Αναδημοσιεύουμε με αφορμή τον καινούργιο χρόνο, το κείμενο που μας έστειλε
ο Ποιητής μας, για την έναρξη της καινούργιας του δημιουργικής πορείας.
—————————————————————-
«Αγαπημένες μου κι Αγαπημένοι μου,
το 2025 κατοχυρώνει και επισήμως τα 80χρονά μου.
Ξεκινάω λοιπόν, μια καινούργια εποχή στην δουλειά μου..
Πολλά, πολλά, έτοιμα, αλλά και προσχέδια,
το δεύτερο βιβλίο με όλη μου την ποίηση μέχρι τώρα,
ένα Ορατόριο αφιερωμένο στην Γυναίκα, κάποια θεατρικά,
ο Γιάννης ο Φλέσσας γράφει την βιογραφία μου,
κάποιοι σπουδαίοι μου φίλοι, μου προτείνουν για το φετινό καλοκαίρι
μιαν επετειακή συναυλία μου στο Λυκαβηττό, και πάει λέγοντας..
Θα ήθελα λοιπόν να χαιρετίσω αυτό το ξεκίνημα απέναντί σας,
όχι με κάποιο βαθυστόχαστο δοκίμιο, ή ένα σύγχρονο κείμενο ή ποίημα,
αλλά με μια “παραδοσιακή” μπαλλάντα,
(εγώ θα την γράφω πάντοτε με δύο Λάμδα),
που δηλώνει και τις προθέσεις μου και τις… διαθέσεις μου..
Με πολλήν αγάπη λοιπόν:
*
Η ΘΥΜΩΜΕΝΗ ΜΠΑΛΛΑΝΤΑ
———————————
*Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω
Μ’ ένα ποίημα φορτωμένο
Με ρομφαία δικαιοσύνης
Και σημαία Ελληνοσύνης..
*Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω
Έχω μάθει να ανασαίνω
Και ψηλά-ψηλά πετάω
Γιατί ξέρω ν’ αγαπάω..
*Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω
Τα όνειρά μου ανασταίνω
Έχω ζήσει στην αλήθεια
Κι έχω φως μέσα στα στήθια..
*Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω
Σε καινούργιο δρόμο μπαίνω
Ταπεινός με δίχως πάθος
Αλλά δικαστής στο λάθος..
*Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω
Κι όπου κι αν τους πετυχαίνω
Βιαστές, ψυχρούς προδότες,
Και χαφιέδες καταδότες..
*Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω
Στον λαό τον προδομένο
Που προσμένει στην πλατεία
Για να δει την τιμωρία..
*Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω
Τους βουτάω και τους στέλνω
Στον Μεσαίωνα και πιο πίσω
Αφού πρώτα τους Γαμήσω..