Σε ανάρτηση του ο Κώστας Βαξεβάνης αναφέρει:
Η συζήτηση που παραθέτω έγινε μεταξύ του Γιάννη και του Άρη τις γιορτές και αφορούσε γνωστό πολιτικό που παλεύει να δημιουργήσει καλή εικόνα για την πορεία του:
Γιάννης: Πιστεύεις ότι ο Τάδε χειραγωγούσε τους γύρω του και μαζί και τον κόσμο;
Άρης: Η χειραγώγηση απαιτεί ικανότητες χειρισμού των άλλων. Δηλαδή ένα minimum γνώσεων και χειρισμού που στρέφει τον άλλο στο δρόμο που θέλεις. Είτε πιστεύεις σε αυτό είτε όχι. Ο Τάδε απλώς εκμεταλλευόταν τους γύρω του
Γιάννης: Ποια είναι η διαφορά;
Άρης: Αυτός που εκμεταλλεύεται δεν έχει απαραίτητα ικανότητες. Αντιθέτως μπορεί όσοι είναι απέναντί του να έχουν περισσότερες από αυτόν. Όσοι λοιπόν πέφτουν θύματα της εκμετάλλευσής του, μπορεί απλώς να πίστευαν στον Τάδε ή να ήθελαν ο Τάδε να αποτελεί λύση. Η εκμετάλλευση δεν απαιτεί ούτε γνώση, ούτε ικανότητες. Έτσι ο Τάδε κατάφερε και εκμεταλλεύτηκε τους γύρω του γιατί δεν είχε όρια και αναστολές. Τους χρησιμοποίησε πατώντας πάνω στην δική τους ανάγκη να τον βλέπουν ικανό και σπουδαίο και οχι στα πραγματικά προτερήματά του. Καθαρός αμοραλισμός. Και λέω αμοραλισμός γιατί δεν έχει καν τύψεις.
Γιάννης: Άρα μπορεί να συνεχίσει με τον τρόπο αυτό να καταφέρνει αυτό που θέλει και στο μέλλον;
Άρης: Αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Το πρόβλημα με τον «εκμεταλλευτή» είναι ότι θεωρεί συνεχώς τους άλλους χαζούς σε αντίθεση με τον χειραγωγό που εξελίσσεται με την παραδοχή ότι δεν πατάει σε βλάκες αλλά στις δικές του ικανότητες. Έτσι ο εκμεταλλευτής των άλλων συνήθως καταλήγει με έναν προσδιορισμό που πλέον κανένας δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει: «απατεώνας»