Ως εχθροί του κράτους αντιμετωπίζονται (ειδικά) οι δημόσιοι υπάλληλοι και αυτό φαίνεται το πως τους αντιμετωπίζει το ΥΠ.ΟΙΚ.
Με την πτώση του αφορολόγητου ορίου, δεν κρατήθηκαν από τις δημόσιες υπηρεσίες όπως αυτές όφειλαν και βάση των οδηγιών του ΥΠ.ΟΙΚ. οι αναπροσαρμοσμένες πλέον κρατήσεις και ένας επιπλέον λόγος, να μην φανεί πως υπάρχει μεγάλη μείωση μισθού. Αποτέλεσμα; Να κρατούνται φέτος από τις διάφορες δημόσιες υπηρεσίες οι κρατήσεις προς το προσωπικό τους είτε αναδρομικώς εφάπαξ είτε σε δόσεις μέχρι τέλος του έτους. Έτσι, με εμφανή δόλο από πλευράς πολιτείας, καλούνται οι φορολογούμενοι δημόσιοι υπάλληλοι να πληρώσουν στα καλά του καθουμένου στη εφορία ποσά μεταξύ 2 και 6 χιλιάδων ευρώ. Και σαν δεν
έφταναν όλα αυτά, η νέα κυβέρνηση ανακοινώνει πως θα αυξήσει και πάλι τα αφορολόγητα όρια. Αποτέλεσμα; Εκεί που διαμαρτυρόταν ο δημόσιος υπάλληλος για το εξωφρενικό ποσό πρός την εφορία, του έλεγαν πως θα πάρει το επόμενο έτος που θα ξανακάνει φορολογική δήλωση, χρήματα πίσω. Χρήματα όμως, που δεν θα μπορούσαν να καλύψουν όμως την διαφορά που καλείται να πληρώσει φέτος. Οπότε, με την αύξηση και πάλι του αφορολόγητου, το επόμενο έτος, δεν θα πάρει και πάλι χρήματα πίσω. Το κράτος με δόλο κερδισμένο και ο υπάλληλος που θα αδυνατίσει να πληρώσει το εξωφρενικό ποσό, θα βρεθεί ξαφνικά να πληρώνει σε δόσεις ένα νέο “δημόσιο δάνειο” σαν αυτό του στεγαστικού του.
Η προδοσία εις βάρος των εργαζομένων και ειδικά στον δημόσιο τομέα, συνεχίζεται βάναυσα. Βάναυσα, διότι αν προσθέσει κανείς και το τεκμήριο πολυτελείας της τριτεκνίας, τότε μπορούμε να πούμε με σιγουριά, πως το κράτος έχει χάσει για τα καλά τον μπούσουλά του και ψάχνει απελπισμένα να βρεί από όπου και όπως μπορεί, με κάθε μέσο, χρήματα.
Να σημειωθεί, πως το Σύνταγμά μας δεν προβλέπει κάποιο συγκεκριμένο σύστημα φορολόγησης γι αυτό και έχουμε κάθε χρόνο καινούργια “κόλπα”. Προβλέπει δε το Σύνταγμα, στην ισότητα της φορολόγησης του κάθε πολίτη σύμφωνα πάντα με το εισόδημά του, πράγμα που οι κυβερνήσεις μας το παραβλέπουν.
Σας ευχαριστώ,
Πετρόπουλος Εμμανουήλ