Τραμπ-Χάρις: Τι συμφέρει την Ελλάδα;

(*) του Εμμανουήλ Μπέζα

Η ερώτηση κρύβει ένα σημαντικό ανορθολογισμό. Εάν οι Αμερικανοί σκέφτονταν μ’ αυτόν τον τρόπο στις ελληνικές εκλογές, με τη δύναμη και την επιρροή που έχει η χώρα τους, πως άραγε θα αντιδρούσαμε οι Έλληνες στην επιλογή τους;
Εδώ και χρόνια πλανάται ο διπλωματικός μύθος πως εάν μείνουμε «πιστοί»στις ΗΠΑ, αυτές θα δηλώνουν δημόσια πως για όλα τα καίρια ζητήματα με την Τουρκία στηρίζουν την Ελλάδα και επομένως θα πράττουν ανάλογα.

Η Τουρκία αποτελεί το8ο μεγαλύτερο μουσουλμανικό έθνος στον κόσμο. Συνορεύει με τη Συρία, το Ιράν, το Ιράκ, την Αρμενία και την Γεωργία ανατολικώς ενώ «βρέχεται» τόσο από τη Μεσόγειο όσο και από την Μαύρη Θάλασσα και διατηρεί εμπορικές ή και διπλωματικές σχέσεις με ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Την ίδια στιγμή εκεί έχει και ανοιχτά μέτωπα. Με απλά λόγια θα λέγαμε πως η Τουρκία έχει πολύ καλούς φίλους και πολύ καλούς εχθρούς στη Μέση Ανατολή.

Η Αμερική δεν πρόκειται ποτέ να «εγκαταλείψει» την Τουρκία. Η ίδια η ιστορία έδειξε, στην Κύπρο και τα Ίμια, πως μάλλον προτίμησε να εγκαταλείψει εμάς ενώ το πρόσφατο σκάνδαλο δωροδοκίας του Δημοκρατικού Δημάρχου της Νέας Υόρκης από την Τουρκία, έρχεται απλά να επιβεβαιώσει αυτή τη διαπίστωση.
Σαν χώρα αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα στο Αιγαίο, με την Τουρκία να «οικοδομεί» το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας, τους Τούρκους ψαράδες να πλέουν ανεξέλεγκτοι και την Κάσο να αποκαλύπτει το λεπτομερές, προσεχτικό και ήσυχο σχέδιο πρακτικής εφαρμογής τουτουρκολιβικού συμφώνου οριοθέτησης. Θυμόμαστε, επίσης, το 2020 όταν σε ένα πολύ πιο ήσυχο Αιγαίο, με αφορμή το AbrahamAccords, ηαναθεωρημένηθέση του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή έφερε στο φως τον αγωγόEastmed, ένα έργο που γεννήθηκε επίΤραμπκαι «πέθανε» κατά τη θητεία Μπάιντεν-Χάρις. Παράλληλα, η Ελλάδα μοιάζει απομονωμένη τόσο από την Αίγυπτο, όσο και από την Λιβύη και το Ισραήλ, το οποίο έχει πλέον αλλά προβλήματα, αλλά και την Κύπρο, με τον Ερντογάν να θέλει να τελειώνει και εκεί «νομικά» το ζήτημα.
Είναι αλήθεια πως «Σουλτάνος» και Τραμπ είχαν ιδιαίτερες και προσωπικές σχέσεις, ίσως αντίστοιχες με εκείνες που είχε ο Δημοκρατικός Πρόεδρος Ομπάμα. Αυτές, όμως, εντάσσονταν σ’ ένα γενικότερο διπλωματικό πλάνο σύμφωνα με το οποίο ο Τραμπ έκανε σε συγκεκριμένους ηγέτες προσωπικές «διευθετήσεις», αναγκάζοντας τους να υποχωρήσουν στις επιδιώξεις τους και να ακολουθήσουν τα αμερικανικά συμφέροντα.
Εν τέλη, το τι μας συμφέρει, καταλήγει σε ένα ερώτημα. Πότε ήμασταν καλύτερα στο Αιγαίο, καλύτερα με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τον Χαφτάρ και τη Ρωσία; Οποίος πιστεύει ότι είμαστε τώρα, η Χάρις είναι ιδανική για εκείνον. Όποιος πιστεύει ότι ήμασταν πριν 5 χρόνια, επιλέγει Τραμπ.

(*) Ο Εμμανουήλ Μπέζας είναι τελειόφοιτος του Τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και αρθρογραφεί για νομικά, κοινωνικά ζητήματα και θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας.