Τα ίδια τα κράτη δεν είχαν επίσημες σημαίες εκείνη την εποχή, οπότε ο Μεχμέτ Β’ όταν έπεσε η Πόλη, ανέλαβε τα σύμβολα της Κωνσταντινούπολης, που ήταν σύμβολο της αυτοκρατορικής εξουσίας, γράφει σερβικό δημοσίευμα.
Άλλωστε, όποιος έλεγχε την Κωνσταντινούπολη έλεγχε μια αυτοκρατορία σχεδόν δύο χιλιάδων ετών.
Το Βυζάντιο ήταν αφιερωμένο στη θεά του φεγγαριού, την Ντιάνα. Το αστέρι, σύμβολο της Παναγίας, προστέθηκε στο σύμβολο της μισοφέγγαρου της Ντιάνας όταν ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α’ ανακήρυξε τον Χριστιανισμό επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και μετονόμασε την πόλη Κωνσταντινούπολη προς τιμήν του.
Η ημισέληνος και το αστέρι συνδέθηκαν με το Ισλάμ μόνο όταν οι μουσουλμανικοί τουρκικοί λαοί της Κεντρικής Ασίας κατέκτησαν τη χερσόνησο της Μικράς Ασίας (και, τελικά, την Κωνσταντινούπολη) και πρόσθεσαν την ημισέληνο και το αστέρι στις απλές κόκκινες σημαίες τους.
Οι Οθωμανοί δεν είχαν επίσημη σημαία μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Μέχρι τότε χρησιμοποιούσαν πολλές σημαίες, αλλά η αυτοκρατορική σημαία που ελήφθη από το Βυζάντιο ήταν η κύρια, αλλά με ένα ελαφρώς διαφορετικό αστέρι.
Το Οθωμανικό Ναυτικό χρησιμοποίησε επίσης αυτή τη σημαία, αλλά αργότερα το Πολεμικό Ναυτικό άρχισε επίσης να χρησιμοποιεί την έκδοση με πεντάκτινα αστέρια που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα, η οποία αργότερα αντικατέστησε εξ ολοκλήρου την οκτώ πόντων. Η Δημοκρατία της Τουρκίας κληρονόμησε τη σημαία ως έχει από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Από την άλλη πλευρά, τα σημερινά τέσσερα γράμματα «Σ», που αποτελούν συχνό μοτίβο στην ιστορία της σερβικής εραλδικής, προέρχονται επίσης από το Βυζάντιο. Στην περιοχή μας, πρώτοι το φόρεσαν στο εθνόσημό τους οι Mrnjavčevićs.
[Ο Οίκος του Mrnjavčević ήταν ένας μεσαιωνικός οίκος των Σερβικών ευγενών , κατά τη διάρκεια της σερβικής ευγενούς οικίας του κατείχε μια περιοχή της σημερινής περιοχής των Σκοπίων. Ο οίκος κυβερνούσε μια επαρχία από τη βάση του στον Πρίλαπο (στη σύγχρονη Βόρεια Μακεδονία ) από το 1366 έως το 1395- Wikipedia]
Τους έβαλε στο σερβικό εθνόσημο ο δεσπότης Στέφανος Λαζάρεβιτς, αφού έγινε Βυζαντινός δεσπότης το 1402.
Στο οικόσημο του αναστηλωμένου Βυζαντίου υπήρχαν τέσσερα γράμματα «β» που έχουν σχήμα πανομοιότυπο με το κυριλλικό γράμμα «V».
Είναι το ακρωνύμιο του ρητού της δυναστείας των Παλαιολόγων, δηλ. motto of Byzantium: “King of Kings, King of Kings” (βυζαντινά: Βασιλεὺς Βασιλέων, Βασιλεύων Βασιλευόντων). Εδώ εννοούμε τον Ιησού Χριστό – τον βασιλιά των ουρανών, που βασιλεύει σε όλους τους βασιλιάδες του κόσμου.
Ο Δεσπότης Στέφανος εισήγαγε μια παραλλαγή αυτού του οικόσημου και αντικατέστησε τέσσερα «Β» με τέσσερα «Σ».
Μετά τους Σέρβους μεσαιωνικούς ηγεμόνες, αυτό το εθνόσημο ανέλαβε ο Miloš Obrenović το 1838 και έκτοτε αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της σερβικής ταυτότητας.
b92
—
Αποκλειστικά στο ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ