Βασίλης Βιλιάρδος
Η ολιγοπωλιακή δομή μίας αγοράς, προφανώς είναι εις βάρος των Πολιτών – όπως στο παράδειγμα των τραπεζών, όπου στην Ελλάδα οι συστημικές είναι 4, όταν στη Γερμανία είναι 22, στην Ιταλία 12 και στη Γαλλία 11.
Αντίθετα, σε πιο ακριβές από την Ελλάδα χώρες (=χαμηλά επιτόκια καταθέσεων και υψηλά χορηγήσεων), στις Λετονία, Σλοβενία και Εσθονία είναι μόλις 3 και στη Λιθουανία 2 – ενώ όταν οι τράπεζες είναι λίγες, συνήθως λειτουργούν ως καρτέλ.
Η φορολόγηση των υπερκερδών τώρα που ζητούν τα αριστερά κόμματα, δεν λύνει το πρόβλημα – αφενός μεν επειδή η ΕΕ έχει επιβάλει ανώτατο όριο δαπανών, οπότε τα επί πλέον μη σταθερά φορολογικά έσοδα απλά θα πήγαιναν στο χρέος, αφετέρου επειδή οι φόροι δεν θα επέστρεφαν σε αυτούς που πληρώνουν την τραπεζική ακρίβεια.
Η λύση είναι η εξασφάλιση της λειτουργίας του ανταγωνισμού, ενδεχομένως από μία κρατική τράπεζα και η ποινική δίωξη των καρτέλ – ενώ και για τα δύο είναι υπεύθυνο το κράτος.
Σημείωση: Στο γράφημα, το καθαρό επιτοκιακό περιθώριο είναι η διαφορά μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων.
— Βασίλης Βιλιάρδος (@ViliardosV) December 12, 2024