Καφενειακές /Διαδρομικές Αναζητήσεις Αναδρομικών

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Κώστα  Δημ  Χρονόπουλου *

Τον ΄Ανθρωπο τον συντροφεύουν ισόβια: Γιατί ;.

Τόσο για τα μεταφυσικά φαινόμενα, όσο ιδίως για τα φυσικά                                                   με τα οποία συμβιοί.                                                                                                                                     Εάν μάλιστα έχει την …. «τύχη» να είναι Έλληνας πολίτης που ανησυχεί , διαπιστώνει πως και τα απλά, καθημερινά πράγματα,                                                             παίρνουν διάσταση ανεξήγητη μεταφυσική.

Ένα συνηθισμένο ερώτημα είναι το γιατί, το κράτος δεν έχει συνέπεια.                                                                 Ο πολίτης δεν αντιλαμβάνεται γιατί όλα ανατρέπονται ανά πάσα στιγμή,                         χωρίς , στοιχειώδη αξιοπιστία , με περισσή υποσχεσιολογική αμετροέπεια.                                     Βέβαια –και αυτονόητα – κάτι που δεν έχει συνέπεια,                                                         αποκλείεται (εξ ορισμού) να εμφανίζει συνέχεια.                                                        (….αλευρώματα στις κας Μυλωνούς τα οπίσθια….).
Υπάρχει λοιπόν χαίνουσα  λύση συνεχείας και  συνεπείας.                                                        Εικόνα μιας περίεργης , ασυμμάζευτης ακαταστασίας.                                                              Ο κάθε ταγός ή Υπουργός –λόγω ασυδοσίας και ασυλίας –                                                       μπορεί να λέει να ξελέει , ελέω … ατιμωρησίας.
Λυπηρό φαινόμενο που δεν είναι απορριπτέο  μόνο ηθικά,                                                         αλλά έχει –κυρίως – επιπτώσεις σε θέματα κοινωνικά.                                                                 Οι πολίτες υφίστανται τις παρενέργειες από τα ψεύδη τα πολιτικά,                                                 στο έλεος των κρατούντων τα ηνία τα εξουσιαστικά.
Ο λαός βιώνει δυσάρεστα αποτελέσματα ,                                                                                                              από τα υπουργικά κελεύσματα

των εκλεγμένων εκλεκτών του εντολοδόχων , τα διαβεβαιωτικά,

    που τον παρότρυναν να αποφύγει τις προσφυγές μαζικά (;).

Ο λόγος είναι πολύ απλός και πειστικός:                                                                                       Όταν τα ανώτατα Δικαστήρια θα δικαιώσουν έστω μερικώς,                                                τότε (υποχρεωτικά;) θα τα πάρουν όλοι …. προφανώς.                                                           Έστησαν λοιπόν οι κ.κ Υπουργοί την παγίδα και την πάτησε ο κάθε αγαθός !
Μετά άλλαξαν οι Υπουργοί !.                                                                                         Εμφανίστηκαν –επιπρόσθετα – και στενοί … χώροι οικονομικοί.                                                   Δεν υπήρχαν χρήματα για όλους δηλαδή.

Ήρθαν και οι περιοριστικοί , των ΗΠΑ  οι δασμοί ( και … το χαρήκανε όλοι μαζί).

Εδώ παρενθετικά θα ήθελα κάτι να διευκρινιστεί ,

ώστε να επιτευχθεί μια σωστή σειρά (ανθρώπων και αριθμών) αξιολογική.

Οι «χώροι ανακούφισης» αμφοτέρων πρέπει να είναι διακριτοί.

Δεν γίνεται να έχουν (με τους ανθρώπους) τα ίδια δικαιώματα και οι υπερέχοντες αριθμοί,                                                                                                                                                 που έχουν προτεραιότητα αντικειμενική, λογική και ηθική(!).

Ανησύχησαν οι Κυβερνητικοί ,

μήπως και η οικονομική , όχι η διανοητική – ισορροπία διαταραχτεί.

«Δεν πρόκειται τίποτα σε κανένα να δοθεί , εκτός αν έχει γίνει προσφυγή».

Δήλωση γενναία, αντρίκια, ειλικρινής , εξοντωτική , πυγμής δηλωτική !…

Αλήθεια η ζωή του καθενός είναι συνάρτηση … ευρύτητας χώρων;.

Κάποτε ήταν τα μνημόνια που επιβλήθηκαν , άνευ όρων.

Σφίξανε τα οικονομικά, σταμάτησαν οι παροχές, ελλείψει πόρων.

Τώρα έχουμε νέα προβλήματα, λόγω επιβολής Αμερικανικών δασμών στα εισαγόμενα και φόρων.

Εμείς τι ακριβώς είμαστε;.                                                                                                                          Εξαρτημένοι από … ο,τιδήποτε που … λουζόμαστε,

αθύρματα , γιογιό, ενεργούμενα που συμβιβαζόμαστε ;.

Για πόσο ακόμη θα τους ανεχόμαστε;.

Για πόσο ακόμη θα κουβαλάμε νερό στο μύλο τους,

θα υπομένουμε καρτερικά τα ψέματα όλων τους,

θα παρασυρόμαστε από τα μεγάλα λόγια τα δικά τους,

αφού γνωρίζουμε τόσο τις προθέσεις , όσο και τα συμφέροντά τους.

Τώρα θ’ αρχίσει νέος κύκλος προσφυγών ,

των ιδίων , καθώς και των υπολοίπων , που δεν προσέφυγαν τότε, των πολλών.

Χρονοβόρες ιστορίες, εν μέσω αναρμόδιων δικαστηρίων και λοιπών δυσκολιών ,

εκτός και αν , στο μεταξύ , πέσουμε θύματα … διεθνών συγκυριών.

Μην απατάστε (όσο και αν διαχρονικά εξαπατάστε) αγαπητοί .

Η Ιστορία θα τραβήξει σε μάκρος όπως είθισται να επικρατεί.

Να θυμάστε –όσοι τότε θα είστε εδώ –ζωντανοί ,

το χρήμα που αν –οψέποτε δοθεί – θα το πάρετε με μηνιαία δόση εξευτελιστική.

Σας θυμίζω πόσο όλοι έχουμε δικαιωθεί,

με τον ΕΝΦΙΑ , την ΕΑΣ (=Εισφορά Αλληλεγγύης), την διαφορά την προσωπική.

Τα καταργούσαν όλοι οι πολιτικοκομματικοί εσμοί,

μέχρι που ισχύουν ακόμη, έστω κι αν, εδώ και χρόνια ,

τα μνημόνια έχουν … ενταφιαστεί  (σ.σ έτσι μας έχουν πει).

Δεν αποκλείω η Κυβέρνηση – έμμεσα – να δικαιωθεί                                                                    (για την μη κατάργηση της ΕΑΣ και της προσωπικής διαφοράς)

αφού- φυσιολογικά – θα επακολουθήσει εκδημία αρκετών εις Κύριον βιολογική.

Επομένως θα υπάρξει … αυτορρύθμιση , λόγω απουσίας κάθε διεκδικητή .                        

Ανέξοδη διευθέτηση (τήρηση υπόσχεσης) που την τωρινή καθυστέρηση απολύτως εξηγεί !!!….

Ας το πάρουμε απόφαση πως η ζωή μας , έτσι θα προχωρεί,

αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει συνέχεια στην ασυνέπεια διακομματική.

Δεν υπάρχει περίπτωση το ψεύδος  από την αλήθεια να αντικατασταθεί

και η Ελλαδίτσα θα διαμαρτύρεται ,θα κλαψουρίζει , θα καρκινοβατεί                                 (σ.σ αλλά ο πολίτης θα συνεχίσει να ψηφίζει με συνέπεια … δημοκρατική !!!).

Μέχρις ότου (κάποτε , άμποτε, οψέποτε) κάτι αλλάξει ριζικά.

Όταν αλλάξουμε νοοτροπία και κλούβια μυαλά.

Όταν αναφωνήσουμε στεντόρεια : «φτάνει πια, δεν πάει άλλο , δεν σας αντέχουμεπραγματικά» ,

θα αντιδράσουμε δυναμικά!.

Τότε ίσως αλλάξουνε πολλά.

Επηρεαστούν /θορυβηθούν οι εξουσιαστές μας πραγματικά.

Δεν το αποκλείω να πάρουμε όλοι και τα αναδρομικά                                                                (υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχίσουμε να καταφεύγουμε σε ονειροβασίες                    και –κάποιοι – θα περιγράφουμε για … αποδοχές κ.αανέφικτα , πλην …. ρητορικά) (!).

Σας εύχομαι  Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ