Ευρωκλαυθμοί

Κώστα Δημ Χρονόπουλου *

• Κάποτε το ζήσαμε και αυτό , το Ευρωενθουσιαστικό ,
ένα όμορφο όνειρο απατηλό.
Παρασυρθήκαμε σε ονειροφαντασίες,
πιστέψαμε σε ανέφικτες προσδοκίες.

• Ήταν τότε που κάποιοι ηγέτες οραματιστές,
Ευρωπαίοι με πολιτικές κεραίες ανοιχτές,
αποφάσισαν να συγκροτήσουν μια Ευρώπη ενιαία,
την ονειρόπλαστη Ε.Ε , την μετέπειτα μοιραία.

• Οι προϋποθέσεις ήταν αρχικά αγνές , αγαθές,
όμως παραθεωρήθηκαν οι ανθρώπινες προδιαγραφές,
που θέλουν τον άνθρωπο έρμαιο των παθών του,
αδηφάγο / αχόρταγο, άρπαγα, δούλο των ενστίκτων , των επιθυμιών του.

• Με τα χρόνια αυξήθηκε /διογκώθηκε ο αριθμός των μελών –κρατών,
αλλά δεν βελτιώθηκε η ποιότητα των λειτουργικών προδιαγραφών.
Δεν διασφαλίστηκε /επιτεύκτηκε ισότητα , αλληλεγγύη, αλληλοκατανόηση,
φάνηκε πως ήταν δύσκολη η συνοχή, η συνεννόηση.

• Οι «Μεγάλοι» φέρονται στους μικρούς … αλαζονικά.
Οι οικονομικά ισχυροί κανόνιζαν τα πάντα …. δημοκρατικοδικτατορικά …. ευρωλυπηρά!.
Δεν υπήρχε ένωση πραγματική , ουσιαστική,
παρά μόνο ένας οικονομικός συνεταιρισμός με ετικέτα … ευρωπαϊκή.

• Δεν μπορούσε συνεπώς τίποτα να προχωρήσει,
ήταν επόμενο η αρχική ιδέα να εξασθενίσει , να ναυαγήσει.
Δεν γινόταν όμως διαφορετικά,
αφού είχαν αγνοηθεί / παραθεωρηθεί τα βασικά:

• Ότι δεν μακροημερεύει η Ε.Ε , μόνον με τα οικονομικά.
Χωρίς κοινά σύνορα, στρατό , ενιαία φωνή σε ζητήματα εξωτερικά.
Με υποτίμηση των … «ισότιμων» εταίρων, από τους συνεταίρους τους που αδιαφορούσαν για τα προβλήματά τους.

• Το ζήσαμε εμείς τα χρόνια τα μνημονιακά,
τότε που βιώσαμε –έστω και αν φταίξαμε – της εταιρικής αναλγησίας την παγωνιά.
Λες και είμαστε εχθροί τους , το χάρηκε η ψυχή τους.
Σήμερα (δεκαετίες μετά) οι διαφορές του βιοτικού επιπέδου των χωρών της Ε.Ε αποδεικνύει το έλλειμμα συνοχής τους.

• Είναι κρίμα ετούτο το ιστορικό φιάσκο της Ε. Ένωσης .
Χρήζει ασφαλώς μελέτης και μιας ενδελεχούς ανάλυσης.
Το γεγονός δηλαδή να αυτοκαταστρέφεται , να αυτοδιαλύεται
μια τόσο σπουδαία προσπάθεια, που τόσο υμνήθηκε.

• Εμείς (και εγώ) ζήσαμε το προσωπικό μας δράμα.
Ξεκινήσαμε ως Ευρωπαίοι , γίναμε ευρωσκεπτικιστές , και καταλήξαμε /καταντήσαμε : ευρωαρνητές , όλοι αντάμα.
Τι κρίμα !. Τι απογοήτευση , τι αποτυχία.
Να ζήσουμε μια ιστορικά δεινών συγκυρία.

• Τώρα η Ε.Ε υφίσταται ωσάν μια γηραιά κυρία,
πάλαι ποτέ ωραιότατη , πολλά υποσχόμενη , με ιστορική ευκαιρία.
Πέρασαν τα χρόνια τα πρωτινά,
έσβησαν τα νιάτα, τα μεγαλεία τα αλλοτινά.

• Ανύμπορη, καμπουριασμένη, πομπεμένη,
βαδίζει το δρόμο της φθοράς και της ανημποριάς, τη δική της ειμαρμένη.
Αδυνατεί να υψώσει το ανάστημά της,
να κάνει αισθητή την παρουσία της στο πέρασμά της.

• Ακόμη και τώρα δεν λέει μυαλό να βάλει.
Οι «Ισχυροί/Μεγάλοι» εταίροι της βρίσκονται σε πανικό , σε παραζάλη.
Καλούν σε σύσκεψη 5-6 χώρες (και το Ηνωμένο Βασίλειο το εκτός πλέον Έ.Ένωσης ) και όχι όλες τις χώρες της Ένωσης.
Γιατί αυτός ο διαχωρισμός , η περιφρόνηση , η πιστοποίηση (αυτό) διάλυσης;.

• Εδώ πληρώνονται όλα, έστι δίκης οφθαλμός,
έστω και φιλικός συμμαχικός /αμερικανικός.
Έρχεται ο καιρός που εκείνος ο πραγματικά ισχυρός , μεγάλος
της συμπεριφέρεται ως άφιλος, απαξιωτικός, ωσάν ξένος , άλλος !…

• Η Ε.Ε απορεί –χωρίς να τολμήσει να υψώσει διαμαρτυρίας φωνή-.
Τον φίλο Αμερικανό να την προσβάλλει , να την περιφρονεί.
Να της δίνει μαθήματα δημοκρατικότητας , ισότητας.
Να την εξευτελίζει, να την υποτιμά , λες και πρόκειται περί ευτελούς οντότητας.

• Της είπε σκληρές αλήθειες ο κος Αντιπρόεδρος της Αμερικής.
Κυνικός , επιθετικός, αλαζονικός, αλλά ειλικρινής.
Αυτή είναι η αλήθεια αγαπητοί.
Σήμερα η Ευρώπη είναι ανύπαρκτη , ανυπόληπτη , σε …. παρακμή.

• Δυστυχώς δεν υπάρχουν περιθώρια –χρονικά – ανάκαμψης, ουσιαστικής ,
Επειδή (βλ. τελευταία ολιγάριθμη σύνοδο) είναι ζήτημα νοοτροπίας νοσηρής.
Έχασε την πρωτοκαθεδρία που της άνηκε « η Ένωση η Ευρωπαϊκή» .
Δεν γίνεται πλέον στην πρώτη θέση των εξελίξεων αποδεκτή.

• Περιφρονημένη , παραπεταμένη, αγνοημένη,
ταξιδεύει στην …… σκευοφόρο των εξελίξεων απαξιωμένη.
Είναι πλέον ολοφάνερα πως είναι για λύπηση.
Αποτυχημένη , θλιβερή, αξιοδάκρυτη /αξιοθρήνητη (!).

• Ο νέος «Πλανητάρχης» δεν την έχει σε καμιά εκτίμηση,
την περιφρονεί σε βαθμό ώστε να καταφεύγει σε μια αλλόκοτη προσέγγιση:
Επιλέγει ως συνομιλητή τη … Ρωσία –χώρα παραδοσιακά εχθρική !!!
Υπάρχει άραγε ποιο κραυγαλέα απόδειξη του πόσο η Ε.Ε έχει αυτοαπαξιωθεί;.

• Τέλος, όλοι εμείς οι συμπάσχοντες συγγενείς, οι τεθλιμμένοι ,
ας παρηγορηθούμε με την σκέψη πως κάτι , κάποιος άλλος αύριο προστάτης μας αναμένει.
Όσο για τους «Δημοκράτες» ας αρχίσουν να συνηθίζουν στα … διαφορετικά:
Έρχονται (αυτοπροστατευτικά) τα έθνη –Κράτη και θα τα βρουν μπροστά.

• Η Ανθρωπότητα πισωγυρίζει σταθερά, νομοτελειακά .
Ο άνθρωπος (πολεμοκάπηλος/π ο λ ε μ ο σ κ υ τ α λ ο δ ρ ό μ ο ς) δεν αλλάζει μυαλά!.
Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει ,
αναπνέει ειρηνικά /αναζωογονείται και ξαναπολεμά , μέχρι που ….. πεθαίνει!.

Ιατρού