Κώστα Δημ Χρονόπουλου*
1. Επιλεκτικές υιοθετήσεις δικαστικών αποφάσεων
Υπάρχει ένα (λογικό, νομικό, ηθικό) παράδοξο.
Είθισται, όταν τα Ανώτατα Δικαστήρια εκδίδουν αποφάσεις που δικαιώνουν προσφυγές –εργαζομένων ή συνταξιούχων –αυτές να ισχύουν (από την πλευρά της Πολιτείας) μόνον για εκείνους που προσέφυγαν και όχι για τους υπόλοιπους.
Προδήλως το δεδικασμένο ισχύει επιλεκτικά για λίγους (!).
Δεν θα ήθελα να υιοθετήσω την άποψη πως αυτό γίνεται για να μην πληρώσει το Κράτος τις υποχρεώσεις του, αλλά μόνον μέρος από αυτές. (Σ.Σ αυτά άλλωστε δεν γίνονται στην Ελλάδα …). Προς αποφυγή σχολίων από αδικημένους αλλά και για να μπει ένα τέλος στην ανώμαλη αυτή κατάσταση
Προτείνω:
• Να αποφεύγονται οι μονομερείς /ατομικές προσφυγές.
• Οι Ενώσεις , Σύλλογοι, Ομοσπονδίες, Συνομοσπονδίες, κ.ο.κ να αναλαμβάνουν οι ίδιες να προσφεύγουν για το σύνολο των μελών τους.
Αυτό θα συντελέσει στην αποφυγή του κατακερματισμού δυνάμεων , την οικονομική καταβολή –έξοδα ορισμένων, αλλά και δικαίωση της υπάρξεως και προσφοράς /βοήθειας των Συλλόγων προς τα μέλη τους.
Επιπρόσθετα, δεν θα ενισχύεται η ήδη υπερτροφική γραφειοκρατία και δεν θα επιβαρύνονται υπέρμετρα οι λιμνάζουσες δικαστικές εκκρεμότητες.
2. Κρίση Στέγης:
Ο μόνος που οφελείται είναι το Κράτος (!!!).
Εξηγούμαι:
Ι. Οι ενοικιαστές . Οι περισσότεροι, δυστυχώς αδυνατούν να πληρώσουν τα υψηλά ενοίκια και υποφέρουν.
ΙΙ. Οι ιδιοκτήτες . Πληρώνουν ΕΝΦΙΑ, φόρο 15% έως 1000€ ενοίκιο και 35% από 1000€ και πάνω. Επιβαρύνονται με επισκευές και συντήρηση των σπιτιών τους.
Ορισμένοι ενοικιάζουν υποθηκευμένο ακίνητο στις Τράπεζες λόγω δανείου, με επαχθή /ληστρικά επιτόκια και επιπλέον πληρώνουν ΕΝΦΙΑ (σ.σ που θα έπρεπε να πληρώνει η Τράπεζα, ως πραγματικός ιδιοκτήτης) καθώς και ασφάλιση του ακινήτου τους (που επίσης έπρεπε να τα καταβάλει η Τράπεζα). Αλήθεια αυτή η τελευταία κατηγορία –που αδικείται κατάφωρα – δεν θα έπρεπε να απαλλάσσεται από φόρο ενοικίου;).
ΙΙΙ. Η Πολιτεία, σε κάθε περίπτωση είναι η μόνη ωφελημένη, απλώς … ταλαιπωρείται προκειμένου να εισπράξει.
Συμπέρασμα: αν πράγματι απασχολεί τους εκάστοτε Κρατούντες η εξυγίανση του ζητήματος –μείωση των ενοικίων; – υπάρχει ένας –και μοναδικός τρόπος- : Η μείωση στο ελάχιστο των συντελεστών φορολόγησης, καθώς και η κατάργηση σε ενοικιαζόμενα υποθηκευμένα στις Τράπεζες ακίνητα. Εναλλακτικά να συνεχιστούν τα κροκοδείλια δάκρυα … ενδιαφέροντος !.
3. Μεσοπρόθεσμες ανακουφίσεις :
Είναι ασφαλώς ενδιαφέρουσες οι υποσχέσεις ότι το 2027 –μετά 3 χρόνια- θα αυξηθούν μισθοί και συντάξεις.
Υπάρχουν δύο προβληματισμοί:
Ι. Πως τα βγάζει κανείς πέρα μέχρι τότε (σ.σ αναφέρομαι σε εκείνους που θα ζήσουν).
ΙΙ. Αν (όπως είναι βέβαιο ότι θα συμβεί) οι τιμές συνεχίσουν να ανεβαίνουν την ανηφόρα, τι θα γίνει;.
Μήπως ενδέχεται –και τότε- να αντιμετωπίσουν (εργαζόμενοι και συνταξιούχοι) δυσκολότερες και από τις σημερινές καταστάσεις;.
• Ηθικό δίδαγμα : Τιθάσευση τιμών. Πάταξη μεσαζόντων και αισχροκερδιζόντων. Π α ν ά κ ε ι α !
4. Ανακουφιστικές … επιβαρύνσεις:
Αγανακτισμένος φίλος συνταξιούχος (ομοιοπαθής) ήρθε και μου … τα ‘ψαλε.
– «Ό,τι και να γράφεις χαμένο πάει. Τσάμπα γράφεις».
– «Το ξέρω. Πάει στο βρόντο και ούτε πληρώνομαι, ούτε με ακούνε». Είπα.
– «Έγραψες για … απαλλαγή των συνταξιούχων από την συμμετοχή σε φάρμακα και εξετάσεις».
– «Πράγματι, το έγραψα, κακό είναι;».
– «Κοίτα που … σε γράψανε λοιπόν».
Έβγαλε κάτι εξετάσεις από την τσέπη του και μου τις έδειξε. Τα ‘χασα.
Λογαριασμός συμμετοχής: 38,17€ . Υπέρ ΕΟΠΥΥ: 11,78€ (σ.σ ούτε καν 12€, ευτυχώς)! Σύνολο: 49,50€ !!!. Δηλαδή 31% επιβάρυνση!….
– «Δεν ντρέπονται» κραύγασε.
– «Πιθανώς, αλλά μάλλον ο ΕΟΠΥΥ δεν πάει και τόσο καλά. Οπότε χάνεται και η ντροπή.
– «Και πρέπει εγώ να τον γιατρέψω;».
– «Όχι , αλλά δεν πρέπει όλοι να βάλουν ένα χεράκι (όπως με την εισφορά αλληλεγγύης και την προσωπική διαφορά).
– «Έχεις όρεξη για αστειάκια. Αλλά εγώ …βράζω».
– «Εντάξει σταματώ εδώ. Να δω τις παρακρατήσεις».
– «Να τες: Παρακράτηση 3€ του ν. 5102/2024»
>> 3€ >> >>
>> 1€ >> >>
>> 1€ >> >>
>> 3,78€ >> >>
«Σύνολο : 11,78€».
– «Έχεις δίκιο. Είναι απαράδεκτο».
– «Ήθελα να ‘ξερα ποιοι φωστήρες εισηγούνται τέτοια σκληρά μέτρα και ποιοι ανάλγητοι τα αποδέχονται και τα ψηφίζουν».
– «Δεν γνωρίζω. Υποψιάζομαι πως επιχειρούν την ανακούφιση μας με … ομοιοπαθητικό τρόπο (!).
Ιατρού