Αλλαγή σελίδας στις ΗΠΑ

Παραπέμπω συγγραφέα και αναγνώστες στα σχόλια που συνοδεύουν την ανάρτηση ενός μέλους του ΠΑΣΟΚ για την επικράτηση Trump στις ΗΠΑ, γιατί είναι σχετικά με το παρόν.

https://www.olympia.gr/1607688/apopsi/giorgos-apostolopoylos-anartisi-gia-ti-niki-toy-ntonalnt-tramp/

«Μερικές φορές, όταν χάνεις μια μάχη, βρίσκεις έναν νέο τρόπο να κερδίσεις τον πόλεμο». Ντόναλντ Τζ. Τραμπ

Από όλα τα αποφθέγματα της πανανθρώπινης διανόησης, από το σύνολο της διεθνούς Ιστορίας, από όλες τις ρήσεις περί πολέμου, αντοχής, επιμονής, στοχοπροσήλωσης, εφευρετικότητας, δημιουργικότητας, προσαρμοστικότητας, αυτοπεποίθησης, ευελιξίας, έμπνευσης –

από τον Σουν Τζου, τον Μιλτιάδη, τον Θεμιστοκλή, τον Μεγαλέξανδρο, τον Ιούλιο Καίσαρα, τον Οκταβιανό Αύγουστο, τον Μεγάλο Ναπολέοντα, τον Νέλσωνα, τον Ουάσινγκτων, τον Κολοκοτρώνη, τον Μακρυγιάννη, τον Μακ Άρθουρ, τον Αιζενχάουερ, τον Μοντγκόμερυ, τον Ντε Γκωλ και όλους τους μεγάλους ηγέτες στρατευμάτων –

από τον Σόλωνα, τον Περικλή, τον Δημοσθένη, τον Κικέρωνα, τους Εγκυκλοπαιδιστές, τους Διαφωτιστές, τους Θεατρικούς Συγγραφείς, τον Λίνκολν, τους Κέννεντυ, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, και όλους τους ανθρώπους της Παιδείας και του πνεύματος –

από τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Θουκυδίδη, τον Ξενοφώντα, τον Λωκ, τον Χιουμ, τον Καντ, τον Νίτσε, τον Σοπενχάουερ και όλους τους σύγχρονους φιλοσόφους ή/και ιστορικούς –

εσύ διάλεξες να προτάξεις και να προβάλεις ως αξιοπρόσεκτο ρητό μια κοινοτοπική μωροσοφία του ίδιου τύπου που εκστόμισε σε απάντηση στην κατηγορία ότι είναι ένας διαταραγμένος ηλίθιος το πεισματικό παιδιάστικο «είμαι μια πολύ σταθερή ιδιοφυΐα»;

Τι ηττήθηκε με τη νίκη του Τράμπ; H «politically correct» που εμπόδιζε να σκέφτεται ο άλλος πόλος και τον έβαζε να σκέφτεται λανθασμένα.

Έστω ότι η «πολιτική ορθότητα» ήταν υποκριτική και περιοριστική και φορτική. Πρέπει να εξαφανίσουμε κάθε πτυχή της, ακόμα και εκείνες που άπτονται της στοιχειώδους ευπρέπειας, στο όνομα δήθεν της «ελευθερίας»; Επειδή η στάση εκείνη ήταν κίβδηλη, δολία και προσχηματική, ως προσωπίδα, η απάντηση είναι να εξάρουμε την ωμότητα και να λατρέψουμε την ασχήμια; Δεν πρέπει να κάνουμε απολύτως καμία προσπάθεια για επίτευξη της ομορφιάς, της βελτίωσης, της εκλέπτυνσης των τρόπων μας; Αλήθεια;

Να σκέφτεται σωστά και λανθασμένα ως προς τί, με βάση ποιο μέτρο, με ποιον κριτή; Εσύ είσαι φιλόσοφος, που ορίζεις αξιωματικά τί είναι σωστό και τί όχι; Τί διδάχθηκες από τη Φιλοσοφία; Δεν έμαθες ότι το σωστό και το λάθος είναι σχετικά και αμφίβολα;

Η σωστή πλευρά της ιστορίας.

Ως και εκ του ανωτέρω, καθώς και ως εκ της Ιστορίας, αλλά και ως εκ της μεταβολής της ανθρώπινης δόξας (γνώμης) συν τω χρόνω, η σωστή πλευρά της ιστορίας θα είναι πάντα αμφίβολη και αμφιλεγόμενη, στο βαθμό που δίνεται προσοχή σε όλες τις γνώμες (δόξες) των ανθρώπων, μένει να διευκρινιστεί ως προς το πλαίσιο αναφοράς πέριξ της διατυπώσεως αυτής (σωστή ηθικά; σωστή οικονομικά; σωστή από πλευράς του Νόμου της Ισχύος;) και το να προκαταλαμβάνει οποιοσδήποτε τη φύση και την έκβασή της θα είναι πάντα οίησις, και αυτό ισχύει για ΟΛΑ τα μέρη. Ελπίζω δε να μην υποκαθιστάς τα άτομα που την επικαλούνται με τον εαυτό σου, ούτε και την πολιτική ορθότητα με την ιστορική ορθότητα, γιατί σε αμφότερες τις περιπτώσεις ομοιάζεις με όσους κατηγορείς.

Η διαχείριση της συγκυρίας που καλείται κρίση. Δηλαδή οι κρίσεις που σάρωναν τους πολίτες του πλανήτη. (Επιδημική κρίση, ενεργειακή κρίση, κλιματική κρίση, κρίση πολέμων, κρίση τροφίμων, ουκ έτσι αριθμός των κατασκευασμένων κρίσεων).

Ή ίσως η κρίση της αντικατάστασης πληθυσμών, η πολιτική κρίση της επικυριαρχίας των Δημοκρατικών, η κρίση των σκοτεινών συνωμοσιών, η κρίση της αμφισβήτησης του τρόπου ζωής των ευπόρων λευκών, η κρίση της απαγόρευσης της οπλοκατοχής, και διάφορες άλλες κρίσεις που επίσης αγχώνουν ανθρώπους ήδη στριμωγμένους και με πληθώρα προβλημάτων που οι επιτήδειοι εκμεταλλεύονται. Χωρίς να υποβαθμίζω τίποτα από τα παραπάνω, αυτά που έγραψες, και αυτά που συμπλήρωσα, κάθε είδους κρίσεις μπορεί να εργαλειοποιήσει κανείς. Ας μιλήσουμε για αυτόν τον μηχανισμό, και ας διακρίνουμε ποιες κρίσεις είναι γνήσιες και ποιες αντίστοιχα είναι κατασκευασμένες.

Η ασπόνδυλη κουλτούρα (Woke) του αποπροσανατολισμού της φύσης του ανθρώπου που διεκδίκησε μια διεθνοποιημένη και παγκοσμιοποιημένη εξουσία.

Παραπομπή και στο άλλο άρθρο που ανέφερα. Συνέχισε όμως, γιατί έχει ενδιαφέρον.

Η αποχαυνωτική «τηλε-δημοκρατία» που έθετε τους γνωστικούς χάρτες της πολιτικής.

Ποιος έβγαλε τον Trump το 2016 και το 2024 αγαπητέ; Δεν έπαιξαν κανένα ρόλο το FOX NEWS και οι συντελεστές του, μεταξύ των οποίων ο κακόφημος Tucker Carlson, αλλά και ο Sean Hannity και ο Bill O’Reilly παλιότερα, και η Ann Coulter και η Jeanine Pirro, και όλος αυτός ο αδιανόητα γελοιωδέστατος τηλεοπτικός συρφετός αχρείων και αθλίων εχθρών της αληθείας, της εντιμότητας, της ευπρέπειας, της ηθικής, της γνώσης; Δεν ήταν ένοχοι αυτοί της αποχαύνωσης, της υποκίνησης, του πανικού, της οργής, των θεωριών συνωμοσίας; Δεν αφιόνισαν αυτοί όσους εισέβαλαν στο Καπιτώλιο το 2021;

Οι συνθήκες που περιθωριοποιούσαν τους πολίτες και τους κατέτασσαν σε μη εγγυημένους, περιθωριοποιημένους και ψεκασμένους.

Το γεγονός ότι δεν πρόκειται να γίνω απολογητής των θανάσιμων σφαλμάτων και της οίησης και της επιπολαιότητας ορισμένων εκ των Δημοκρατικών δεν σημαίνει ποτέ ότι προτίθεμαι να ανεχτώ το ξέπλυμα, τη μετακύλιση ευθύνης και το απύθμενο θράσος των Ρεπουμπλικανών, οι οποίοι κολυμπάνε στα πλούτη υποβασταζόμενοι από πένητες, τους οποίους εμπαίζουν και χρησιμοποιούν, για τους οποίους ποτέ δεν νοιάστηκαν, και τους οποίους δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να πετάξουν στα σκουπίδια όποτε κρίνουν.

Αλλά και ο γραφειοκρατικός κοσμοπολιτισμός του γύψου.

Αυτό πια αγγίζει το σύμπλεγμα.

Η σαρωτική νίκη του Τράμπ έκοψε τα πόδια των χαμοσερνάμενων Ευρωπαίων πολιτικών με τις σκονισμένες ελπίδες τους που ήθελαν μια συνέχεια των συμφερόντων της κάστας του συγκεκριμένου πλανητικού τσίρκου που κυβερνούσε με τρομερή αλαζονεία.

Ενώ ο Trump δεν είναι παλιάτσος του τσίρκου, τάχα. Δεν φέρει αλαζονεία, τάχα. Δεν είναι χαμερπής, τάχα. Και εσύ λέγεσαι Φιλόσοφος τώρα. Και μάλιστα Καθηγητής.

Η Ευρώπη σήμερα με τη νίκη του Τράμπ, αφού είχε επενδύσει σε παρασιτικές ευκαιρίες βρίσκεται σε αδιέξοδο και ιταμά ηττημένη κλαίει και οδύρεται. Ιδιαίτερα η Γερμανία με το παρασιτικό φάσμα της μεγαλοδύναμης εξουσία της, που βλέπει να χάνει από κάθε άποψη και κυρίως από την οικονομία της, όλα τα πλεονεκτήματα της, που τα είχε οικοδομήσει από το αίμα των λαών της νότιας Ευρώπης.

Η μεταπολεμική ανάπτυξη της Γερμανίας οφείλεται στην πολύπλευρη εύνοια που είχε, από την προστασία και υποστήριξη των ΗΠΑ, τα φτηνά ορυκτά καύσιμα της ΕΣΣΔ και μετέπειτα Ρωσίας, την αποδοχή της από όλα τα Ευρωπαϊκά Κράτη, το χάρισμα πολλών εκ των πολεμικών της οφειλών, την απουσία των αμυντικών δαπανών, και ένα σύνολο άλλων παραγόντων για τους οποίους καλά θα κάνουμε να ενημερώσουμε όλους τους Έλληνες, και υπό το πρίσμα αυτό να επανεξετάσουμε τις Πολεμικές Επανορθώσεις και την αποστολή φτηνού εργατικού δυναμικού από τις χώρες των Νικητών Συμμάχων στη χώρα των Ηττημένων Ναζιστών, που έλαβε ένα ακόμα κύμα με την Εθνική Χρεωκοπία.

Οι νέο-εμφανιζόμενες κουλτούρες του μίσους (Woke) που φάλτσαραν μέσα στα συνθήματα και στους πανηγυρικούς των σκοτεινών ασυνειδήτων θα κατεβάσουν τις μαύρες πλερέζες τους μετά τη νίκη του Τράμπ.

Η στάση ενάντια στη Woke Agenda είναι επίσης κουλτούρα του μίσους. Και, όπως θα δεις ότι εξηγώ στο άλλο άρθρο, η λύσσα για την κατακρεούργηση της «Woke Agenda» θέτει τα θεμέλια για τη «Yoke Agenda» δηλαδή για την εκμηδένιση της ανοχής σε όλα όσα (υποτίθεται ότι) αξιοθετούν τον Δυτικό Κόσμο σήμερα, και (ω τί έκπληξη) δέχονταν πάντοτε την μήνιν των ολοκληρωτιστών. Αυτοί που πενθούν με τη νίκη του Trump δεν είναι τέρατα (και πώς εσύ, ένας φιλόσοφος δήθεν, δεν βλέπεις την δαιμονοποίηση που τους κάνουν οι τραμπιστές;) αλλά άνθρωποι που αγαπούν την ανθρωπιά. Και αντί να γράφεις διθυράμβους για ένα τέρας όπως ο Trump θα έπρεπε να διαγιγνώσκεις αυτόν τον κίνδυνο που απορρέει από το τερατώδες της φύσης του, ασχέτως των όποιων (και σοβαρών) ελαττωμάτων της αλήτ/ελίτ κρατούντων που υποτίθεται πως κατατρόπωσε.

Εξάλλου κάθε μαξιμαλισμός πληρώνει την αποδοκιμασία του παρόντος. Και αυτό γιατί κανένας δεν μπορεί να προδιαγράψει το χώρο της κοινωνίας και της ιστορίας.

Ούτε εσύ μπορείς.

Όπως επίσης κανένα συμφέρον που κατ’ επίφαση ονομάζεται δικαιωματισμός δεν μπορεί να απειλήσει τις αρχές του ανθρωπισμού.

Κατανοείς ότι υιοθετώντας τον όρο «δικαιωματισμός» ανοίγεις δρόμο σε αντιλήψεις οι οποίες δύνανται να απειλήσουν ευθέως τον ανθρωπισμό, είτε υιοθετείς συνειδητά όλα τα τραμπικά δόγματα, είτε απλώς τα αναπαράγεις απερίσκεπτα, τυφλωμένος από μίσος προς μιαν άλλη υπερβολή, την οποία όχι απλώς δεν θεραπεύεις ομαλά, αλλά επιτείνεις, υποβάλλοντας άκριτα την κοινωνία σε ένα μέτρο τοξικότερο της αρχικής παθογενειας;

Τα παγκόσμια δημοσιογραφικά πλυντήρια που ξέπλυναν όλες τις αμαρτίες του νεοεποχίτικου συστήματος θα σταματήσουν τις πλύσεις της ψευδο-πρωτοποριακής πολιτικής και τον αείρρο καταρράκτη της γελοιότητας.

Μόνο αν το κάνουν από αδυναμία συναγωνισμού. Γιατί κανείς δεν είναι πιο γελοίος από τον Trump και το τσίρκο του. Ο άνθρωπος έλεγε σε υποστηρικτές του να πιουν χλωρίνη για να σκοτώσουν τον κορωνοϊό. Και αυτοί το έκαναν. Καταλαβαίνεις ή όχι;

Ιδιαίτερα τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης μαθημένα από τα κρατικά κονδύλια που λυσσομανούσαν σ’ ότι στεκόταν απέναντι στη μεγαλοπρέπεια των Δημοκρατικών.

Αυτό σε απασχολεί για τα Ελληνικά ΜΜΕ; Το ότι υποστήριζαν τους Δημοκρατικούς; Όχι ότι υποστήριζαν και υποστηρίζουν τον Κούλη τον Απατεώνα; Ναι λοιπόν, σε κάθε χωριό οι παράγοντες πιθηκίζουν ό,τι κάνει η πόλη. Και οι Ελληνικές εφημερίδες, σαν άλλοι κακώς νοούμενοι επαρχιώτες (δεν αναφέρομαι στους κατοίκους ούτε της δικής μας υπαίθρου, ούτε της Αμερικανικής, αλλά στη «μικρομέγαλη» νοοτροπία ορισμένων) καμώνονται πως είναι εφάμιλλες του Αμερικανικού Τύπου, ενώ δεν είναι. Και πολλά από τα στραβά της αλήτ/ελίτ τα προσκυνούν και τα διαφημίζουν ως ιερά και όσια, και κάνουν τεράστιο κακό στην Ελλάδα. Όμως αυτή τη στιγμή αυτή είναι η προτεραιότητά σου, και όχι το ότι αποτελούν κομβικό στοιχείο της Ελληνικής διαφθοράς – διαπλοκής, που έδωσε την εξουσία σε έναν ανίκανο, φαντασμένο και φαντασιόπληκτο, θρασύτατο και αλαζονικότατο, ευνοούμενο και προστατευόμενο, αδίστακτο και άθλιο δολοπλόκο;

Οι παράφωνες τρομπέτες και οι ηθοποιοί του Χόλυγουντ με τις εκφραστικές τους γραφικότητες που χρόνια σιτίζονται από τα κινεζικά ταμεία για τις μουσικές εκδηλώσεις τους και τις μιμητικές τους, θα μπουν στα παλάτια τους να κοιταχθούν στους καθρέφτες τους και θα ουρλιάξουν με το άγριο σχιζοθυμικό τους για την ήττα των Δημοκρατικών.

Αυτό πια αγγίζει την χαιρεκακία.

Ο Ζελένσκι θα σταματήσει τον ίλιγγο της πολεμομανίας του και τα ουτοπικά σενάρια της νίκης. Και μάλλον θα αλλάξει προτεραιότητες αν παραμείνει στην εξουσία.

Και λίγα λες. Όμως, θα είναι για καλό; Ρώτα τον Gust να μάθεις.

Οι ευεργετημένοι σερβιτόροι πολιτικοί της Ευρώπης που ότι δε συμφωνούσε με τις παραδοξότητες τους το αποκαλούσαν ακροδεξιό θα ξαναψάξουν για μια θέση στο νέο χάρτη της παγκόσμιας πολιτικής. Και βέβαια ξέρουν ότι η ήττα τους φθάνει.

Περιμένω να δω ΤΙΝΟΣ η νίκη έρχεται.

Στην Ελλάδα οι πολιτικοί πλήρως ενταγμένοι στα θερμοκήπια του παγκόσμιου κατεστημένου φεουδαρχικού και μοναρχικού συστήματος και πιστοί μισθοφόροι του, θα χάσουν την πυξίδα τους και θα αρχίσουν ενδεείς και περιδεείς να γυαλιστροκοπούν τα νέα σύμβολα.

Είμαι βέβαιος ότι είναι ικανοί να προσαρμοστούν ταχύτατα σε οτιδήποτε. Οπότε, δεν θα ανησυχούσα για αυτούς αν ήμουν στη θέση σου. Άλλα είναι τα ανησυχητικά τώρα.

Βέβαια είναι καλό να ξέρουμε ότι το βασίλειο της κατσαρίδας, δηλαδή οι δημοσιογραφίσκοι, οι κλόουν τηλεμαϊντανοί, οι καλλιτεχνομεταλλαγμένοι, οι μετεξεταστέοι πολιτικοί του χαροκαμένου ονείρου, με την τακτική των απελάσεων του, θα αρχίσει τις κυβιστήσεις και θα ξεκινήσουν και πάλι τις αγορασμένες αγάπες με τους νικητές.

Πού να δεις οι ψευτοδιανοούμενοι αρθρογράφοι των γλωσσονοητικών ακροβασιών…

Θα μπουν και πάλι στη κραιπάλη της σοφιστείας και του γλειψίματος, θα ποντάρουν στην αμνησία των πολλών και θα πάνε να πάρουν συγχωροχάρτια από τη νέα ηγεσία των ΗΠΑ.

Αποκλείεται. Δεν το πιστεύω. Τέτοια πράγματα δεν γίνονται ποτέ στην πολιτική.

Προς το παρόν τα εικονογραφικά κλισέ και τα μακιγιάζ υπέρ της Μελάνια πήραν θέση στα δημοσιογραφικά τραπέζια.

Την είπαν υπέρκομψη;

Ας μάθουν όμως οι οικότροφοι ισοβίτες του καθεστώτος, οι χθεσινοί κήνσορες και τιμητές της αράδας και της παρακμής, ότι υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που είναι εντελώς απροσδόκητες και επίσης ότι τα βαμπίρ έχουν και εκείνα τέλος.

Κάτι που ισχύει για όλους. Τον άρχοντα τριών δει μεμνήσθαι. Εγώ θα σου τα λέω;

Εξάλλου η παγκόσμια πολιτική αποτελεί το ανάποδο από αυτό που κοιμισμένοι εμείς θεωρούμε ότι είναι. Βέβαια τα πολιτικά συμφέροντα δεν έρχονται δε φεύγουν αλλάζουν απλώς χέρια και κάποιες φορές καταλήγουν να είναι τα ίδια.

Παρεισέφρησε η αλήθεια προς στιγμήν. Μη δίνεις σημασία. Συνέχισε κανονικά εσύ.

Το στοίχημα για τον Τράμπ είναι μεγάλο, ο κόσμος των ΗΠΑ αρχικά αλλά και του πλανήτη, έχει ανάγκη όχι από μια ανανεωτική ερμηνευτική, αλλά από μια πραγματική αλλαγή, όχι από άλλες συναλλαγές, μερίδια, προμήθειες, μεσιτείες, βρώμικες μπίζνες, ευφημισμούς, διγλωσσίες, και εκπαιδεύσεις στον παρασιτισμό, αλλά από αξιοπρέπεια. Γιατί εκείνο που χάθηκε από τον πλανήτη μαζί με τα πρωτοβάθμια αγαθά της υλικής μας ζωής είναι και η αξιοπρέπεια που η απώλεια της έκανε τους λαούς ένα ασταμάτητο κοπάδι από αφιονισμένα και τρομοκρατημένα άγρια ζώα. Είναι ανάγκη να υπάρξει μια νέα φυσιογνωμία του πλανήτη, το παλιό δεν πρέπει να ανακυκλωθεί.

ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ TRUMP? ΕΙΣΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑ ΣΟΥ; ΜΗΠΩΣ ΤΟ «ΑΡΘΡΟ» ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΗΛΙΚΟΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΟΝΟΜΑ; ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΥΠΟΣ ΠΟΥ ΘΑΥΜΑΖΕΙΣ; ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ;

Here’s What I Learned From Trump’s Victory: I’m the Problem. It’s Me.
https://www.thedailybeast.com/heres-what-i-learned-from-donald-trumps-victory-im-the-problem-its-me/

Michael Ian Black thought four years of corruption, lies, ineptitude, graft, and cruelty had cured our dalliance with authoritarianism. Nope.