Βρισκόμαστε στην δεύτερη τετραετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, συγκεκριμένα στον πέμπτο και βαδίζουμε για τον έκτο χρόνο, αν αντέξουμε.
Από το τέλος της πρώτης τετραετίας, άρχισαν κύκλοι της κυβέρνησης και golden boys να πανηγυρίζουν για την σωστή πορεία και τροχιά της ελληνικής οικονομίας και το αντίκτυπο που θα έχει άμεσα ακόμα και στην τσέπη των Ελλήνων.
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και βρισκόμαστε στην ίδια και χειρότερη θέση, με την αγοραστική δύναμη του Έλληνα να είναι στα Τάρταρα, συγκεκριμένα στην προτελευταία θέση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και με το ισοδύναμο διαθέσιμο εισόδημα να γράφει μείον (-) μπροστά.
Την ίδια ώρα, άλλες χώρες ανατολικές, ευρωπαϊκές και μη, σημειώνουν καλύτερες επιδόσεις και αυτό φαίνεται στους δείκτες.
Οι Έλληνες σε ποσοστό 87,6% δηλώνουν πως τα βγάζουν πολύ δύσκολα πέρα, με τις υποχρεώσεις να τρέχουν κάθε μήνα και τα νοικοκυριά να έχουν κυριολεκτικά στεγνώσει οικονομικά.
Ακόμα και στην περίπτωση που νέοι άνθρωποι επιθυμούν να δημιουργήσουν οικογένεια, να κάνουν παιδιά, πως θα γίνει αυτό, πως θα αντιμετωπίσουμε την υπογεννητικότητα, πως δεν θα φτάσουμε να είμαστε μειοψηφία στη χώρα μας;
Ποια είναι η βοήθεια που προσφέρει το Ελληνικό κράτος στους νέους, ποια κίνητρα δίνει στο να παραμείνουν οι νέοι άνθρωποι στην ύπαιθρο για να μην ερημώσει η επαρχία μας.
Τελικά ποιο είναι το περίφημο success story που πρέπει να είμαστε ευγνώμονες και τυχεροί που το ζούμε, ας μας πει κάποιος.