Ακόμα και στις σκληρές εποχές της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων (2011-12), το ποσοστό ιδιοκατοίκησης βρισκόταν στο 73%.
Ο αριθμός που καταγράφεται τώρα κατατάσσει την ιδιοκατοίκηση στην Ελλάδα (61%) κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο ιδιοκατοίκησης, κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ ύμφωνα με έρευνα της Metron Analysis.
Τα σπίτια δεν “εξαφανίστηκαν” απλά συγκεντρώθηκαν σε “λιγότερους”. Τράπεζες, funds …
https://twitter.com/karameros/status/1872342262342160438?s=61&t=69qM24fvfz5o3nkoW_wjtw
Έχει φροντίσει η πολιτεία ώστε να συσσωρεύονται ιδιοκτησίες σε ολίγους που έχουν χάσει τον αριθμό πόσα ακίνητα διατηρούν στην δική τους κυριότητα.
Έχει φροντίσει επίσης η πολιτεία να πληρώνουμε το σπίτι που όσοι έχουν στην ιδιοκτησία τους με μια μορφή ενοίκιο. Φόρος -Ε.Ν.Φ.Ι.Α- Δημοτικά τέλη – Λογαριασμοί όχι το ποσό που αφορά την κατανάλωση το ποσό που αφορά πέρα από την μηδέν (0) κατανάλωση- συντήρηση από χρόνιες φθορές.
Τα σημάδια της ποιότητας ζωής μέσα στη χώρα μας φωνάζουν από όλες τις απόψεις.
Αυτοί που δεν θέλουν να καταλάβουν είναι αυτοί που έχουν φροντίσει να τα προκαλέσουν αδιαφορώντας για την επόμενη μέρα.
Οι συνταξιούχοι λόγω προσδόκιμο ζωής αραιώνουν.
Η μερικοί απασχόληση, η έλλειψη ασφάλειας η προϋπόθεση συνταξιοδότησης με το πλήρωμα του χρόνου, αποτελούν στις μέρες μας πολυτέλεια και εάν υπάρξει για μια μικρή κατηγορία πολιτών.
Τι δεν θέλετε να καταλάβετε? Τι είναι αυτό το άγνωστο που δεν θέλετε να βλέπετε?
Σε διαφορετική χώρα ζούμε? Μας έχετε θολώσει το μυαλό μας με το πόσο καλά πηγαίνει η οικονομία μας ως χώρα, πρότυπο για την Δυτική Ευρώπη τα οικονομικά μας επιτεύγματα.
Θαύματα δεν γίνονται, λύσεις δεν προβλέπονται, τι απομένει τα ακόμη χειρότερα.
Πότε θα το καταλάβει αυτό ο λαός, όταν περάσουμε σε περισσότερο άγριες εποχές.
Ούτε και στην εποχή της κατοχής η χώρα δεν βίωσε αυτή την μιζέρια.
Τα ζωντανά χωριά της επαρχίας στήριξαν την οικονομία του τόπου.
Στο σήμερα σύνταξη -Ο.Γ.Α και ανεργία δεν προσφέρουν λύσεις πέρα από δυστυχία.
Οι πολύ κακές επιλογές εξαίρετοι-ικανοί-προοδευτικοί-γόνοι και τα ξένα αρπακτικά έδωσαν στην χώρα την εποχή της παρακμής με όλο της το μεγαλείο.
Αλλά και από την άλλη όψη ουδεμία προσπάθεια για ανάκαμψη. Συνέχεια στον ίδιο ρυθμό και κάποια στιγμή – άγνωστο πως – ήθελε προκύψει κάτι το διαφορετικό.