Άρθρο του Tim Wallace στην βρετανική εφημερίδα The Telegraph για τη φθίνουσα πορεία της αμερικανικής οικονομίας -με πολλές αναφορές και συγκρίσεις με την Ελλάδα– και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει παγκοσμίως μια οικονομική κατάρρευση των ΗΠΑ λόγω χρέους:
Όσον αφορά τις οικονομικές επιδόσεις, λίγοι πρωθυπουργοί ή πρόεδροι θα καλωσόριζαν τη σύγκριση με την Ελλάδα. Εικόνες διαμαρτυριών, αστυνομικών ΜΑΤ και φλεγόμενοι δρόμοι στην Αθήνα κυριαρχούν στη διεθνή μνήμη, που χρονολογούνται από την κρίση χρέους της χώρας το 2011.
Μέχρι την πανδημία, το χρέος της ήταν υπερδιπλάσιο από το μέγεθος της οικονομίας της, μια θέση που αντιστοιχεί σε ορισμένες από τις φτωχότερες και πιο επικίνδυνες ζώνες του κόσμου, όπως η Ερυθραία, το Σουδάν και η Βενεζουέλα. Δεν είναι ένα κλαμπ που θα ήθελε κανείς να ενταχθεί.
Αλλά παραδόξως, οι οικονομολόγοι προβλέπουν ότι σε μια δεκαετία, ένα άλλο έθνος θα έχει ενταχθεί σε αυτή την αμφίβολη λίστα τιμής: οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Ο συνδυασμός μιας αξιοσημείωτης ανάκαμψης των ελληνικών προοπτικών και μιας απίστευτης υπερχρέωσης υπό τους Προέδρους Ντόναλντ Τραμπ και Τζο Μπάιντεν, σημαίνει ότι στις αρχές της δεκαετίας του 2030, το χρέος των ΗΠΑ, σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας τους, προβλέπεται να ξεπεράσει αυτό της Ελλάδας.
Σε όρους μετρητών, τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά. Το εθνικό χρέος της Αμερικής έχει αυξηθεί στα 36 τρισεκατομμύρια δολάρια, από μόλις 20 τρισεκατομμύρια δολάρια πριν από οκτώ χρόνια. Αυτό το χρέος είναι πλέον μεγαλύτερο από την οικονομία της.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2030, η Αμερική θα έχει χρέη συνολικού ύψους 134% του ΑΕΠ, που θα αντιστοιχεί στο επίπεδο της Ιταλίας και θα ξεπεράσει την Ελλάδα, η οποία θα είναι κάτω από το 130% σε αυτό το στάδιο, σύμφωνα με προβλέψεις οικονομολόγων της UBS.
Τέτοια χρέη οδηγούν σε ένα φαύλο σπιράλ ,ο ετήσιος λογαριασμός τόκων χρέους της κυβέρνησης είναι ήδη πάνω από 1,1 τρισεκατομμύρια δολάρια.Αλλά αυτή η συσσώρευση χρέους επί χρεών πρέπει να μας ανησυχεί όλους.
Εκτός από τη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, η Αμερική είναι επίσης το ασφαλές καταφύγιο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Λειτουργεί ως κατάστημα μετρητών σε περιόδους ύφεσης και ως σημείο αναφοράς με βάση το οποίο τιμολογούνται τα δάνεια σε μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου.
Ο Ρίτσαρντ Φράνσις του οίκου Fitch, ο οποίος υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα των ΗΠΑ πέρυσι, λέει ότι τα χρέη της χώρας είναι ήδη «εξαιρετικά υψηλά» και διπλασιάζονται από το τυπικό επίπεδο για μια χώρα με διπλή αξιολόγηση Α.
«Η επιβάρυνση των τόκων είναι αρκετά υψηλή, είναι πολύ υψηλότερη από τους περισσότερους ομοτίμους της και πρόκειται να παραμείνει πολύ υψηλή», λέει. «Ξοδεύουμε ήδη περισσότερα για τους τόκους παρά για την άμυνα ή το Medicare για αυτό το θέμα. Το μόνο στοιχείο που είναι μεγαλύτερο είναι η κοινωνική ασφάλιση».
Είναι βιώσιμα τα χρέη των ΗΠΑ;
Αυτό εγείρει το ερώτημα εάν τα χρέη των ΗΠΑ είναι βιώσιμα ή αν η χώρα βρίσκεται σε μια πορεία, όπως η Ιταλία και η Ελλάδα πριν από 15 χρόνια, προς την κρίση.
Η Αμερική είναι επί του παρόντος ασφαλής λόγω της μοναδικής της θέσης ως το ασφαλές καταφύγιο του χρηματοπιστωτικού κόσμου, η τοποθεσία στην οποία τρέχουν οι παγκόσμιοι επενδυτές όταν υπάρχει η πρώτη ένδειξη προβλημάτων.
«Οι ΗΠΑ έχουν μια πολύ ποικιλόμορφη, ισχυρή οικονομία και φυσικά το δολάριο ΗΠΑ είναι το κατεξοχήν αποθεματικό νόμισμα στον κόσμο και δίνει στις ΗΠΑ τεράστια χρηματοοικονομική ευελιξία, απαράμιλλη στον κόσμο», λέει.
Το κόστος δανεισμού έχει αυξηθεί, αλλά υπάρχουν λίγες ενδείξεις ότι οι επενδυτές δεν είναι διατεθειμένοι να χρηματοδοτήσουν το έλλειμμα.
Το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ μπορεί να δανειστεί για 10 χρόνια με επιτόκιο περίπου 4,2%. Αυτό είναι πολύ πάνω από τα χαμηλά επίπεδα της εποχής της πανδημίας, κάτω από 1% ή το τυπικό ποσοστό μεταξύ 2% και 3% μετά την οικονομική κρίση.
Αλλά είναι ένα οικείο ποσοστό σε όσους θυμούνται τα χρόνια πριν από την πιστωτική κρίση και αντανακλά την ισχυρή ανάπτυξη των ΗΠΑ και τη μάχη της Ομοσπονδιακής Τράπεζας ενάντια στον πληθωρισμό, αντί να δείχνει απαραίτητα τα την επιφυλακτικότητα των επενδυτών.
Η Marion Amiot, οικονομολόγος της S&P, λέει ότι αυτό είναι το «υπερβολικό προνόμιο» της Αμερικής εν δράσει.
Τα υψηλά ποσοστά και η οικονομική ανάπτυξη προσελκύουν παγκόσμια μετρητά στις ΗΠΑ, ενώ σε μια κρίση οι διεθνείς επενδυτές τις βλέπουν επίσης ως το ασφαλέστερο καταφύγιο, έτσι που οι αμερικανικές αρχές μπορούν να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματά τους σε καλούς και κακούς καιρούς.
«Αυτό το ερώτημα [της βιωσιμότητας του χρέους] επανέρχεται συνεχώς, αλλά δεν υπάρχει πραγματική εναλλακτική λύση στο δολάριο», λέει.
«Ένας φαύλος κύκλος»
Ωστόσο, οι αναλυτές ανησυχούν ότι τελικά ακόμη και ο Λευκός Οίκος θα ξεμείνει από περιθώρια δανεισμού εάν συνεχίσει να συσσωρεύει χρέη με τον τρέχοντα ρυθμό.
Ο Olivier Blanchard, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, λέει ότι η Αμερική πρόκειται να δοκιμάσει αυτά τα όρια.
«Κάποια στιγμή, και πραγματικά δεν ξέρουμε πότε, οι επενδυτές θα αρχίσουν να λένε: ‘Θα πληρωθούμε;’», λέει.
Το αποτέλεσμα θα είναι υψηλότερο κόστος δανεισμού και «ένας φαύλος κύκλος που μερικές φορές οδηγεί σε χρεοκοπία. Αυτό έχει συμβεί σε πολλές άλλες χώρες και είναι κάπως αδιανόητο στις ΗΠΑ, αλλά είναι πραγματικά αδιανόητο;» αναρωτιέται.
«Οι επενδυτές πιθανότατα δεν πρόκειται να τρομοκρατηθούν αμέσως, αλλά ίσως δούμε κάποιες ενδείξεις ανησυχιών στις αγορές ομολόγων».
Ο Paul Donovan της UBS, λέει ότι το χρέος των ΗΠΑ δεν βρίσκεται σε βιώσιμο δρόμο, αλλά ότι είναι απίθανο να γίνει θέμα κατά τη διάρκεια της θητείας του Τραμπ.
«Εσωτερικά, οι ΗΠΑ παραμένουν μια πλούσια χώρα και θα είναι σε θέση να κινητοποιήσουν πόρους για τη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων. Αν και πιστεύω ότι οι ανησυχίες για τη βιωσιμότητα του ελλείμματος θα αυξηθούν, θα θεωρούσα ότι είναι πιο πιθανό να γίνει κρίσιμο την επόμενη δεκαετία», λέει.
Τραμπ εναντίον Ομοσπονδιακής Τράπεζας
Είναι πάντα πιθανό οι προβλέψεις να είναι λανθασμένες. Οι τάσεις άλλωστε έχουν αλλάξει στο παρελθόν.
Όπως σημειώνει ο Jim Reid της Deutsche Bank, στη… στροφή της χιλιετίας το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου των ΗΠΑ (CBO) πίστευε ότι το Υπουργείο Οικονομικών θα μπορούσε, αν το επέλεγε, να χρησιμοποιήσει τα πλεονάσματά του για να αποπληρώσει το εθνικό χρέος συνολικά και στη συνέχεια να δημιουργήσει ένα γιγάντιο ταμείο πλούτου.
«Το 2000, η CBO προέβλεψε ότι εάν οι ΗΠΑ εξοικονομούσαν τα συνολικά τους πλεονάσματα, τότε το εθνικό χρέος -περίπου 34% του ΑΕΠ εκείνη την εποχή- θα αποπληρωνόταν μέσα σε μια δεκαετία και οι ΗΠΑ θα συσσώρευαν περιουσιακά στοιχεία σχεδόν 50% του ΑΕΠ έως το 2030».
Αυτή την εποχή, ο Τραμπ σχεδιάζει σε μεγάλο βαθμό βαρύ δανεισμό, αλλά υπάρχουν ενδείξεις ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό.
Έδωσε στον δισεκατομμυριούχο Ίλον Μασκ ρόλο σε ένα προτεινόμενο νέο Υπουργείο Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας, με στόχο την περικοπή 2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων από τις κρατικές δαπάνες.
Εάν καταφέρει να κάνει εξοικονόμηση πλησιάζοντας έστω αυτό το επίπεδο, το αφεντικό της Tesla και της SpaceX θα μπορούσε να θέσει ένα σοβαρό πρόβλημα σε αυτές τις προβλέψεις για το δημόσιο χρέος.
Προς το παρόν, ο Paul Watters της S&P είναι επιφυλακτικός: «Ο Μασκ μόλις πήρε έναν συμβουλευτικό ρόλο. Όταν κοιτάζεις τις δαπάνες και ποια στοιχεία τους είναι οριοθετημένα, γίνεται πολύ, πολύ δύσκολο να δεις πολύ σημαντικές περικοπές από άποψη δαπανών».
Ταυτόχρονα με τον μεγάλο δανεισμό, ο Θάνος Βαμβακίδης της Bank of America, φοβάται ότι η στάση του εκλεγμένου Προέδρου έναντι της Federal Reserve μπορεί να τρομάξει τις αγορές και να απομακρύνει τους επενδυτέςαπό τις ΗΠΑ, υπονομεύοντας το καθεστώς του «ασφαλούς καταφυγίου».
«Ένα πιθανό έναυσμα το επόμενο έτος είναι αν αρχίσουν οι τριβές μεταξύ της νέας αμερικανικής κυβέρνησης και της Fed», λέει.
Οι πολιτικές του Τραμπ είναι πιθανό να ωθήσουν τον πληθωρισμό, συμπληρώνει, αναγκάζοντας τη Fed να αυξήσει τα επιτόκια, κάτι στο οποίο έχει εναντιωθεί.
«Αν η νέα κυβέρνηση αρχίσει να πολεμά την ‘γερακίσια’ στροφή της Fed, ως απάντηση στις δημοσιονομικές πολιτικές της νέας αμερικανικής κυβέρνησης, αυτό θα είναι ένα τοξικό μείγμα», συμπληρώνει ο Βαμβακίδης.
Ένας άλλος κίνδυνος είναι ότι άλλες χώρες θα αναλάβουν δράση κατά των ΗΠΑ. Ο Donovan της UBS, λέει ότι υπάρχει εξωτερικός κίνδυνος ότι τα αντίποινα της Κίνας σε έναν εμπορικό πόλεμο, θα μπορούσαν να χτυπήσουν σκληρά την αμερικανική οικονομία.
«Εάν η Κίνα σταματούσε να αγοράζει ομόλογα ως αντίποινα για τους εμπορικούς φόρους, ίσως ειδικά εάν οι εμπορικοί φόροι επιβράδυναν σημαντικά την ανάπτυξη των ΗΠΑ, η συνέπεια μπορεί να είναι μια διαταραγμένη αγορά του Δημοσίου και μια αυξανόμενη ανησυχία για τη βιωσιμότητα», λέει.
Ο ίδιος ο Τραμπ γνωρίζει ξεκάθαρα ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν μια μέρα να χάσουν το καθεστώς τους ως το παγκοσμίως αξιόπιστο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.
Ο εκλεγμένος πρόεδρος έγραψε στο Twitter ότι θα επιβάλει τεράστιους δασμούς στις εισαγωγές από τους BRICS– Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική – εάν αναζητήσουν εναλλακτικές λύσεις στο δολάριο.
«Η ιδέα ότι οι χώρες των BRICS προσπαθούν να απομακρυνθούν από το δολάριο ενώ εμείς περιμένουμε και παρακολουθούμε έχει τελειώσει», τόνισε ο Τραμπ. «Απαιτούμε μια δέσμευση από αυτές τις χώρες ότι ούτε θα δημιουργήσουν ένα νέο νόμισμα BRICS, ούτε θα υποστηρίξουν οποιοδήποτε άλλο νόμισμα για να αντικαταστήσει το πανίσχυρο δολάριο των ΗΠΑ, αλλιώς θα αντιμετωπίσουν δασμούς 100% και θα πρέπει να περιμένουν να αποχαιρετήσουν τις πωλήσεις τους στην υπέροχη αμερικανική οικονομία».
Τέτοιες απειλές δείχνουν ότι οι ΗΠΑ κινδυνεύουν να χάσουν τελικά την ικανότητά τους να δανείζονται ατελείωτα.
Προς το παρόν, υπάρχουν ελάχιστα σημάδια σοβαρής απειλής: στη σύνοδο κορυφής των BRICS τον περασμένο Οκτώβριο στο Σότσι, οι επισκέπτες ενημερώθηκαν να φέρουν δολάρια ή ευρώ για να ξοδέψουν, αντί για ρωσικά ρούβλια, ρενμίνμπι (σ.σ. η επίσημη ονομασία του κινεζικού γιουάν) ή ρουπίες (σ.σ. το νόμισμα της Ινδίας).
Αλλά με τον δικό του συνδυασμό βαρέως δανεισμού, σε συνδυασμό με απειλές κατά της Fed και τους εμπορικούς εταίρους, ο Τραμπ μπορεί να καταφέρει να διαλύσει ο ίδιος το δολάριο.
Υπάρχει αλήθεια στο παρακάτω άρθρο και αν ΝΑΙ οφείλεται μια απάντηση πόσο η χώρα ΗΠΑ παραμένει πλούσια εσωτερικά.
Πόσο τα κράτη θα συνεχίσουν να έχουν τυφλή υποταγή να υποκύπτουν σε πιέσεις και δασμούς.
Πόσο συνδυάζεται με τις ανακοινώσεις του νέου προέδρου.
Πόσα ομόλογα έχει ξεφορτωθεί η Κίνα και δεν είναι μόνο η Κίνα που είχε προβλέψει πολύ έγκαιρα σε αυτή την κίνηση.
Πόσο ισχυρή παραμένει σήμερα η οικονομία των G7.
Ο Δυτικός κόσμος χρειάζεται σανίδα σωτηρίας, που θα κτυπήσει πόρτα ανοιχτή.
Τι θα ακολουθήσει μετά τις εκλογές στην Γερμανία.
Πως θα πορευτεί η Γαλλία.
Ο χρόνος πιέζει αφόρητα, αλλά εδώ ζούμε υποθετικά με διαστρεβλώσεις στην ενημέρωση.
Οι χώρες BRICS έχουν περάσει σε διαδικασία με τοπικά νομίσματα. Αυτό που θέλησαν – πιθανόν έδωσαν χρόνο που δεν ανακοίνωσαν επίσημη εφαρμογή το νέο νόμισμα.
Αλήθεια υπάρχει πιθανότητα όλες αυτές οι χώρες να επιστρέψουν στην ανασφάλεια. Αποτελούν τα 2/3 του πληθυσμού της γης και μόνο αυτό έχει να δώσει πολλές απαντήσεις που οδεύουμε στο αύριο.
———————————-
Αναλύσεις – Εκθέσεις Πέμπτη 21/11/2024 – 22:43
Η τέλεια ληστεία – Το χρυσό μυστικό του Fort Knox είναι ότι δεν υπάρχει… χρυσός – Πώς οι ΗΠΑ υφάρπαξαν τον πλούτο των κρατών
κεντρικές τράπεζεςΕλλάδαΗΠΑΧρυσόςFort Knoxtags :
Χρυσό στο Fort Knox έχει και η Ελλάδα…
Χρόνια πριν, ένας χρηματιστής με στενούς δεσμούς με μεγάλες τράπεζες πολύτιμων μετάλλων προέβη σε μια συγκλονιστική δήλωση: το Fort Knox δεν περιέχει «τίποτα άλλο εκτός από σκώρους και μισοφαγωμένα IOUs (χρεωστικές ομολογίες)». Όλοι γελάσαμε τότε.
Αλλά όσο περνούσε ο καιρός, συνειδητοποιούσαμε ότι είχε δίκιο. Πρόσφατα, κάτι που είπε ο Egon von Greyerz της GoldSwitzerland επανέφερε αυτή την παλιά μνήμη:
«Στην πραγματικότητα, μια κεντρική τράπεζα κατέχει μόνο μια ομολογία που έχει εκδοθεί από μια τράπεζα πολύτιμων μετάλλων.
Αν η κεντρική τράπεζα επιχειρήσει να διεκδικήσει τον χρυσό της, δεν θα τον πάρει ποτέ, καθώς πιθανότατα θα έχει πουληθεί στην Κίνα ή την Ινδία, όπου θα τον έχουν αγοράσει απευθείας, χωρίς καμία υποχρέωση επιστροφής».
Τολμηρός ισχυρισμός, σωστά; Ας δούμε όμως το θέμα πιο αναλυτικά.
Αν εξεταζόταν η πρόταση να αξιοποιηθεί ο χρυσός των ΗΠΑ μέσω της εισαγωγής του στην καμπύλη αποδόσεων και, βάσει της έκκλησης της γερουσιαστού των ΗΠΑ Lummis, να ελεγχθεί και να ρευστοποιηθεί, θα γινόταν αντιληπτό πως δεν υπάρχει τρόπος να γίνει τίποτε από τα δύο.
Γιατί; Διότι δεν υπάρχει καθόλου χρυσός στο Fort Knox.
Ο χρυσός που κατάφεραν οι ΗΠΑ να αποσπάσουν έχει μεταφερθεί αλλού εδώ και πολύ καιρό. Δεν μπορείτε να δείτε πόσο λείπει εφόσον έχει μετακινηθεί.
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει πολύ λιγότερος χρυσός στο Fort Knox απ’ ό,τι πιστεύει ο κόσμος. Κι αυτό μας οδηγεί στην ανάλυση του πρώην επικεφαλής αναλυτή της Credit Suisse Zoltan Pozsar.
Ανακαλώντας την προειδοποίηση για τον χρυσό από τον Zoltan Pozsar
Εντάσσοντας τη δήλωση του Egon στο πλαίσιο όσων είχε πει ο Zoltan στα τέλη του 2022 για τον χρυσό, ο οποίος τότε τύγχανε διαπραγμάτευσης στα 1.800 δολάρια, μπορούμε να επισημάνουμε τα εξής: Οι τράπεζες χρησιμοποιούν την επαναχρηματοδότηση (η πρακτική κατά την οποία θεματοφύλακες – custodians, όπως οι τράπεζες ή οι χρηματιστηριακές εταιρείες, χρησιμοποιούν περιουσιακά στοιχεία που τους έχουν κατατεθεί ως εγγύηση για δικό τους χρηματοοικονομικό όφελος, όπως δανεισμό χρημάτων ή άλλες επενδύσεις) επί δεκαετίες με την έγκριση των κυβερνήσεων, οι οποίες έχουν συμφωνήσει να μη χρησιμοποιηθεί ο χρυσός ποτέ ως μέσο διακανονισμού – δηλαδή, δεν θα έχει πρακτική χρήση ξανά.
Ο Zoltan μάς λέει επίσης, έμμεσα, γιατί οι τράπεζες και τα κράτη φοβούνται την επιστροφή του χρυσού ως μέσου διακανονισμού.
Όπως επισημαίνει, είναι γεγονός ότι κανείς δεν χρειάζεται χρυσό στα χέρια του.
Αυτό επετεύχθη με τον συνδυασμό της επαναχρηματοδότησης και της αντικατάστασης του κίτρινου μετάλλου ως προτιμώμενου μέσου συναλλαγής.
Όταν αυτά συμφωνήθηκαν, η αξία του ως στοιχείου αξίας (SOV) έγινε κάτι που μπορούσαν να χειριστούν και να χειραγωγήσουν.
Πιθανότατα σκέφτηκαν: «Αφήστε το να παραμείνει στοιχείο ενεργητικού, όπως η τέχνη και τα κεραμικά αγαλματίδια. Δεν μας ενδιαφέρει. Έτσι ήταν για δεκαετίες».
Όπως είχε πει κάποτε ένας trader: «Χρυσός; Μπορούμε να τον κοντράρουμε μέχρι να επιστρέψουν οι αγελάδες στο σπίτι. Γιατί; Επειδή όχι μόνο είναι ακατανάλωτος/ανθεκτικός, αλλά δεν χρησιμοποιείται για τίποτα πια.
Η τιμή του εξαρτάται από το πόσα δολάρια χρειαζόμαστε για να καθυστερήσουμε την παράδοση.
Είναι ένα συλλεκτικό αντικείμενο και τίποτα άλλο. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να τον αφήσει να επιστρέψει ως μέσο συναλλαγής. Αν το έκανε, θα καταστρεφόμασταν.
Αν καταρρεύσουμε εμείς, καταρρέουν κι αυτοί».
Αυτό μας φέρνει πίσω στη δήλωση του Pozsar: «Οι τράπεζες διαχειρίζονται τα βιβλία χρυσού τους με μία παραδοχή: ότι τα κράτη θα εξασφαλίσουν ότι το κίτρινο μέταλλο δεν θα επιστρέψει ποτέ ως μέσο διακανονισμού».
Θυμηθείτε, οι τράπεζες χρησιμοποιούν την επαναχρηματοδότηση του χρυσού ως όχημα κέρδους, βασισμένες στην παραδοχή των κυβερνήσεων ότι το κίτρινο μέταλλο δεν θα επιστρέψει ποτέ ως μέσο συναλλαγής.
Ο χρυσός, όμως, επιστρέφει ως μέσο συναλλαγής. Αυτό πιθανότατα έκανε τις δυτικές τράπεζες που έχουν χρυσό σε χαρτί να νιώσουν νευρικές.
Και αν οι τράπεζες είναι νευρικές, οι Κεντρικές Τράπεζες κάποια στιγμή θα τρομοκρατηθούν από έναν έλεγχο».
Τα αφανισμένα αποθεματικά
Είναι αλήθεια… Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα, το Υπουργείο Οικονομικών και οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες, όσον αφορά τον χρυσό στο Fort Knox, κατέχουν μόνο IOUs (χρεωστικούς τίτλους) που εκδίδονται από τράπεζες που έχουν ράβδους χρυσού (bullions), οι οποίες έχουν ήδη πουλήσει το δανεισμένο μέταλλο.
Προϊόντος του χρόνου, αυτός ο χρυσός βρήκε τον δρόμο του σε πιο υπομονετικά χέρια – δεν υπάρχει τόσο χρυσός διαθέσιμος προς επένδυση όπως υπήρχε πριν από δεκαετίες, ακόμα και με τη νέα παραγωγή.
Επέκταση των IOUs κατά την περίοδο Clinton – Greenspan
Η διαδικασία των IOUs εντάθηκε κατά την εποχή Clinton, με τον κεντρικό τραπεζίτη Greenspan να ενθαρρύνει τις τράπεζες bullion να δανείζονται χρυσό για carry trades.
Η Goldman Sachs και η Citigroup ηγήθηκαν της προσπάθειας τότε. Αλλά γιατί συνέβη αυτό;
Αμοιβαία οφέλη και καταπιεσμένες τιμές χρυσού
Η Αμερική κέρδιζε μικρές αποδόσεις από τα IOUs χρυσού της καθώς ο χρυσός “δανειζόταν”, εμποδίζοντας τις αγορές να επηρεάζουν το σύστημα τιμών.
Οι τράπεζες bullion λάμβαναν δολάρια για τα carry trades, και ταυτόχρονα κρατούσαν τις τιμές του χρυσού χαμηλά, καθώς μεγάλο μέρος του δανεισμένου χρυσού πουλιόταν στην αγορά κατά καιρούς.
Ο Greenspan ήταν ενθουσιασμένος.
Η συγκράτηση των τιμών του χρυσού κρατούσε μακριά τους φόβους για πληθωρισμό και ικανοποιούσε τους “vigilantes” των ομολόγων.
Ο θάνατος της ζήτησης για νομισματικό χρυσό
Αυτό όμως που δεν προέβλεψαν ήταν ότι τα κράτη που αποθήκευαν χρυσό στις ΗΠΑ τελικά θα ήθελαν να τον πάρουν πίσω.
Ειλικρινά, γιατί να ήθελαν να τον πάρουν πίσω; Η αξία του χρυσού τιμολογούνταν σε δολάρια. Όποιος ήθελε τον χρυσό του μπορούσε να εξαγοραστεί με απόδοση για την αναβολή της παράδοσης.
“Θα σ’ το δώσω του χρόνου. Εδώ είναι η απόδοση 1%. Δεν τον χρειάζεσαι – τον χρειάζεσαι μόνο για τα μετρητά που μπορεί να σου προσφέρει”.
Και αυτό δούλευε για δεκαετίες, επειδή όλοι εμπιστεύονταν τις ΗΠΑ.
Όσο συνεχιζόταν αυτό, οι παραδόσεις χρυσού μπορούσαν να αναβληθούν επ’ αόριστον με πληρωμές τόκων σε δολάρια. Ο χρυσός ουσιαστικά απονομισματοποιήθηκε με αυτόν τον τρόπο.
Απώλεια εμπιστοσύνης και περιορισμένη προσφορά
Αλλά με την πάροδο του χρόνου, η εμπιστοσύνη στις ΗΠΑ ατόνησε, ειδικά μετά από γεγονότα όπως η Παγκόσμια Χρηματοοικονομική Κρίση που προκάλεσαν παγκόσμιο σοκ.
Σε συνέντευξη του τον Σεπτέμβριο του 2021, ο John Paulson ρωτήθηκε: «Πιστεύετε ότι ο χρυσός είναι καλή επένδυση σήμερα;».
Η απάντηση του Paulson ήταν η εξής: «Ναι, πιστεύουμε. Υπάρχει πολύ περιορισμένη ποσότητα επενδυτικού χρυσού.
Είναι της τάξης των αρκετών τρισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ το συνολικό ποσό των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων πλησιάζει τα 200 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να κλείσουν τις θέσεις τους στα ομόλογα.
Και ο λογικός προορισμός είναι ο χρυσός»…
Αυτό ήταν ένα σημάδι αφύπνισης να προσέξουμε πιο προσεκτικά.
Η κατάσχεση των ρωσικών assets και οι επιπτώσεις του
Λίγο αργότερα, η κατάσχεση των ρωσικών assets το 2022 διέρρηξε τον ιστό της ήδη μειούμενης εμπιστοσύνης.
Σφράγισε δε τη μοίρα του χρυσού ως μοναδικού λογικού υποκατάστατου για τα κράτη που πωλούσαν τα αμερικανικά ομόλογα για να αποφύγουν την κατάσχεση.
Μία προς μία, οι χώρες ήθελαν να επιστρέψει ο χρυσός τους από τις ΗΠΑ.
Τώρα, πράγματι, υπάρχει περιθώριο πραγματικής χρήσης για τον παλιό και τον καινούργιο χρυσό τους – για να εξασφαλίσουν τον πλούτο τους (αντικαθιστώντας τα ομόλογα) και να στηρίξουν το τοπικό τους εμπόριο.
Αλλά χρυσός δεν υπάρχει… έχει χρησιμοποιηθεί για τα carry trades.
Γι’ αυτό, αν άνοιγες το Fort Knox τώρα, θα έβρισκες μόνο σκώρους και μισοφαγωμένα IOUs.
Και αυτό καθιστά δίκαιο το αίτημα της Γερμανίας για επιστροφή χρυσού.
Ο χρυσός της Ελλάδας
Σημειωτέον, στο κεντρικό θησαυροφυλάκιο της ΤτΕ, στην Πανεπιστημίου, φυλάσσεται το απόθεμα της χώρας σε χρυσό.
Για την ακρίβεια, ένα μέρος του, καθώς για λόγους ασφαλείας υποτίθεται πως είναι σκορπισμένος σε υπόγεια κεντρικών τραπεζών στα… τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Αυτό δεν είναι κάτι μυστικό. Ο διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Στουρνάρας, λέει ότι η χώρα μας διατηρεί ποσότητα χρυσού που ξεπερνά κατά τι τους 151 τόνους, κυρίως ράβδοι και μικρότερη ποσότητα λιρών.
Στο κτίριο της ΤτΕ φυλάσσεται το 47% αυτής της ποσότητας, δηλαδή περίπου 71 τόνοι.
Από το υπόλοιπο, το 29%, δηλαδή περίπου 44 τόνοι, φυλάσσεται σε υπόγειες αποθήκες στις Ηνωμένες Πολιτείες (δεν είναι ανακοινώσιμο το μέρος, παρά μόνο ότι πρόκειται για θησαυροφυλάκια της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, Fed, είτε στη Νέα Υόρκη, είτε στο λεγόμενο «αδιάτρητο χρηματοκιβώτιο» του Fort Knox, την καλύτερα φυλασσόμενη στρατιωτική βάση του κόσμου),
το 20% (περίπου 30 τόνοι) στο Λονδίνο και το υπόλοιπο 4% (περίπου 6 τόνοι) σε ειδικές εγκαταστάσεις στην Ελβετία.
Οπότε… καταλαβαίνετε!
http://www.bankingnews.gr
——————————————