Γιαβολ: Μια επιστημονική ανάλυση που παράγει καινούργια γνώση

Γράφει ο Καθηγητής Ανδρέας Αθηναίος* για το Βιβλίο του Γιώργου Χαρβαλια

Ίσως είναι οι κοινές μας καταβολές ως αποφοίτων του Προτύπου Λυκείου Αθηνών, της Σχολής Μωραΐτη που επέμεινε να μας διαμορφώσει ως ικανούς για ανεπτυγμένη Κριτική Σκέψη που είναι προϋπόθεση του Ελεύθερου Ανθρώπου. Ίσως είναι ότι και οι δυο μας είμαστε πολυταξιδεμένοι Έλληνες που ανυπότακτοι είτε από DNA είτε επειδή καταλάβαμε το οντολογικο μήνυμα της Ελλάδας, αναζητάμε το φως της Αλήθειας παλεύοντας με πάθος και αποκοτιά να φθάσουμε στην Ιθάκη αποδεχόμενοι την βάσανο της δοκιμασίας και αδιαφορώντας για το οποιοδήποτε (με συστημικό μάτι θεωρούμενο) «κόστος» έχει η επιλογή της Ελευθερίας.

Εξ άλλου αυτό που το εκάστοτε εξουσιαστικό κατεστημένο προβάλει ως φοβητρο-κοστος ή και το επιβάλει ως επώδυνη εμπειρία, για κάθε Ελεύθερο Πνεύμα είναι η περιπέτεια της ζωής, και η ηδονή της αντίστασης σε κάθε μορφή εξαναγκασμού ή χειραγώγησης. Το Ελεύθερο Πνεύμα τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες δεν τους φοβάται.

Η μόνη μου διαφωνία με τον Γιώργο Χαρβαλια είναι ότι εγώ επιμένω ότι το βιβλίο του είναι μια Επιστημονική Διατριβή που παράγει τεκμηριωμένη με έρευνα καινούργια γνώση και μάλιστα γνώση όχι θεωρητική, αλλά εργαλείο με άμεσες εφαρμογές, και εκείνος επιμένει ότι «έκανε απλώς ρεπορτάζ». Αλλά όσο και να επιμένει με βάση την σεμνότητά του, έμφυτη σε κάθε Ελεύθερο Άνθρωπο, τα κριτήρια του τι αποτελεί επιστημονική διατριβή και παραγωγή καινούργιας γνώσης ανατρέπουν το επιχείρημά του περί …..ρεπορτάζ. Είναι εξ άλλου και το μόνο επιχείρημά του…. που μπορεί να ανατραπεί σε ολόκληρη την επιστημονική αυτή -Δημοσιευμένη πλέον- εργασία.
Έχω μελετήσει ή και απλώς διεξέλθει πολλά «βαριά» συγγράμματα και ερευνητικές εργασίες. Όμως το περιεχόμενο του ΓΙΑΒΟΛ απαιτεί όχι μίαν απλή ανάγνωση αλλά την μελέτη, μελέτη αντίστοιχη με την επίπονη πρωτογενή έρευνα και λεπτομερή βιβλιογραφία και παράθεση στοιχείων από τον συγγραφέα.
Όμως και οι μη ειδικοί επιστήμονες θα απολαύσουν το περιεχόμενο που η Δημοσιογραφική πέννα του Χαρβαλιά κάνει εύληπτο και προσφέρει στον αναγνώστη γνώσεις αλλά απλά και διδακτικά «σαν παραμύθι», όπως το επιτυγχάνει κάθε συγγραφέας και κάθε ‘δάσκαλος’ που γράφει για τους άλλους και όχι για τον εαυτό του. Έτσι ακριβώς είναι γραμμένο το βιβλίο. Για να το απορροφήσουν και να το διαβάσουν άλλοι σαν μυθιστόρημα (μόνο που δυστυχώς δεν είναι) και κάποιοι άλλοι με ειδικές επιστημονικές γνώσεις που ανάμεσα στις γραμμές του και χάριν στην τεκμηρίωσή του, θα «δούμε» αλήθειες και θα εμβαθύνουμε τις γνώσεις μας.
Ο Γιώργος Χαρβαλιάς ως βαθυστόχαστος Πολιτικός Αναλυτής περιλαμβάνει στο έργο του όλες της Παραμέτρους της Οικονομίας τις σχετιζόμενες με την Γερμανία αποδεικνύοντας αυτό που ολοι γνωρίζουμε : ότι δεν υπάρχει Οικονομική επιστήμη αλλά μόνον επιστήμη της «Πολιτικής Οικονομίας». Δεν υπάρχει δηλ. μια συγκεκριμένη οικονομική συμπεριφορά που ορίζεται από «αδήριτους κανόνες» που ισχύουν υπεράνω πάσης δυνάμεως όπως θέλει να το παρουσιάζει η προπαγάνδα (απαλλάσσοντας την Πολιτική εξουσία πάσης ευθύνης) , αλλά υπάρχουν μόνο Πολιτικές αποφάσεις οι οποίες επιλέγουν κατά το δοκούν τα οικονομικά εκείνα εργαλεία, τα οποία χρησιμοποιούν επίσης κατά το δοκούν για να επιτύχουν συγκεκριμένο επιθυμητό και προσχεδιασμένο αποτέλεσμα..
Είναι αυτό που οι Κοινωνίες πλέον αντιλαμβάνονται ως «γεωπολιτική» και το σύνολο των επιλογών που επιβάλλονται με κριτήριο την δύναμη και την από αυτήν προαποφασισμένη μορφή που -κατά το επιθυμητό της εξουσίας- θα εξαναγκασθούν να λάβουν οι Κοινωνίες,
Στις γνώσεις μας ως Οικονομολόγων (με το περιεχόμενο που έδινε στον όρο ο Ανδρέας Παπανδρέου και όχι η προπαγάνδα της λογιστικοποίησης του Ανθρώπου όπως τον αντιλαμβάνεται ο Δυτισμος ) ο Χαρβαλιάς μας προσθέτει μια επιπλέον παράμετρο στα αίτια του ΚΡΑΧ του 1929: Και αυτή η παραμετρος ήταν η … απροθυμία της Γερμανίας να εξοφλήσει τα χρέη της…(Δ έκδοση σελ. 71) που ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, στο πλαίσιο βέβαια των τότε αντιλήψεων περί χρήματος και Δημόσιας Δαπάνης εκφραστής των οποίων ήταν ο μέτριος Προέδρος των ΗΠΑ Χουβερ.
Η Περί την Οικονομία αντιλήψεις του Χουβερ, που οδήγησαν στο Κραχ του 1929 μοιάζουν απαράλαχτα με τις προβαλλόμενες ως αντιλήψεις και εφαρμογές της σημερινής (φερόμενης ως) Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η αντίληψη ότι τα χρήματα που δαπανά το Κράτος, είναι αποκλειστικά τα χρήματα των φορολογουμένων (αυτή η ολέθρια πλάνη και αντικείμενο σκόπιμης προπαγάνδας) οδηγούσε τον Χουβερ στην αναζήτηση πόρων μεσα από την συνεχή αύξηση των φόρων με συνεπεία την μείωση του εισοδήματος, της ζήτησης, των επενδύσεων και τελικά την ύφεση…. Σε αυτό το «υποκείμενο νόσημα» ήρθε και έκατσε και η αμφιβολία του εάν η Γερμανία θα πληρώσει τα χρέη της ή εάν τα Γερμανικά ομόλογα θα γίνουν «ταπετσαρία»., όχι μόνο γιατί η Γερμανοί δεν ήθελαν να πληρώσουν, αλλά και γιατί η Δύση προωθούσε το «ξέπλυμα» της Γερμανίας για να της αναθέσει το ρόλο του αντίβαρου απέναντι στην Σοβιετική Ένωση. Η τεκμηρίωση του Χαρβαλιά διευρύνει τις γνώσεις μας για το ΚΡΑΧ του 29 το οποίο δεν προκλήθηκε μόνο από τις σαθρές περί χρήματος και δημοσίας δαπάνης αντιλήψεις και εφαρμογές τις εποχής, αλλά και από την ανάθεση γεωπολιτικής αποστολής στην Γερμανία απέναντι στην Σοβιετική Ένωση που έθετε σε αμφισβήτηση την αξία των Γερμανικών Ομολόγων.
Ένα άλλο στοιχείο που βλέπουν στο κείμενο του Γιώργου Χαρβαλια τα μάτια των Οικονομολόγων (πάντα με τον προσδιορισμό του όρου από τον Ανδρεα Παπανδρέου) είναι η «συμβολή» του Κευνς στο Γερμανικό ζήτημα.
Για τους Ανθρωποκεντρικούς Οικονομολόγους ο Κευνς είναι ο Ήρωας του Παραμυθιού, που σώζει την Αμερική και τον Κόσμο από τις δυο ηλίθιες προκαταλήψεις που όπου και όποτε εφαρμόζονται θα οδηγούν σε ύφεση, κρίση , φτώχια αλλά και αναδιανομή του πλούτου από τους πολλούς στους λίγους.
Ο Κευνς φέρεται -από αυτά που διδάσκουμε στα Πανεπιστήμια- ως ο Ήρωας που έβγαλε την Αμερική από την ύφεση ανακαλύπτοντας και εφαρμόζοντας την Δημιουργία Χρήματος ως πηγή της Δημόσιας Δαπάνης.
Με απλά λόγια ο Κευνς εξευτέλισε την εσκεμμένα φυτεμένη αντίληψη ότι το χρήμα πρέπει να έχει «αντίκρισμα» σε χρυσό και ότι η εκτύπωση τραπεζογραμματίων θα δημιουργήσει πληθωρισμό και εισήγαγε και εφάρμοσε την πρακτική ότι το αντίκρισμα του χρήματος είναι το ΑΕΠ που παράγει. Έτσι απελευθερώθηκε το Κράτος από την μακάβρια αντίληψη ότι τα έσοδά του και η Δημόσια Δαπάνη προέρχονται αποκλειστικά από τα χρήματα των φορολογουμένων, και άρχισε (η Αμερική) να «τυπώνει» χρήμα , χρηματοδοτώντας με τον Τρόπο αυτό την Δημόσια Δαπάνη που κινητοποιεί την οικονομία, την βγάζει από την ύφεση και την οδηγεί στην Ανάπτυξη.
Αυτός για εμάς ήταν ο «Ηρωικός» Κευνς, ο Ιππότης με το Άσπρο άλογο που έβγαλε την Αμερική από την ύφεση που κινητοποίησε την οικονομία όχι μόνο της Αμερικής αλλά και μεταπολεμικά και του Δυτικού Κόσμου. Γιατί το σχέδιο Μάρσαλ δεν ήταν τίποτα άλλο παρα Κευνσιανικό Χρήμα το οποίο δόθηκε σε Χώρες -και στην Ελλάδα- για την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη της οικονομίας τους. Το Κευνσιανικό χρήμα ΔΕΝ είναι δανεικά, ούτε από το ένα κράτος στο άλλο, ούτε από ένα κράτος προς ιδιώτες. ΙΝ GOD WE TRUST και πολύ σωστά.
Το Κευνσιανικό χρήμα είναι η πεμπτουσία της «ανακάλυψης» της Οικονομικής επιστήμης. Με το Κευνσιανικό χρήμα, δεν υπάρχει η έννοια του ελλείματος στον Κρατικό προϋπολογισμό, δεν υπάρχει η αιτιολογία της άγριας φορολόγησης των λαών που αποσκοπεί στην αναδιανομή του πλούτου από τους πολλούς στους λίγους, δεν υπάρχει η ταξική αντιπαλότητα εναντίον κάποιων που σπουδάζουν η γιατρεύονται Δωρεάν …αλλά κατά την προπαγάνδα τσάμπα με τα χρήματα των φορολογουμένων, δεν υπάρχει η κωμική δικαιολογία του «που θα βρει τα χρήματα το καημένο το κράτος» δεν υπάρχει λογιστικός περιορισμός της Δημόσιας Δαπάνης, ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ο οικονομετρικός προσδιορισμός της, σε αναλογία με την συνταγή και την δοσολογία κάθε υπαρκτού φαρμάκου αλλά όχι με την επίκληση της ανυπαρξίας του.

Ο Γιώργος Χαρβαλιάς φωτίζει όμως και μια διαφορετική πλευρά του Κευνσιανισμου που ναι μεν έχει τρομακτική αξία η ανακάλυψή του ως «εργαλείου», η εφαρμογή του όμως δεν παύει να υπόκειται στις προθέσεις και στους σκοπούς αυτών που έχουν στα χέρια τους την φωτιά , που δεν είναι κατ ανάγκην απόγονοι του Προμηθέα, αλλά μπορεί να είναι και απόγονοι εκείνων που τον θέλουν μονίμως αλυσοδεμένο.
Κάποιος που δραστηριοποιείται στην Ελληνική Πολιτική δήλωσε πολύ πρόσφατα και αυτάρεσκα: «ανισότητες υπήρχαν πάντα, και πάντα θα υπάρχουν και όποια συστήματα επιχείρησαν να τις ανατρέψουν απέτυχαν».
Ο Αντίλογος σε αυτή την ιδεοληπτική τοποθέτηση, είναι ότι ναι μεν υπάρχουν ανισότητες, το θέμα είναι όμως κατά πόσον τις δημιουργεί το «σύστημα» και κατά πόσον τα διαθέσιμα εργαλεία χρησιμοποιούνται για να μην δημιουργούνται τεχνητά αυτές οι ανισότητες.
Στην τεκμηριωμένη έρευνα του ΓΙΑΒΟΛ παρουσιάζεται ότι ο Κευνσιανισμος χρησιμοποιήθηκε για την υποστήριξη της Γερμανίας και την δημιουργία τεχνητών ανισοτήτων μεταξύ των Κρατών με εντελώς αδικημένη την Ελλάδα. Όπως επίσης ότι το Κευνσιανικό Χρήμα κατευθύνθηκε με συγκεκριμένους περιορισμούς και προορισμούς που εξασφάλιζαν ότι συγκεκριμένες χώρες θα επικεντρώνονταν σε ορισμένες οικονομικές δραστηριότητες που δεν θα ήταν ανταγωνιστικές για την Γερμανία, ενώ θα καθίσταντο ¨αγορές¨ για Γερμανικά προϊόντα και παρασιτικές για τις ιδίες.
Από την δημοσιευμένη αυτή μελέτη του Γιώργου Χαρβαλια μπορεί εύκολα κάποιος να δει τις αναλογίες με την σημερινή (φερόμενη ως) Ε.Ε. στην οποία ο συγγραφέας αναφέρεται αναλυτικά και μας αφήνει να δούμε ότι ….
Ο Κευνσιανισμος αποκρύπτεται πλήρως ως μέθοδος, δυνατότητα και εργαλείο οικονομικής ανάπτυξης, πολιτικής σταθερότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Το ΕΣΠΑ, Τα ταμεία ανθεκτικότητας κλπ κλπ δεν είναι παρα Κευνσιανικό χρήμα, το οποίο όμως (όπως και αμέσως μεταπολεμικά) κατευθύνεται σε ορισμένες οικονομικές δραστηριότητες ελέγχοντας και καθορίζοντας πλήρως ότι το παλικάρι στην Ηγουμενίτσα θα γίνει καφετζής (άντε Μπατίστας με χρυσωμένο το χάπι του χαμηλά αμειβομένου) και όχι βιομήχανος, και ότι η Λιμενική ζώνη θα πουληθεί και ο αγοραστής θα κάνει δώρο (φορολογικά εκπιπτωμενο) ένα ασθενοφόρο, καλώντας και όλους τους δήμαρχους της περιοχής να το παραλάβουν εκφράζοντας και την ευγνωμοσύνη τους στον ευεργέτη….
Για τους Ιθαγενείς Έλληνες τα (Φερόμενα ως) Ευρωπαϊκά προγράμματα θεωρούνται είτε δανεικά που παίρνει η Ελλάδα, είτε χρήμα κάποιων πλουσίων χωρών που μας κάνουν την χάρη να το δώσουν σε εμάς τους φτωχούς.
Η προπαγάνδα των ΜΜΕ διδάσκει ΧΟΥΒΕΡιανα οικονομικά στους Έλληνες δηλ. ότι τάχα το Κράτος βρίσκει λεφτά μόνο από φόρους (έτσι δικαιολογείται η φορολεηλασια με σκοπό την αναδιανομή του Πλούτου από τους πολλούς στους λίγους) ενώ αποκρυπτομένου του Κευνσιανισμου προάγεται η θεωρία των Ελλειμμάτων που μεταφράζονται αμέσως σε δανεικά που θα πληρωθούν με νέους φόρους κλπ. κλπ.
Ο Μπαμπούλας ότι δήθεν το τύπωμα χρήματος δημιουργεί πληθωρισμό κάτι εύκολα πιστευτό λόγω της Ελληνικής εμπειρίας από την ληστρική Γερμανική Κατοχή, αντικαταστάθηκε από τον μπαμπούλα των Ελλειμμάτων τα οποία …δημιουργούν δανεικά τα οποία θα πληρωθούν με φόρους κλπ. κλπ.
Έτσι ώστε να μην γνωρίζει ο λαός, η Κοινωνία, η Κοινή Γνώμη, την έννοια της Δημιουργίας χρήματος, ώστε να μην απαιτεί από την «εξουσία» την χρήση του, αλλά να αποδέχεται την μιζέρια που του επιβάλουν ως …μονόδρομο….
Και το κυριότερο, αποκρύπτοντας τον Κευνσιανισμο από τους Ιθαγενείς, αποκρύπτεται ότι την τραγική εκείνη νύχτα που η Ελλάδα μπήκε στην Νομισματική Ένωση , ολόκληρο το ποσόν του Κευνσιανικου Χρήματος που είχε χρησιμοποιήσει η Ελλάδα ως Κυρίαρχη Χώρα με «εκδοτικό προνόμιο» μετατράπηκε αυτόματα σε Χρέος με επόμενο βήμα την Αρπαγή της Ελλάδας μεσα από τα δήθεν απαραίτητα μνημόνια.
Ο Χαρβαλιάς αναφέρεται διεξοδικά στις δικλείδες ασφαλείας που είχαν οι κυβερνήσεις για να μην μπούμε σε μνημόνια και να μην χάσουμε την Κυριαρχία μας.
Καταθέτω με κάθε ευθύνη ότι Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε μακρά τηλεφωνική συνομιλία μαζί μου για το θέμα ανήμερα στα Γενέθλια μου 17 Φεβρουάριου όταν μου τηλεφώνησε για Χρονια Πολλά. Μάλιστα επειδή εκείνη την ημέρα ήμουνα στην Μάννα μου το τηλέφωνο του το έδωσε μια κοινή φίλη και τ. αξιωματούχος της Βουλής, τ Υπουργός του ΠΑΣΟΚ
Όμως όπως λέει και ο Συγγραφέας καμία από τις διεξόδους δεν χρησιμοποιήθηκε. Προσθέτω ότι στη φάση εκείνη η Ελλάδα μοιάζει με υποβρύχιο που ενώ θα μπορούσε να εξαπολύσει αντίμετρα για να διασωθεί, είχε Κυβερνήτη που έμεινε έκθαμβος ως παρακαθημενος της Μερκελ και δεν έδωσε ποτέ την διαταγή των αντιμέτρων.
Θα έλεγα στον Συγγραφέα : Γιώργο μεσα από το βιβλίο σου με έκανες να δω και άλλους συσχετισμούς και παραμέτρους από εκείνες που ήξερα. Το βιβλίο σου προσφέρει καινούργια γνώση και έχει την αξία Διδακτορικής διατριβής.
Και κάτι ακόμα. Το βιβλίο Γ Ι Α Β Ο Λ περιέχει και προσφέρει ολη αυτή την τεκμηρίωση που χρειάζεται για να διεκδικήσουμε τα Χρωστουμενα από την Γερμανία. Έχοντας γνώση του Κευνσιανικου χρήματος, καμία Γερμανία δεν θα χρεωκοπήσει. Απλώς θα χάσει την πρωτοκαθεδρία της που είναι και αυτό που εμποδίζει την (φερόμενη ως) Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση δηλ. την Ομόσπονδη Ευρώπη που σε αναλογία η Καλιφόρνια θα έχει τα ίδια δικαιώματα με την Νεα Υόρκη, η την Β. Ντακότα, στα μάτια μιας FED.
(*)
Β.Α.,Μ.Α.,M.C.P., Ph.d , Post Doc
Case Western Reserve University
University of Pennsylvania
Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας ΗΠΑ (1987)
Διετέλεσε Μέλος της Διοικούσας (Συγκλήτου) του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Πρόεδρος της Εταιρείας Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Σύμβουλος στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Νομάρχης Ρεθύμνης
Νομάρχης Θεσπρωτίας
#Αποφοίτησε από την Σχολή Μωραΐτη Πρότυπο Λύκειο Αθηνών
# Στον Άνθρωπο, στην Ελλάδα και στον Πολιτισμό, τον μύησε ο πατέρας του Δημοσιογράφος, λογοτέχνης, θεατρικός και μουσικός κριτικός Περσεας Αθηναίος