Την σημαντική υποστελέχωση των κέντρων υγείας των νησιών αποκαλύπτει η ιστορία της 3χρονης Βαλεντίνας, που τραυματίστηκε στο Καστελλόριζο και λόγω της απουσίας γιατρού από το νησί, μεταφέρθηκε στην Τουρκία όπου και νοσηλεύτηκε για ένα μήνα.
Η 3χρονη βίωσε έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό στο χέρι της πριν από περίπου έναν χρόνο. Η μητέρα της περιγράφοντας την ιστορία εξηγεί πως «ήταν σαν να έλειπε ολόκληρο κομμάτι από το χέρι» και εκείνη την ημέρα ήταν σαν να έχασε πολλά χρόνια από τη ζωή της. Μάλιστα εκείνη την περίοδο έλειπε ο αγροτικός γιατρός, γεγονός που μαρτυρά τις δυσκολίες που βιώνουν οι κάτοικοι στα ακριτικά νησιά.
«Το τραύμα ήταν σοβαρό, εγώ όπως το είδα ήταν σαν να έλειπε ολόκληρο κομμάτι από το χέρι. Πήρα τηλέφωνο τον μπαμπά της και μόλις έφτασε σπίτι εγώ είχα τυλίξει το παιδί με μια πετσέτα, το άρπαξε και άρχισε να προχωράει. Εκείνη την περίοδο έλειπε ο αγροτικός γιατρός και για καλή μας τύχη ήταν μια γιατρός με ειδικότητα την χειρουργική. Εμείς είδαμε το τούρκικο και μπήκαμε κατευθείαν μέσα, δεν σκεφτήκαμε να σταματήσουμε στο ιατρείο, έφευγε εκείνη την ώρα», αναφέρει η ίδια.
«Τότε σκεφτήκαμε πως θα υπάρχει μεγάλο νοσοκομείο. Τι θα κάναμε; Αφού γνωρίζαμε πως στην καλύτερη το ελικόπτερο για να έρθει στο Καστελλόριζο θέλει δυόμιση ώρες. Και να έρθει το ελικόπτερο που θα πάμε; Στο νοσοκομείο Ρόδου. Εγώ είμαι από τη Ρόδο και ξέρω πως το νοσοκομείο τα τελευταία 10 χρόνια είναι υποστελεχωμένο», συνεχίζει η Ευγενία Καββίδα.
Με το πλοίο έφτασαν στην περιοχή Κας της Τουρκίας και άμεσα η κόρη της μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου οι γιατροί έδωσαν μάχη για να σωθεί το χέρι της. «Έκαναν εξετάσεις και γρήγορα μας πήρε το ασθενοφόρο και πήγαμε στην Αττάλεια, σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστημιακά νοσοκομεία» συμπληρώνει, όπου και νοσηλεύτηκε για ένα μήνα.
«Θα πούλαγα το νεφρό μου για να πάω σε αυτό το νοσοκομείο. Πάλι, ξανά και ξανά. Για αυτό το λόγο δεν θέλω να κάνω άλλο παιδί, αν συμβεί κάτι σοβαρό δεν έχουν ασφάλεια. Γιατί να κάνω παιδί και να έχω ένα νεογέννητο εδώ και για έναν απλό υπέρηχο να πηγαινοέρχομαι στη Ρόδο; Γιατί να μην περιμένω να φύγω από εδώ, να πάω σε ένα μέρος με ένα μεγάλο νοσοκομείο;» καταλήγει.
«Δώστε κίνητρα να έρθουν γιατροί στο νησί»
«Εμείς ζούμε σε ένα μέρος που μέχρι πριν κάποια χρόνια δεν είχα καταλάβει πόσο σοβαρό είναι να έχεις γιατρούς στο νησί. Με ρωτούσαν “πώς ζεις στο Καστελλόριζο; Δεν φοβάσαι;”. Εγώ δεν φοβόμουν από άγνοια. Είχαμε μικρά περιστατικά τα οποία φόβισαν και μετά έγινε το σοβαρό. Σκεφτόμαστε πόσο σοβαρό είναι το θέμα με τους γιατρούς στο νησί», ανέφερε στη συνέχεια.
«Όταν χτύπησε η Βαλεντίνα, έπρεπε να πάρουμε μία γρήγορη απόφαση και ήταν η σωστή. Η Βαλεντίνα έχει το χεράκι της. Από τότε αλλάξαμε ως άνθρωποι. Όλα πήγαν καλά αλλά δώστε κίνητρα να έρθουν γιατροί στο νησί», κατέληξε.