Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Με μια άνευ προηγουμένου συγκλονιστική συμμετοχή, από όλα τα μέρη της Ελλάδος,ερχόμενοι με πούλμαν και από την επαρχία, ο ελληνικός λαός τίμησε εχθές στο καλλιμάρμαρο τον μεγάλο του λυράρη, ποιητή και στιχουργό Λευτέρη Παπαδόπουλο – σε συναυλία που οργάνωσε το «Όλοι μαζί μπορούμε», με στόχο τα έσοδά της να διατεθούν για περιβαντολογικές δράσεις- που μέσα από τα απειροδύναμης ηθικής έντασης τραγούδια του καιτους ενορατικούς στίχους του, ύμνησε τους πόνους και τους καημούς της φτωχολογιάς. Τον άνθρωπο που έκανε με τους στίχους του, παλίμψηστο στο χείλη κάθε Έλληνα, τα προβλήματα της τραγικής μετά την κατοχή και τον εμφύλιο Ελλάδας. Την φτώχεια, την περιθωριοποίηση, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τις κοινωνικές δυσπλασίες και υστερήσεις των δίσεκτων μεταπολεμικών μας δεκαετιών. Αλλά και που παράλληλα εξύμνησε με σπάνια συναισθηματική ευστοχία τον έρωτα, χαρίζοντάς μας συγκλονιστικά αληθινά τραγούδια.
Γεμάτα χρώματα, αρώματα, συναισθήματα και ιδέες τα τραγούδια του αγαπημένου μας «Προέδρου» (έτσι τον αποκαλούν στον άτυπο και πολυπληθή πανελλήνιο σύλλογο των φίλων του «Λευτεριστών») Λευτέρη, πλημμυρίζουν την καρδιά μας σε κάθε ευκαιρία και μας προσφέρουν μοναδική ηθική ανάταση. Μας γεμίζουν με τα αρώματα και τα χρώματα από τις γαζίες, τα γιασεμιά και τις πικροπιπεργιές της αθηναϊκής μεταπολεμικής γειτονιάς – στην οποία και μεγάλωσε, ανδρώθηκε ο Λευτέρης, γεννημένος στην Φωκαίας 18, κάτω από την Πλατεία Κυριακού-Βικτωρίας – την μπάλα στις πλατείες που όλοι παίξαμε πιτσιρίκια, αλλά και τα ερωτικά μας σκιρτήματα, που πάντα μένουν στις καρδιές μας, σαν αγιοφυλαχτάρια. Συνάμα όμως μας δονεί την καρδιά ο Λευτέρης, με τους πολυδύναμους στίχους του, αποτυπώνοντας και όλα τα μείζονα ιστορικά και κοινωνικά μας ορόσημα, που σκίασαν ανεξάλειπτα την ελληνική κοινωνία. Από την τραγωδία της Μικρασίας – εξού και η προσφυγική καταγωγή του μεγάλου μας ποιητή-στιχουργού, ο πατέρας του από το Μιχαλίτσι της Προύσσας – και τις εκτελέσεις των Γερμανών στην Καισαριανή, έως τη Χούντα και το Πολυτεχνείο. Είναι παντού στο ηθικό dna του Έλληνα ο αξεπέραστος στιχουργικά – και με το μοναδικό χάρισμά του στον ελλειπτικό λόγο, που είχε όλη η γερή παλιά δημοσιογραφικά φουρνιά των «Νέων» – Λευτέρης Παπαδόπουλος, για να μας υπομνίζει με τα τραγούδια του, τις εξάρσεις και τις υφέσεις του λαού μας, φτερουγίσματα και τις δραματικές πτώσεις του. Για αυτό αγαπήθηκε και λατρεύτηκε μοναδικά – στην κυριολεξία αποθεώθηκε – από τον ελληνικό λαό.Ήταν η αφρόκρεμα του ελληνικού τραγουδιού εχθές Τετάρτη 4-9-24 στο Παναθηναϊκό στάδιο, για να τραγουδήσει τα στιχουργικά αραβουργήματα του μέγιστου Λευτέρη, που σμίλευσαν ηθικά την καρδιά και την ψυχή μας. Οι κατά αλφαβητική σειρά : Ελευθερία Αρβανιτάκη, Μελίνα Ασλανίδου, Γλυκερία, Στέλιος Διονυσίου, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Μελίνα Κανά, Γιάννης Κότσιρας, Κώστας Μακεδόνας, Χρήστος Μάστορας, Μίνως Μάτσας, Μανώλης Μητσιάς, Δημήτρης Μπάσης, Γιώργος Νταλάρας, Μίλτος Πασχαλίδης, Αντώνης Ρέμος και Μαρία Φαραντούρη. Άφατη συγκίνηση μας χάρισε η κορυφαία μας ερμηνεύτρια Χαρούλα Αλεξίου, που καίτοι έχει σταματήσει να τραγουδά, σηκώθηκε στο κατάφορτο από συγκίνηση καλλιμάρμαρο, την οποία χειροκροτούσε ασταμάτητα και τραγούδησε το έξοχο τραγούδι «Όλοι με φωνάζαν αρχηγό», που τιτλοδότησε και την ιστορική χθεσινή συναυλία. «Λευτέρη έχω κατεβάσει τις κουρτίνες όπως ξέρεις, είπε η Χαρούλα στον επίσης συγκινημένο Λευτέρη Παπαδόπουλο, η μεγάλη του μούσα που κραταίωσε σε γιγάντιες επιτυχίες, με την αξεπέραστη φωνή της πολλά τραγούδια του, αλλά θα τραγουδήσω απόψε, για να σου πώ, ένα μεγάλο ευχαριστώ» ! Και το στάδιο στην κυριολεξία δονήθηκε από συγκίνηση και ένα ατέλευτο χειροκρότημα καιστους δυο !
Ας κρατήσουμε λοιπόν στις καρδιές μας, σαν ηθικό καταπίστευμα την χθεσινή μοναδική συναυλία, πολιτισμική πανδαισία και ας τραγουδήσουμε όλοι μαζί :
Άπονη ζωή
μας πέταξες στου δρόμου την άκρη
μας αδίκησες
ούτε μια στιγμή
δεν ήρθες να μας διώξεις το δάκρυ
μας κυνήγησες
το κρίμα μας βαρύ
μας γέννησες φτωχούς
με την καρδιά πικρή
γεμάτη στεναγμούς
…………………….
αλλά και :
Φτωχολογιά, για σένα κάθε μου τραγούδι
για τους καημούς σου, που σεργιανούν στη γειτονιά
Φτωχολογιά, που απ’ τον πηλό πλάθεις λουλούδι
και τους καημούς σου τους πλέκεις ψιλοβελονιά
Στα χέρια σου μεγάλωσαν και πόνεσαν και μάλωσαν
άνδρες μ’ ολοκάθαρη ματιά
Ψηλά κυπαρισσόπουλα, χαρά στα κοριτσόπουλα
που `χουν κι αγκαλιάζουν τη φωτιά
Σε ευχαριστούμε από τα μύχια της καρδιάς μας μοναδικέ Λευτέρη, για όλα τα ωραία που μας χάρισες μες τους στίχους σου, πλαταίνοντας τον ελληνικό πολιτισμό, με την βαθύβλυστη ποιητική σου ικμάδα. Οι στίχοι σου θα κατευοδώνουν για πάντα τους Έλληνες, στην αχανή λεωφόρο του χρόνου !
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.panosavramopoulos.blogspot.gr