Οι γιορτές τελείωσαν .
Τα πιάτα άδειασαν , τα μπουκάλια με τα διάφορα ποτά στέρεψαν μέχρι τελευταίας σταγόνας , τα πυροτεχνήματα έχουν βγάλει την λάμψη τους και έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια.
Οικογένειες μαζεύτηκαν μετά από καιρό .
Οι καρέκλες γέμισαν με συγγενείς και φίλους .
Κάποια σπίτια όμως παραμένουν πιο άδεια από ποτέ , στις καρέκλες του τραπεζιού δεν πρόκειται να καθίσουν ποτέ ξανά τα παιδιά μας .
Ακόμα και οι ψυχές αυτών των παιδιών δεν έχουν δικαιωθεί μετά από δύο χρόνια ,και ποιος γνωρίζει αν θα δικαιωθούν ποτέ .
Μιας και η μοναδική δικαίωση θα ήταν να ξανακαθήσουν σε αυτές τις καρεκλες .
Ενα μεγάλο ΓΙΑΤΙ !!! θα μας βασανίζει μέχρι το τέλος της ζωής μας .
ΑΛΛΑ !!! Δεν θα σταματήσουμε να μαχόμαστε μέχρι το τέλος αυτής !!!
Δυστυχώς δεν μπορώ να σας ευχηθώ , παρά να σας πω μόνο να μείνετε δίπλα μας μέχρι το τέλος αυτής.
https://twitter.com/plakiasnikos/status/1874418332448801123?s=61&t=69qM24fvfz5o3nkoW_wjtw
Δεν θα βρεθούν λόγια ούτε μαγικά ώστε να καλύψουν αυτό το κενό.
Η κάθε οικογένεια που έχει βιώσει απώλεια γνωρίζει από μέσα όλη
αυτή την οδύνη.
Από την άλλη υπάρχει η ίδια η ζωή, η ύπαρξη, αυτή που δίνει το
δικό της νόημα, πέρα από τον πόνο, πέρα από το κενό.
Μας παρέχει αυτή την πολυτέλεια να είμαστε όρθιοι, μάχιμοι, διαρκώς
σε αναζήτηση και το άκρως αδιαμφισβήτητο η δικαίωση.
Μακρύς ο δρόμος που έχετε να διανύσετε ως ομάδα εμπρός σε όλο
αυτό που βγάζει δίψα να μιλήσει η αλήθεια.
Πολλοί μένουν δίπλα σας, άλλοι με πράξεις άλλοι νοερά.
Ο δικός σας σκοπός δεν επιτρέπει παρεκκλίσεις.
Και όταν ο αγώνας παραμένει για ιερό σκοπό, κουράζει,
θέτει πολλά εμπόδια, αλλά στο τέλος βγάζει μια λάμψη ανακούφισης.
Σταθερά βλέψεις μόνο στην δικαίωση, με όλες τις δυνάμεις.