Το ιδρυτικό μας συνέδριο διεξάγεται σε μια εξαιρετικά ασταθή παγκόσμια συγκυρία.
Σήμερα είναι ημέρα που διεξάγονται οι κρισιμότερες εκλογές για το 2024, οι εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες, κρίσιμες όχι μόνο για την ίδια τη χώρα, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο.
Τα μοναδικά δεδομένα αυτή τη στιγμή δείχνουν, από τη μια, μια εκρηκτική άνοδο της άκρας δεξιάς, και από την άλλη ότι, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, η αμερικανική κοινωνία θα βγει εξαιρετικά διχασμένη την επόμενη μέρα.
Την ίδια στιγμή, η Μέση Ανατολή φλέγεται, με το κράτος του Ισραήλ και την κυβέρνηση Νετανιάχου να συνεχίζουν την εγκληματική τους δράση, αφανίζοντας τον παλαιστινιακό λαό, επεκτείνοντας την πολεμική τους επέμβαση στον Λίβανο και προετοιμάζοντας, μάλιστα, επίθεση στο Ιράν, υπό τα απαθή βλέμματα της διεθνούς κοινότητας. Στην Ουκρανία, ο πόλεμος συνεχίζεται, ο κίνδυνος ενός ολοκληρωτικού πολέμου είναι πλέον υπαρκτός και, δυστυχώς, η Ευρώπη φαίνεται να μην έχει τα πολιτικά και κοινωνικά καύσιμα για να ανταποκριθεί και να παρέμβει υπέρ της ειρήνης. Αντιθέτως, βυθίζεται όλο και περισσότερο σε μια πολύπλευρη κρίση: κρίση προσανατολισμού, κοινωνική κρίση και πολιτική κρίση.
Το ιδρυτικό μας συνέδριο διεξάγεται σε μια εξαιρετικά ασταθή παγκόσμια συγκυρία.
Σήμερα είναι ημέρα που διεξάγονται οι κρισιμότερες εκλογές για το 2024, οι εκλογές στις Ηνωμένες Πολιτείες, κρίσιμες όχι μόνο για την ίδια τη χώρα, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο.
Τα μοναδικά… pic.twitter.com/Y5GsRRTJCy
— Νέα Αριστερά (@NewLeftGR) November 5, 2024
Παράλληλα, στο οικονομικό πεδίο, το Σύμφωνο Σταθερότητας ουσιαστικά επαναφέρει μια εποχή λιτότητας για τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Η Ευρώπη φαίνεται να αντιμετωπίζει αυτή την παγκόσμια κρίση με τη λογική μετατροπής της σε μια πολεμική οικονομία. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Τα χρόνια διακυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη χαρακτηρίζονται από μια πρωτοφανή αναδιανομή πλούτου από τα χαμηλότερα και μεσαία στρώματα της ελληνικής κοινωνίας προς τα ανώτερα κλιμάκια, με αποτέλεσμα τα μεσαία και τα χαμηλά στρώματα να φτωχοποιούνται, ενώ συσσωρεύεται χυδαίος πλούτος στα ανώτερα στρώματα. Ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζει αυτό το φαινόμενο ως εξωγενές ή φυσικό, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών που εφαρμόζει με επιμονή η κυβέρνησή του.
Στην αγορά, οι τράπεζες, τα διυλιστήρια, η ενέργεια και τα σούπερ-μάρκετ λειτουργούν ως καρτέλ, υπερκοστολογώντας υπηρεσίες και προϊόντα με την ανοχή της κυβέρνησης, η οποία επιτρέπει αυτή την αισχροκέρδεια. Ταυτόχρονα, μέσω των έμμεσων φόρων, το κράτος σωρεύει τεράστια έσοδα, τα οποία χρησιμοποιεί είτε για φοροελαφρύνσεις προς αυτούς που ήδη λειτουργούν αθέμιτα στην αγορά είτε για να επιτύχει τα πρωτογενή πλεονάσματα που έχει δεσμευτεί να επιτύχει στην Ευρώπη. Αυτά τα πλεονάσματα εμφανίζονται ως ορθή δημοσιονομική διαχείριση, ενώ στην πραγματικότητα προκύπτουν από τη σάρωση του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών.
Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας είναι το δεύτερο χαμηλότερο στην Ευρώπη. Μόνο η Βουλγαρία βρίσκεται χαμηλότερα, με ανοδική πορεία, ενώ η Ελλάδα ακολουθεί πτωτική τάση. Στην αγορά εργασίας, οι μισθοί παραμένουν χαμηλοί και δεν ανταποκρίνονται στα υψηλά επίπεδα τιμών στα βασικά αγαθά και στα ενοίκια. Επιπλέον, το πραγματικό ωρομίσθιο στην Ελλάδα είναι το χαμηλότερο σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Την ίδια στιγμή, στα χρόνια διακυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, λίγες εισηγμένες εταιρείες στο ελληνικό χρηματιστήριο έχουν σημειώσει υπερπενταπλασιασμό των κερδών τους, με αύξηση της τάξης του 550%. Πρόσφατα, ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε για τον κατώτατο μισθό αυξήσεις που δεν συνδέονται πλέον με τις διαπραγματεύσεις και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, αλλά με ένα αναιμικό σύστημα αυξήσεων 30 ευρώ ετησίως, που με το σημερινό επίπεδο τιμών απλώς οδηγεί σε μονιμοποίηση της οικονομικής ασφυξίας.
Ταυτόχρονα, προωθούνται ιδιωτικοποιήσεις στην υγεία και την παιδεία, επιβαρύνοντας το εισόδημα της μέσης οικογένειας, που καλείται να πληρώσει από την τσέπη της για υπηρεσίες που θα έπρεπε να παρέχονται καθολικά και δωρεάν, καθώς ήδη χρηματοδοτούνται από τη φορολογία. Αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις, σε συνδυασμό με την έμμεση φορολογία, λειτουργούν ως μηχανισμός συγκέντρωσης πλούτου στα χέρια λίγων.
Αυτή είναι η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας: μια πολιτική όξυνσης των ανισοτήτων, των αποκλεισμών και των αδιεξόδων. Ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί να παγιώσει αυτή την κατάσταση, επενδύοντας σε μια κοινωνία μηδενικών προσδοκιών, είτε με κινδυνολογίες είτε με καταστολή, όπως φάνηκε από την άγρια καταστολή των κινητοποιήσεων των εποχικών πυροσβεστών.
Η κοινωνική δυσαρέσκεια υπάρχει, ωστόσο, λείπει μια συγκεντρωμένη αντίσταση για την ανατροπή της κατάστασης, και αυτό είναι ζήτημα της αντιπολίτευσης. Σήμερα, είναι προφανές το πολιτικό κενό, η απουσία μιας πραγματικής αντιπροσώπευσης για τις κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται από αυτή την πολιτική. Δεν αναζητούμε μια απλή εναλλαγή στη διαχείριση, αλλά μια αντιπαραθετική στρατηγική.
Η Νέα Αριστερά φιλοδοξεί να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στη συγκρότηση μιας ουσιαστικής αντιπολίτευσης. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι ένα ισχυρό, αποφασιστικό κόμμα της Αριστεράς, που ξέρει ποιους εκπροσωπεί και έχει ρεαλιστικό πρόγραμμα που μπορεί να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών.
Βασικά σημεία της πολιτικής μας είναι η ενίσχυση των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, η ανάκτηση δημόσιου ελέγχου στα δημόσια αγαθά, η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και η φορολόγηση υψηλών κερδών και περιουσιών. Δεσμευόμαστε στην προστασία του περιβάλλοντος και την προώθηση της ειρήνης, αντιστεκόμενοι σε μια πολεμική Ευρώπη. Τα κοινωνικά κινήματα είναι σημαντικός σύμμαχός μας.
Με αυτή την οπτική και με αυτές τις αρχές, προσέρχομαστε στο δεύτερο ιδρυτικό μας συνέδριο, με την προσδοκία να εδραιώσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες και να γίνουμε ακόμη πιο χρήσιμοι και αποτελεσματικοί πολιτικά.
➡️Εισαγωγική τοποθέτηση της @E_Achtsioglou, βουλεύτρια της Νέας Αριστεράς, στη συνέντευξη Τύπου ενόψει του 1ου Συνεδρίου της Νέας Αριστεράς, 7-10 Νοεμβρίου