Σύσσωμη η ομάδα του Μουσείου του Λούβρου, με επικεφαλής την προέδρο και διευθύντρια, Λοράνς ντε Κάρ, βρέθηκε στην Αθήνα. Σκοπός ήταν να παρουσιάσει την δημιουργία ενός νέου τμήματος, των Βυζαντινών Τεχνών και Ανατολικού Χριστιανισμού «στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η Ελλάδα».
Περί τα 20.000 αντικείμενα βυζαντινής τέχνης θα εκτεθούν στο μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου. «Αυτό το τμήμα δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς έντονη ελληνική συμμετοχή» δήλωσε η πρέσβης της Γαλλίας, Λοράνς Οέρ, στην άτυπη συνάντηση στην πρεσβευτική κατοικία.
«Είμαι βέβαιη ότι οι πολιτιστικές ανταλλαγές, όπως υπήρξαν το 2021 με αφορμή τη 200η επέτειο από την ελληνική επανάσταση, θα συνεχιστούν», πρόσθεσε.
«Είναι δε το 9ο τμήμα του Λούβρου, 20 χρόνια μετά τα εγκαίνια του τελευταίου που αφορούσε το Ισλάμ», δήλωσε η πρόεδρος του μουσείου, τονίζοντας ότι «κάθε τέτοια δημιουργία αντανακλά την εποχή της». Τότε, όπως είπε «ήμασταν μετά την 11η Σεπτεμβρίου και θέλαμε να αναδείξουμε το φωτεινό πρόσωπο της θρησκείας, σήμερα δίνουμε την προσοχή μας στο ανατολικό Χριστιανισμό υπό κοινωνικό πρίσμα και όχι μόνον θρησκευτικό. Εννέα εκατομμύρια τουρίστες επισκέπτονται το Λούβρο κάθε χρόνο, είναι μακράν το πιο επισκέψιμο μουσείο του κόσμου και έτσι θα συμβάλουμε να γνωρίσουν καλύτερα την πολυπλοκότητα του βυζαντινού πολιτισμού. Θέλουμε να υπενθυμίσουμε τη συνεισφορά της περιοχής και τον ρόλο της εικόνας σε ένα πλαίσιο σεβασμού και ευαισθησίας».
Και πρόσθεσε: «Ο διεθνής διαγωνισμός έχει λήξει, ανάδοχος είναι εταιρία WHY και τα εγκαίνια θα γίνουν το 2027. Ανοίγονται νέα πεδία συνεργασίας με την Ελλάδα, ένα νέο κεφάλαιο συνεργασίας με το Μουσείο του Λούβρου».
Ο Μαξιμιλιάν Ντιράν, ο οποίος θα είναι ο διευθυντής του νέου τμήματος Βυζαντινών Τεχνών και Ανατολικού Χριστιανισμού, ένας φιλέλληνας, όπως τον αποκάλεσε η πρέσβης, αναφέρθηκε στις εξελίξεις που μεσολάβησαν από το 2021, όταν η κ. Ντε Καρ παρουσίασε την πρόταση στον Μακρόν «εξελίξεις που δίνουν στην συλλογή έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα».
Μίλησε επίσης για τις μοναδικές πτυχές της πρωτοβουλίας, ξεκινώντας από την χρονολογική, 3ος αιώνας ως το 1923, χρονολογία υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης, μέσω της οποίας μετακινούνται πληθυσμοί αλλά και έργα. Υπάρχει στην συνέχεια η γεωγραφική περίμετρος, από την Αιθιοπία ως την Ρωσία, από τον Καύκασο ως την Μεσοποταμία και από τα Βαλκάνια ως την Μέση Ανατολή, με την Ελλάδα στο κέντρο όλης της γεωγραφικής περιοχής.
Η τρίτη πτυχή αφορά την εξερεύνηση του ρόλου της εικόνας για τους Χριστιανούς της Ανατολής, πώς εξελίχθηκε και πώς καθόρισε τους πολιτισμούς της περιοχής και η τέταρτη την χωροταξία του τμήματος, μιας και βρισκόμαστε σε απευθείας επικοινωνία με την αρχαία Ελλάδα, τις Ρωμαϊκές τέχνες, το Ισλάμ, την σύγχρονη Δύση.
Όλα αυτά εξάλλου, σημειώνει ο κ. Ντιράν «δημιουργούν τις συνθήκες για έναν διάλογο, για μια έμφαση στις διαφορετικές επιρροές για έναν διάλογο Ανατολής και Δύσης που το Βυζάντιο αφηγείται καλύτερα από κάθε άλλη περίοδο».