Τις ημέρες που διατηρείται η κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, ο βορράς είναι ήσυχος και οι επιθέσεις των Χούθι έχουν σταματήσει, φαίνεται ότι το αιγυπτιακό μέτωπο ξυπνά για πρώτη φορά από το 1979, σημειώνει ισραηλινό δημοσίευμα.
Γράφει χαρακτηριστικά:
Τον επόμενο μήνα θα σηματοδοτήσουμε την 46η επέτειο της ειρηνευτικής συμφωνίας με την Αίγυπτο, μια χώρα που μέχρι το 1979 διεξήγαγε έναν αιματηρό πόλεμο εναντίον του Ισραήλ.
«Όχι πια πόλεμοι, όχι άλλα δάκρυα», δήλωσε ο τότε πρωθυπουργός, ο αείμνηστος Μεναχέμ Μπεγκίν, στην τελετή υπογραφής στον Λευκό Οίκο, με τον Ανουάρ Σαντάτ και τον Τζίμι Κάρτερ στο πλευρό του.
Τις τελευταίες εβδομάδες, υπάρχει αυξανόμενη συζήτηση, τόσο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο και από αξιωματούχους και από τις δύο πλευρές, ότι η Αίγυπτος προετοιμάζεται για πόλεμο: από βίντεο αιγυπτιακών στρατιωτικών ασκήσεων μέχρι αμοιβαίες απειλές.
«Αλίμονο στο Ισραήλ αν κάνει λάθος βλάπτοντας το φράγμα του Ασουάν ή την ασφάλεια της Αιγύπτου, γιατί τότε ο αιγυπτιακός στρατός θα καταλάβει το Τελ Αβίβ σε μια μέρα», είπε για παράδειγμα ο Αιγύπτιος βουλευτής Μουσταφά Μπακρί αυτή την εβδομάδα.
Η ισραηλινή απάντηση δεν άργησε να έρθει, όταν ο Ισραηλινός πρεσβευτής στις ΗΠΑ, Γέσιελ Λάιτερ, κατηγόρησε το Κάιρο για σημαντικές παραβιάσεις της ειρηνευτικής συμφωνίας: «Υπάρχουν βάσεις που χτίζονται και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για επιθετικές επιχειρήσει».
«Υπάρχουν διάδρομοι στο Σινά που είναι κατάλληλοι για μαχητικά αεροσκάφη»
Για να μπορέσει να απαντηθεί αυτό το περίπλοκο ερώτημα, πρέπει να επιστρέψουμε σε μία από τις βασικές ρήτρες της συμφωνίας του 1979.
O Ταξίαρχος Εφί Ντούφεριν, που διοικούσε την Ταξιαρχία Διεθνούς Συνεργασίας (Tebel) του IDF πριν από λίγους μήνες, λέει ότι στο πλαίσιο του στρατιωτικού παραρτήματος της ειρηνευτικής συμφωνίας σημειώθηκαν δύο είδη παραβιάσεων: η μία στη σειρά των δυνάμεων (μεταφορά στρατιωτών ή όπλων) και η άλλη σε υποδομές (κατασκευή κτιρίων ή βάσεων).
Γενικά, η επιβολή περιορισμών στην αιγυπτιακή στρατιωτική παρουσία δημιουργεί σύγκρουση συμφερόντων: το Ισραήλ θέλει να αποτρέψει οποιαδήποτε πραγματική πιθανότητα στρατιωτικής απειλής στα κοινά σύνορα, ενώ το Κάιρο βλέπει τους περιορισμούς στην ανάπτυξη βίας ως εθνική ταπείνωση.
Με την πάροδο των ετών, διαφωνίες μεταξύ των μερών σχετικά με την αιγυπτιακή στρατιωτική παρουσία στο Σινά έχουν προκύψει πολλές φορές.
Τον Νοέμβριο του 2007, για παράδειγμα, το Ισραήλ αντιτάχθηκε στην αύξηση του αριθμού των Αιγυπτίων στρατιωτών στα σύνορα με τη Γάζα ως μέρος της καταπολέμησης του λαθρεμπορίου από τη Λωρίδα, υποστηρίζοντας ότι το Κάιρο δεν έκανε αρκετά με τους 750 συνοριοφύλακες του που είχαν αναπτυχθεί στην περιοχή.
Αυτό συνέβη και στον αγώνα της Αιγύπτου κατά του ISIS. Το 2018, ο αρχηγός του επιτελείου της Αιγύπτου Μουχάμαντ Φαρίζ Χιτζάζ παραδέχτηκε ότι 88 τάγματα και 42.000 στρατιώτες στάθμευαν στο Σινά – παρόλο που η ειρηνευτική συμφωνία επέτρεπε 22.000.
Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Systems» του αντισυνταγματάρχη (res.) Eli Dekel-Delitsky, πρώην επικεφαλής του κλάδου εδάφους και στόχων στο τμήμα έρευνας της Διεύθυνσης Στρατιωτικών Πληροφοριών, μέχρι το 2007 η Αίγυπτος διέθετε την υποδομή για μόνιμα στρατόπεδα για 120 τάγματα και μέχρι το 2021 είχαν προστεθεί τουλάχιστον 5.
Ως εκ τούτου, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, σε βάση ρουτίνας, τρεις αιγυπτιακές μεραρχίες ήταν παρούσες στο Σινά – από τις 13 περίπου σε ολόκληρο τον στρατό.
Επιπλέον, ο Dekel-Dalitsky σημείωσε ότι ο αριθμός των οδηγών δεξαμενών έχει διπλασιαστεί σε 1.500.
Ωστόσο, η ρίζα του προβλήματος, σύμφωνα με την Ταξίαρχο (αναπ.) Ντούφεριν, βρίσκεται στις παραβιάσεις στον τομέα των στρατιωτικών υποδομών.
«Από τότε που ανέλαβε ο αλ Σίσι στην εξουσία, υπάρχει «υφέρπουσα» κατασκευή υποδομών στο Σινά. Κατά τη διάρκεια των ετών, το Ισραήλ, μαζί με τις ΗΠΑ, παρουσίασε τις παραβιάσεις των υποδομών στους αξιωματούχους.
Παρόμοιοι ισχυρισμοί σχετικά με την κατασκευή υποδομών στη χερσόνησο έγιναν και σε άρθρο του Dekel-Dalitsky.
Σημείωσε ότι το 2016 ξεκίνησε η κατασκευή των διαμήκων δρόμων που οδηγούν από το κανάλι στα σύνορα με το Ισραήλ. Παρόμοιο βήμα έγινε στη νότια διαδρομή Σουέζ-Μάτλα-Ναχάλ-Εϊλάτ, ενώ ο δρόμος Τζενίφα-Γουάντι Μελίζ επίσης αναστρώθηκε.
Ο πρώην αξιωματικός έγραψε επίσης ότι ένα περίτεχνο στρατιωτικό συγκρότημα κατασκευάστηκε στο Σινά, που περιελάμβανε φυλάκια, νάρκες, αντιαρματικά χαρακώματα και μια αλυσίδα από φυλάκια της μεραρχίας, τα οποία, είπε, είχαν σκοπό να καθυστερήσουν τις δυνάμεις των IDF στο δρόμο τους προς τα δυτικά.
Και αν δεν έφτανε αυτό, το 2015, ο αλ Σίσι ανακοίνωσε ένα σχέδιο να σκάψει επτά τούνελ κάτω από το κανάλι (του Σουέζ), το καθένα με δρόμο πλάτους περίπου επτάμισι μέτρων.
Η εξάρτηση του Καΐρου από τις ΗΠΑ και τη Δύση
Ο υποστράτηγος (απ.) Εϊτάν Ντάνγκοτ, πρώην στρατιωτικός γραμματέας των υπουργών Άμυνας Σαούλ Μοφάζ, Αμίρ Πέρετζ και Εχούντ Μπάρακ, γνωρίζει καλά τις ευαισθησίες έναντι του Κάιρου.
Είπε ότι λόγω της αστάθειας στη Μέση Ανατολή τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, πιστεύει ότι το Ισραήλ πρέπει να επεκτείνει την επιτήρησή του στην Αίγυπτο. «Αυτό απαιτεί να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της χρήσης βίας. Μεταξύ άλλων, η Αίγυπτος είναι χτισμένη σε δυτικά συστήματα μάχης».
Με αυτόν τον τρόπο, ο Ντάνγκοτ στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες και, για καλό λόγο, ένας σημαντικός πυλώνας της αιγυπτιακής στρατιωτικής προόδου είναι η αμερικανική βοήθεια, η οποία είναι τώρα υπό αμφισβήτηση μετά τη σφοδρή αντίθεση του καθεστώτος αλ Σίσι στο σχέδιο εκκένωσης των κατοίκων της Γάζας.
Η Αίγυπτος αντιμετωπίζει κι άλλες απειλές
Η οικονομική κατάσταση της Αιγύπτου επηρεάζει επίσης την αντίληψη για την ασφάλεια της χώρας. Πηγή ασφαλείας που εμπλέκεται στην κατάσταση στη χώρα του Νείλου λέει ότι η Αίγυπτος αντιμετωπίζει τρεις κύριους κύκλους απειλών:
Ο πρώτος και κεντρικός είναι εναντίον του Ιράν και του σιιτικού άξονα, που κατέχουν κεντρική θέση στο κτίριο εξουσίας.
Αυτός ο άξονας περιλαμβάνει τους αντάρτες Χούτι, των οποίων ο πόλεμος έπληξε άμεσα την αιγυπτιακή οικονομία. Μετά τις επιθέσεις τους, σημειώθηκε πτώση της κυκλοφορίας πλοίων μέσω της Διώρυγας του Σουέζ – πηγή περίπου 2% του ΑΕΠ της Αιγύπτου μέχρι τον πόλεμο.
Το 2024, ο αριθμός των πλοίων που διέσχιζαν το κανάλι μειώθηκε κατά το ήμισυ σε περίπου 13,2 χιλιάδες, ενώ ο ημερήσιος ρυθμός διέλευσης μειώθηκε από περίπου 75-80 πλοία σε μόλις 35-32 περίπου. Αυτή η θλιβερή κατάσταση οδήγησε σε ετήσια πτώση των εσόδων της Αιγύπτου κατά 60,7% σε περίπου 4 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ο δεύτερος κύκλος περιλαμβάνει τις τρομοκρατικές απειλές στην περιοχή, όπως η Λιβύη στα ανατολικά και οι φυλές ISIS και Σύριων Βεδουίνων στο Σινά, με τις οποίες αντιμετωπίζει η Αίγυπτος.
Ο τρίτος κύκλος, σύμφωνα με την ίδια πηγή, είναι ο ενδεχόμενος πόλεμος κατά του Ισραήλ.
Σύμφωνα με το GFP, έναν διεθνή ιστότοπο που ειδικεύεται στις συγκρίσεις μεταξύ των στρατών του κόσμου σε διάφορους τομείς, το πλεονέκτημα του IDF έναντι του αιγυπτιακού στρατού υπάρχει κυρίως στην αεροπορία, χάρη στον αριθμό των αεροσκαφών F-35 που έχει ο ισραηλινός στρατός και το μέγεθος του αμυντικού προϋπολογισμού.
Drone από την Κίνα, πλοία από τη Γερμανία
Με τα χρόνια, το Κάιρο συνειδητοποίησε ότι πρέπει να διαφοροποιήσει τις πηγές προμηθειών του και να μειώσει την εξάρτησή του από την Ουάσιγκτον, ειδικά αφού ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα επέβαλε διάφορες κυρώσεις στην Αίγυπτο πριν από μια δεκαετία περίπου. Έτσι στράφηκε σε αγορές με κινεζικά drones και πυραύλους, γαλλικά αεροσκάφη, γερμανικά πλοία και υποβρύχια, καθώς και ιταλικά όπλα.
Υπάρχει πραγματική πιθανότητα σύγκρουσης;
Είναι λοιπόν το Ισραήλ και η Αίγυπτος στα πρόθυρα της πρώτης τους σύγκρουσης από τη δεκαετία του 1970;
Οι ειδικοί με τους οποίους μιλήσαμε δεν το αποκλείουν κατηγορηματικά, αλλά διευκρινίζουν: οι πιθανότητες είναι σίγουρα μικρές.
Ο Εϊτάν Ντάνγκοτ εξηγεί ότι παρά την πολυπλοκότητα και τις επανειλημμένες παραβιάσεις από την Αίγυπτο, αμφιβάλλει ότι μια επίθεση εναντίον του Ισραήλ είναι μια λογική κίνηση στο εγγύς μέλλον.
«Η Αίγυπτος είναι κυρίαρχο κράτος και ως εκ τούτου, είναι πολύ πιο δύσκολο γι’ αυτήν να δημιουργήσει ένα στοιχείο αιφνιδιασμού, όπως στην περίπτωση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.
Μια αιγυπτιακή επίθεση θα έρχονταν σε αντίθεση με ένα εξαιρετικό σύστημα συντονισμού με τον IDF, το οποίο βελτιώθηκε μόνο κατά την εποχή του Αλ Σίσι.
Ωστόσο, μέχρι σήμερα η Αίγυπτος, ως η πρώτη χώρα στην περιοχή που κατέληξε σε ειρηνευτική συμφωνία με το Ισραήλ, εξακολουθεί να βλέπει την ειρηνευτική συμφωνία ως στρατηγικό πλεονέκτημα για τα συμφέροντά της.
Globes
—
ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ – Echedoros.blog