Σήμερα πλέον και κάθε μέρα γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό πως, λόγω απροθυμίας προς εργασία των συντριπτικά περισσοτέρων των, εκ της εισαγωγής «εργατικών χεριών» που αντί να ενισχύσουν την παραγωγή, ενισχύουν δυναμικά μόνο την παρακμή. Μια παρακμή που εξ αιτίας και αυτών καλπάζει.
Στην Ελλάδα ήδη οι στηρικτές των με «τσαμπουκά» αφικνουμένων Ισλαμ έχουν προ πολλού εκλείψει από τους δρόμους. Όλοι βλέπουμε πως και η «αρχηγός» της ιδέας Γερμανία ανέκρουσε πρύμνα.
Η Γαλλία δείχνει να έχει δυναμωμένο κίνημα προς την Λεπέν. Ο Μελανσόν που κάτι πήγε να ξεκινήσει επ ευκαιρία εκλογής μη αρεστού νέου πρωθυπουργού, μια δυο μέρες το πολύ «βαστούσε» και μετά ησυχία. Σε όλα τα κράτη της Ευρώπης δεν υπάρχει πλέον συμπάθεια για τους προσερχόμενους, και η ανοχή είναι πλέον παρούσα, και με ένα «τετ α κε» σε έναρξη. Η Γερμανία ήδη το ξεκίνησε με εκείνο το σφαλερό «επιστροφή στην πρώτη χώρα εισόδου» ενώ θάπρεπε να ισχύει στη τελευταία χώρα εξόδου προς την Ευρώπη. Μια Ευρώπη που δείχνει ανίατα «μπερδεμένη» από τις δικές της αποφάσεις.
Εδώ στην Ελλάδα, παρά τα όσα συμβαίνουν εκεί έξω, για συζητήσεις απεμπλοκής δεν υπάρχει ακόμα η πολιτική βούληση αντιμετώπισης, αφού όλοι το αφήνουν για…τους άλλους μετά, και αυτό είναι που επιδεινώνει τις εθνικές πλέον ανησυχίες. Μα καλά κανείς δεν βλέπει πως στην Γερμανία οδεύουν προς πτώχευση κολοσσοί παραγωγής λόγω …τι; Δεν αναφέρουν. Και δεν αναφέρουν επειδή τώρα αποφασίζουν, και ως αυτό φαίνεται, και διατάσσουν.
Εδώ, με την αναπτυσσόμενη φιλία Ελλάδας Τουρκίας που ενώ θα έπρεπε να είχε δώσει λύσει αμέσως ως πρωτεύων για την μη άφιξη Ασιατών, συμβαίνει το εντελώς αντίθετο, αφήνοντας εντέχνως να νοείται πως αυτοί οι άνθρωποι έρχονται εδώ για να «δουλέψουν». Να το λάθος που βγάζει μάτι. Είναι βλέπεις και αυτές οι πολύ «εργατικές» ΜΚΟ με το λίαν πρόθυμο και εργατικό προσωπικό τους που βοηθούν. Από την ανάποδη.