Το άδοξο τελος του Νικηταρά του Τουρκοφαγου, πέθανε άστεγος, τυφλός και επαίτης στους δρόμους

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

✍️ Σαν σήμερα πέθανε άστεγος, τυφλός και επαίτης στους δρόμους ο αγωνιστής της επανάστασης Νικηταράς ο “Τουρκοφάγος”. Ο Νικηταράς κυνηγήθηκε από το Οθωνικό καθεστώς, με την κατηγορία πως είναι πράκτορας της Ρωσίας και φυλακίσθηκε για χρόνια μετά την επανάσταση. Στα σκίτσα που ακολουθούν, απεικονίζεται η τρομερή σκηνή που ένας ξένος πρέσβης πήγε να επισκεφθεί τον Νικηταρά στο μέρος που του επέτρεπε η Βαυαρική κυβέρνηση να ζητιανεύει για να ζήσει, μόνο μερικές ώρες και μέρες της εβδομάδος!

🧐 Ο ξένος πρέσβης ρωτώντας τον Νικηταρά “τι κάνεις εκεί κάτω στο πάτωμα;” έλαβε την απάντηση από τον αγωνιστή πως “θαυμάζω την ελεύθερη πατρίδα μου. Αυτό το μέρος να ζητιανεύω η πατρίδα μου το έδωσε για ζητιανεύω και το εκτιμώ”.

IMG 5707

💵 Τότε, ο πρέσβης άφησε να πέσει από την τσέπη του ένα πουγκί με χρυσά νομίσματα “καταλάθος” για να το πάρει ο Νικηταράς, διότι ο πρέσβης ντρεπόταν να δώσει έτσι απλά λεφτά στον αγωνιστή.

😮 Ο Νικηταράς όμως δεν τα πήρε, τυφλός όντας, άκουσε τον ήχο από το πουγκί και φώναξε τον πρέσβη να το πάρει, διότι στην περιοχή υπάρχουν κλέφτες και μπορεί να του το κλέψουν.

😓 Πριν πεθάνει, διορίστηκε γερουσιαστής μετά την επανάσταση του Σεπτεμβρίου του 1843 για απόδοση Συντάγματος από τον Όθωνα και έτσι του δόθηκε πρώτη φορά ένας μισθός από την κυβέρνηση για να ζήσει όσο καιρό του έμεινε. Αυτός ήταν ο Τουρκοφάγος.

🔴 Η σκιτσογραφική αναπαράσταση των γεγονότων έγινε από τον καλλιτέχνη της καρδιάς μας @kn_pappas_art κατά παραγγελία της Πρακτικής Σκέψη

  1. Η Ιστορία μαθαίνεται καλύτερα όταν επαναλαμβάνεται πολλές φορές.
    Κάποτε οι ήρωες της Επανάστασης στόλιζαν τις αίθουσες μέσα στα σχολεία.
    Κάποτε οι παρελάσεις έδιναν ζωή και τόνο μέσα από αναφορές στους αγωνιστές.
    Ποτέ δεν αργά. Ότι αφήσαμε να χάνεται η να ξεχνιέται, η τουλάχιστον αυτό επέβαλλαν περιέργως, υπάρχει τρόπος και χρόνος να αρχίσει να γεννιέται ξανά.
    Οι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 που έδωσαν θυσίες-αγώνα και την ζωή τους οι περισσότεροι από την ίδια την χώρα δεν είχαν την πρέπουσα αντιμετώπιση.
    Ως λαός που αποτελούμαι την συνέχειά τους, που περπατάμε και αναπνέουμε σε αυτά τα χώματα, έστω και με καθυστέρηση χρόνων, ας δώσουμε την θέση εκεί που πραγματικά τους αξίζει και ως προς την γενναιότητα, την θαρραλέα αγωνιστικότητα, την τιμή την δόξα.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ