάρριψη. Η περιφερειακή δύναμη, η Τουρκία, βρέθηκε εν «ντροπή» και σε κόκκινο συναγερμό.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι η Συρία βρίσκεται, εδώ και καιρό, «εσκεμμένα» στο διεθνές πολιτικό επίκεντρο. Εξ ου και ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, κ. Κάρεϊ, με ιδιαίτερη πολιτική χαρά και ικανοποίηση μίλησε για «εσκεμμένη» πράξη των Σύρων, κατά της συμμάχου Τουρκίας. Οι ΗΠΑ θέλουν διακαώς την επέμβαση στην Συρία. Και παρά το γεγονός ότι η Άγκυρα δεν «σκοπεύει να κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Συρίας» (κ. Αρίντς), η Τουρκία εντούτοις σκοπίμως ανακατεύει συνεχώς την κοχλάζουσα «Μεσογειακή σούπα»: απευθυνόμενη τώρα στο ΝΑΤΟ (κατά της Συρίας), ενώ, ταυτοχρόνως, οι Ευρωπαίοι προχώρησαν ήδη στην 16η σειρά κυρώσεων κατά της Συρίας.
‘Έτι, η Ρωσία του ισχυρότατου Προέδρου κ. Πούτιν ενδιαφέρεται και αυτή για την μοναδική της στρατιωτική βάση στην Μεσόγειο, στο Ταρτούς της Συρίας. Η Ρωσία διεκδικεί (και σωστά) τον δικό της σημαντικό ρόλο στην περιοχή. Συνεπώς, δεν είναι έκπληξη το ότι το Κρεμλίνο ανακοινώνει επισήμως ότι δεν αποτελεί πρόκληση η κατάρριψη του Τουρκικού αεροσκάφους. Συμπτωματικά δε, ο Ρώσος Πρόεδρος βρίσκεται τις ίδιες μέρες για επίσημη διήμερη επίσκεψη-περιοδεία στο εν λόγω «ηφαίστειο» (Ισραήλ, Παλαιστινιακή Αρχή, Ιορδανία). Ετοιμάζοντας τις μάζες, δε, τα Δυτικά ΜΜΕ «ήδη ξεκίνησαν» τον δικό τους πόλεμο στην Συρία. Λόγου χάρη, παραπληροφορώντας, «αρμόδιες πηγές» ανέφεραν, ψευδώς, ότι τα Ρωσικά πλοία «Kunikov, Filchenhov και Kaliningrad» απέπλευσαν για την Συρία, ενώ η αλήθεια είναι ότι και αυτή ακόμη την στιγμή τα εν λόγω πολεμικά σκάφη είναι αγκυροβολημένα σε ναυτικές βάσεις στη Ρωσία.
Πέραν τούτων, τέλος, η πραγματικότητα είναι πως η διαφαινόμενη ανάδειξη του Ιράν σε πυρηνική δύναμη αλλάζει άρδην όλες τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην Μεσόγειο. Η Τουρκία θέλει να παίξει τον «πολιορκητικό κριό» και τον «μπαμπούλα» της περιοχής. Οι γεωστρατηγικές επιλογές όλων των «παικτών» της Ανατολικής Μεσογείου, στην μάχη της υπερίσχυσης, αντιμετωπίζουν έναν κυρίαρχο φόβο. Ο φόβος αυτός ακούει στο όνομα: τελική επικράτηση των Μουσουλμάνων. Ας μη μας διαφεύγει ότι όλες αυτές οι χώρες στα Βόρεια της Αφρικής και στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν τεράστιους φυσικούς πόρους και, κυρίως δε, δικές τους μηχανές εκτύπωσης νέου χρήματος. Κάτι φυσικά που ενδιαφέρει σφόδρα όλους αυτούς που ελέγχουν το τραπεζικό και το χρηματοπιστωτικό σύστημα της υφηλίου. Παρά δε την δήθεν συμφωνία για μεταβατική Κυβέρνηση στη Συρία, η περαιτέρω ανάφλεξη στην Ανατολική Μεσόγειο είναι απλώς θέμα χρόνου.
Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας