Είναι γεγονός ότι εδώ και πολλά χρόνια η Ορθοδοξία πάσχει. Και πάσχει εν μέρει, γιατί λείπει ένας θρησκευτικός ηγέτης που θα έχει την ικανότητα να τονώσει το φρόνημα του λαού και του ποιμνίου του, να μεταδώσει και να μεταλαμπαδεύσει τα ήθη, τις αρχές, τα ιδανικά και τις διδαχές εκείνες που θα επιτρέψουν στις ψυχές, στις καρδιές και στα μυαλά να ανοίξουν, να προβληματιστούν, να συμπάσχουν, να προσφέρουν, να δημιουργήσουν.
Ο τελευταίος που μπορούσε να εμπνεύσει αλλά και να προκαλέσει ακόμα και τους πιο δύσπιστους έστω να τον ακούσουν, ήταν ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Μορφή ηγετική την οποία σεβόταν ακόμα και όποιος διαφωνούσε.
Με αφορμή αυτές τις άγιες ημέρες που διανύουμε, τον Γολγοθά προς τη Σταύρωση και την λυτρωτική προσμονή της Ανάστασης, ακούστε πώς ευχόταν για το Πάσχα ο μακαριστός Χριστόδουλος αρκετά χρόνια πριν, με λόγο που όμοιός του δεν έχει υπάρξει.
«Ο Θεός εύχομαι πάντα να είναι μαζί σας, να είναι μαζί μας, μαζί με την πατρίδα μας, μαζί με όλον τον κόσμο! Να χαρούμε όλοι την Ανάσταση του Χριστού και να δούμε την ενότητα να σφυρηλατείται μέσα στην καρδιές μας. Είναι ιστορική επιταγή των καιρών!»