Ταξίδι που ξεκίνησες δίχως
το γυρισμό του,
όνειρο που βαφτίστηκες
και μέσα του ανασαίνεις,
η αστραπή που έσκισε
στα δυο τον ουρανό σου,
το φως που αχνοφαίνεται
στο βάθος του πελάγους,
κύμα που το καβάλησες
τον κόσμο να γνωρίσεις,
η ώρα που αντάμωσες
με το δικό της βλέμμα,
απάνω σου να αφήνεται
αλλοιώτικο από πρώτα.
Τόσο γυμνό, σαν τη ζωή
αυτό το πρώτο βλέμμα.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΑΚΗΣ