Γιατί πρέπει να χάσει η Ρωσία τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας;
Η σύντομη και ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα που τίθεται είναι: Γιατί είναι προς το στρατηγικό μας συμφέρον, γράφει ανάλυσή του ο Βούλγαρος εμπειρογνώμονας εθνικής ασφάλειας Μιχαήλ Ναϊντένοφ.
Αναδιατυπωμένο σε μια θετική πτυχή, το ερώτημα είναι γιατί να κερδίσει η Ουκρανία αυτόν τον πόλεμο, τον οποίο η Ρωσική Ομοσπονδία, κατά πλήρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, ξεκίνησε επίσημα στις 24/02/2022;
Εξ ου και το ερώτημα γιατί είναι προς το στρατηγικό μας συμφέρον να κερδίσει η Ουκρανία;
Πρώτα από όλα, η Ρωσία πρέπει να χάσει γιατί είναι ο επιτιθέμενη χώρα. Το Κρεμλίνο φέρει όλη την ευθύνη για αυτήν την ευρείας κλίμακας και απρόκλητη στρατιωτική επίθεση. Για την έναρξη αυτού του πολέμου ενάντια σε μια κυρίαρχη Ουκρανία και για όλα τα θύματα και τις καταστροφές που προκλήθηκαν, και κυρίως για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν οι ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία, η Μόσχα πρέπει να χάσει.
Καταστράφηκε η αρχιτεκτονική ασφαλείας
Η Ρωσική Ομοσπονδία καταπάτησε το διεθνές δίκαιο και ως αποτέλεσμα η πολιτική της βίας και του πολέμου επέστρεψε στην Ευρώπη. Η υπάρχουσα αρχιτεκτονική ασφαλείας της ηπείρου καταστράφηκε από την επιθετικότητα της Μόσχας.
Το στρατηγικό περιβάλλον ασφαλείας ως αποτέλεσμα της ρωσικής επιθετικότητας έχει ήδη αλλάξει ριζικά και η περιφερειακή αποσταθεροποίηση έχει ιδιαίτερα αρνητικό αντίκτυπο και στη δική μας ασφάλεια.
Ήδη διεξάγεται πόλεμος πλήρους κλίμακας στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, που είναι κοντά στα σύνορά μας, και δεν αποκλείεται ο κίνδυνος να μεταφερθεί κάποια μέρα σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Οι επιθετικότητα της Ρωσίας σε πρώην σοβιετικές δημοκρατίες
Σε αυτό το πλαίσιο, ας μην ξεχνάμε τη ρωσική επιθετικότητα κατά της Γεωργίας το 2008, τις παγωμένες συγκρούσεις στην Αμπχαζία, τη Νότια Οσετία και την Υπερδνειστερία, την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 και την επακόλουθη αιματηρή αποσταθεροποίηση του Ντονμπάς. Το Κρεμλίνο είναι υπεύθυνο για όλα αυτά.
Δεύτερον, εάν αφεθεί να κερδίσει στην Ουκρανία, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα σταματήσει την επιθετικότητά του εκεί.
Το Κρεμλίνο ακολουθεί μια ρεβανσιστική στρατηγική για την αποκατάσταση της επιρροής της πρώην ΕΣΣΔ στην Ευρώπη, την οποία εφαρμόζει με όλα τα δυνατά μέσα, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης στρατιωτικής βίας.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν θεωρεί την κατάρρευση της ΕΣΣΔ ως «τη μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του 20ού αιώνα».
Εάν επιτρέψουμε στη Ρωσία να κερδίσει στην Ουκρανία, ο κίνδυνος νέας ρωσικής επίθεσης εναντίον άλλων χωρών στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των χωρών μελών του ΝΑΤΟ, αυξάνεται επικίνδυνα. Σε ένα τόσο αρνητικό σενάριο, εκτός από τα αναμενόμενα νέα θύματα, τις καταστροφές και τα εγκλήματα πολέμου κατά του λαού της Ουκρανίας, ο Πούτιν θα βάλει χέρι και στους πόρους αυτής της χώρας, τους οποίους θα χρησιμοποιήσει για τον περαιτέρω πόλεμο του ενάντια στη «συλλογική Δύση».
Σε μια τέτοια εξέλιξη, εκτός από τη Μολδαβία και τη Γεωργία, ενδέχεται να επηρεαστούν και η Λιθουανία, η Λετονία και η Εσθονία, που στο παρελθόν περιλαμβάνονταν αναγκαστικά στη σύνθεση της ΕΣΣΔ.
Επίθεση σε χώρα μέλος του ΝΑΤΟ σημαίνει ενεργοποίηση της ρήτρας συλλογικής άμυνας ή του άρθρου 5 της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού.
Τότε η Ρωσία θα πάει σε πόλεμο με ολόκληρη τη Συμμαχία, με όλες τις πιθανές δυσμενείς επιπτώσεις στην ασφάλεια για ολόκληρο τον ευρωατλαντικό χώρο. Αυτό σίγουρα επηρεάζει τη Βουλγαρία ως σύμμαχο του ΝΑΤΟ.
Αν κερδίσει στην Ουκρανία θα προχωρήσει στην Ανατολική Ευρώπη
Σε περίπτωση που καταφέρει να κατακτήσει την Ουκρανία, ο κύριος στόχος της περαιτέρω ρωσικής ρεβανσιστικής πολιτικής θα είναι η Νοτιοανατολική Ευρώπη. Επί του παρόντος, η Ρωσία προσπαθεί με τα εργαλεία του υβριδικού πολέμου να σταματήσει την ευρωατλαντική ολοκλήρωση στα Δυτικά Βαλκάνια και να εδραιώσει τη σφαίρα επιρροής της στην περιοχή.
Αυτό επιδιώκει να το πετύχει μέσω της αποσταθεροποίησης δημιουργώντας νέες και εκμεταλλευόμενοι και επιδεινώνοντας τις υπάρχουσες αντιθέσεις μεταξύ των κρατών.
Το Κρεμλίνο συνεχίζει να κεφαλαιοποιεί την αυξανόμενη επιρροή του στη Σερβία και τη Δημοκρατία Σέρπσκα στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, επιχειρώντας να επεκτείνει την εμβέλεια του άξονα Βελιγραδίου-Μπάνια Λούκα της ρωσικής επιρροής στα βόρεια τμήματα του Κοσσυφοπεδίου, του Μαυροβουνίου και της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας.
Και επίσης στη Σλοβακία, που κυβερνάται από τον Ρόμπερτ Φίτσο, και στην Ουγγαρία του Βίκτορ Όρμπαν.
Στα Δυτικά Βαλκάνια μέχρι την Ελλάδα
Η ατζέντα των φιλορωσικών πολιτικών παραγόντων στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων είναι να ακολουθήσουν τους στόχους που θέτει η Ρωσία και να σαμποτάρουν την ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ. Μια πιθανή νίκη της Ρωσίας στην Ουκρανία θα έδινε στη Μόσχα νέες δυνάμεις και πόρους για να συνεχίσει τη στρατηγική της επίθεση στα Βαλκάνια. Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να θυμόμαστε ότι το Κρεμλίνο βλέπει τη Βουλγαρία ως «τη ρωσική πόρτα στα Βαλκάνια», χωρίς το άνοιγμα της οποίας θα είναι δύσκολο να φτάσει κανείς στη Σερβία και την Ελλάδα (Ρεσέτνικοφ).
Και επομένως στον ευρύτερο περιφερειακό άξονα της ρωσικής επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη που χτίζεται με την αναβάθμιση του σημερινού Βελιγραδίου- Μπάνια Λούκα.
Τρίτον, η Ρωσία πρέπει επίσης να ηττηθεί λόγω του μακροχρόνιου συστημικού υβριδικού πολέμου της, τον οποίο διεξάγει ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ συμπεριλαμβανομένης της Βουλγαρίας.
Και όχι μόνο. Η Ρωσία έχει από καιρό διεξάγει έναν υβριδικό πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας, της Μολδαβίας, της Γεωργίας και όλων των χωρών του μετασοβιετικού χώρου που θέλει να λυγίσει στη θέλησή τους.
Γιατί πρέπει να στέλνουμε όπλα στην Ουκρανία
Για εμάς οι υβριδικές ενέργειες της Ρωσίας κατά της Βουλγαρίας θα πρέπει να είναι το καλύτερο και πιο πειστικό επιχείρημα γιατί η Μόσχα πρέπει να χάσει τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Και από εκεί έρχεται η απάντηση στο ερώτημα γιατί πρέπει να βοηθήσουμε την Ουκρανία να πετύχει αυτή τη νίκη, και επομένως γιατί είναι προς το στρατηγικό μας συμφέρον.
Περνώντας σε αυτήν την αντικειμενική κατανόηση του διαφαινόμενου κινδύνου, καταλαβαίνουμε επίσης γιατί είναι καθήκον μας να συνεχίσουμε να στέλνουμε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, για την οποία η Εθνοσυνέλευση έχει ήδη λάβει τις σχετικές εθνικά υπεύθυνες αποφάσεις.
Όσον αφορά τον ρωσικό υβριδικό πόλεμο κατά της Βουλγαρίας, θα πρέπει να εξετάσουμε την όλη εικόνα, στην περίπλοκη και ολοκληρωμένη ανάλυσή του.
Επί του παρόντος, για να πραγματοποιήσει τα στρατηγικά της συμφέροντα, η Ρωσία βασίζεται, εκτός από τα κληρονομημένα και συστηματικά χτισμένα, συντηρημένα, ενισχυμένα και διευρυμένα δίκτυα επιρροής από το πολιτικό, οικονομικό, μέσα ενημέρωσης, ακαδημαϊκό, εκκλησιαστικό, κοινό της (με υψηλή προτεραιότητα από την αυγή της δημοκρατίας μοντέλων και μορφών δημόσιων οργανισμών που εισάγονται από τη Δύση) και άλλους φορείς ανά χώρα, καθώς και μιας ιδιόμορφης δική της υβριδικής ‘Διεθνής΄ υψηλόβαθμων πολιτικών και ηγετών στην Ευρώπη, ειδικά στο Κεντρικό και Νοτιοανατολικό τμήμα της ηπείρου.
Εάν η Ρωσία νικήσει την Ουκρανία, τότε αυτή η ευρωπαϊκή υβριδική διεθνής της θα έχει ακόμη μεγαλύτερα περιθώρια και πιθανές ευκαιρίες να επεκτείνει τα μέλη της.
Η ρωσική ανατρεπτική δραστηριότητα κατά της χώρας μας αποσκοπεί στη δημιουργία μακροπρόθεσμων καταστροφικών διαδικασιών στη βουλγαρική κοινωνία, οι οποίες στο μέλλον θα υποστηρίξουν τη στρατηγική του Κρεμλίνου να κυριαρχεί εκ των έσω της διαδικασίας λήψης κυρίαρχων εθνικών αποφάσεων και συνεπώς της κρατικής κυβέρνησης.
Εάν η Ρωσία ηττηθεί θα δεχθούν πλήγμα οι υποστηρικτές της
Σε περίπτωση που η Μόσχα ηττηθεί, η υβριδική διεθνής θα δεχθεί ένα σοβαρό πλήγμα και η τάση θα αντιστραφεί προς την κατεύθυνση της σταδιακής συρρίκνωσης και εξουδετέρωσής της, γεγονός που οδηγεί επίσης σε μείωση των ευκαιριών της για την πραγματοποίηση στρατηγικά αποκλίνουσας συμπεριφοράς που επηρεάζει η κυρίαρχη λήψη αποφάσεων του κρατικού-στρατηγικού επιπέδου διαχείρισης.
Ως εκ τούτου, επί του παρόντος, κάθε μέλος της υβριδικής διεθνούς, στις ενέργειές του, που επιτρέπεται από το νόμο και σύμφωνα με τη θέση ισχύος, επιδιώκει να αποτρέψει το ενδεχόμενο η Ρωσία να χάσει τον πόλεμο κατά της Ουκρανίας.
Επομένως, το νούμερο ένα καθήκον αυτών των στρατηγικά επικίνδυνων πληρεξούσιων είναι να σαμποτάρουν τη διαδικασία αποστολής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία, ενώ στις δημόσιες εμφανίσεις τους επαναλαμβάνουν τα ρωσικά προπύργια και προωθούν συστηματικά τη ρωσική αφήγηση.
Το πιο κραυγαλέο ρωσικό υβριδικό ψέμα, γύρω από το οποίο συγκεντρώνονται άλλα κομμάτια του ρωσικού παζλ παραπληροφόρησης, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είναι ακριβώς αυτό για τον πόλεμο-ειρήνη, κ.λπ. Πολεμιστές-ειρηνοποιοί.
Σε αυτό το πλαίσιο, πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να παραμένουμε διαρκώς σε επαγρύπνηση. Ακόμα κι αν χαθεί ο πόλεμος, που λογικά θα πυροδοτήσει διαδικασίες αποσύνθεσης σε αυτόν, το ρωσικό κράτος δεν θα σταματήσει τις προσπάθειές του να ασκήσει επιρροή στην περιοχή μας.
Ακόμα κι αν αποδυναμωθεί και διαλυθεί, ακόμα κι αν τα συστατικά της μέρη βρίσκονται σε πόλεμο μεταξύ τους, η Ρωσία δεν θα σταματήσει να κοιτάζει προς την Ευρώπη και τα Βαλκάνια. Ως εκ τούτου, μέχρι να αλλάξει ριζικά ο χαρακτήρας του ρωσικού κράτους της Σαμάρα, έως ότου αυτό το κράτος μετατραπεί σε ένα δημοκρατικό και κανονικό νομικό κράτος, η υβριδική απειλή για εμάς θα παραμείνει ζωντανή και σημαντική. Αυτό απαιτεί οικοδόμηση και ενίσχυση της εθνικής μας ανθεκτικότητας έναντι των υβριδικών επιπτώσεων και ολοένα στενότερη ενσωμάτωση στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Τι είναι ασφάλεια για τη Βουλγαρία
Με όλα τα παραπάνω, μια νίκη για την Ουκρανία και μια ηττημένη Ρωσία, και πιθανώς μια μελλοντική Ρωσία σε μια φάση υφέρπουσας αποσύνθεσης και περαιτέρω απώλειας σχετικής βαρύτητας στις διεθνείς σχέσεις, για εμάς σημαίνει πρώτα απ’ όλα ασφάλεια.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, σε μια τέτοια περίπτωση, η Ρωσία θα τεθεί σε μια ουσιαστική αδυναμία να ξαναρχίσει έναν επιθετικό πόλεμο εναντίον οποιασδήποτε χώρας στην Ευρώπη.
Η πρόθεση και το αίσθημα εκδίκησης και η επιθυμία για εκδίκηση μπορεί, κατ’ αρχήν, να διατηρηθούν στην κλεπτοκρατική αυταρχική ελίτ και στην κοσμοθεωρία του νέου προέδρου που θα διοριστεί από τον επιθεωρητή του Κρεμλίνου, αλλά θα υπάρχει έλλειψη κατάλληλου στρατιωτικού οργάνου που θα χρησιμοποιηθεί για τη δυναμική υλοποίηση της ρεβανσιστικής ρωσικής στρατηγικής της μεγάλης δύναμης.
Από αυτή την άποψη, η ήττα του πολέμου θα οδηγήσει σχεδόν σίγουρα στην αντικατάσταση του Πούτιν από έναν νέο πρόεδρο που θα είναι παρόμοιος με αυτόν, αλλά που θα αναγκαστεί να επιδιώξει την ειρήνη λόγω των περιορισμών των πόρων για να συνεχίσει τον πόλεμο.
Ωστόσο, μια άλλη εξέλιξη είναι επίσης πιθανή.
Όχι ότι η ήττα του πολέμου, δεν οδηγεί στην απομάκρυνση του αποτυχημένου ηγέτη του Κρεμλίνου, αλλά ότι η απομάκρυνση του Βλαντιμίρ Πούτιν οδηγεί σε κατάργηση – παύση των εχθροπραξιών, αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από όλα τα κατεχόμενα εδάφη και στη συνέχεια ειρήνη, με η ελίτ που ήταν πρόθυμη να κατηγορήσει την απώλεια που θα πέσει καθαρά στον Πούτιν και τον στενό κύκλο του.
Σε αυτή την περίπτωση, το σημερινό ρωσικό κράτος θα παραμείνει αυταρχικό, αυτοκρατορικό στη φιλοσοφία και τα αντανακλαστικά και ρεβανσιστικό.
Η Ρωσική Ομοσπονδία θα αποδυναμωθεί και η χώρα μπορεί ακόμη και να αρχίσει να διαλύεται σταδιακά, αλλά η ελίτ (χωρίς τον Πούτιν και τον στενό κύκλο του ως αποδιοπομπαίοι τράγοι) θα έχει εξασφαλίσει πρωτίστως τη δική της επιβίωση και θα διατηρήσει τον έλεγχο των πόρων της χώρας, και ως εκ τούτου την ύπαρξη της.
Αυτό δεν μπορεί παρά να προκαθορίσει τη σχετικά φιλική συμπεριφορά τους προς τη Δύση, προκειμένου να διατηρήσουν την πρόσβαση στα περιουσιακά τους στοιχεία στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, με την ελπίδα μελλοντικών επιχειρηματικών ευκαιριών. Αυτό, με τη σειρά του, θα διευκόλυνε τη σύναψη ειρήνης με την Ουκρανία με όρους Ουκρανίας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μια Ρωσική Ομοσπονδία που έχει χάσει τον πόλεμο και είναι αποδυναμωμένη, εισερχόμενη ακόμη και σε μια αργή διαδικασία αποσύνθεσης, σημαίνει ασφάλεια για την Ουκρανία.
Και για τη Μολδαβία, και για τη Γεωργία, και για τις άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες επίσης.
Αυτό θα φέρει ειρήνη και ασφάλεια στη Μαύρη Θάλασσα, και συνεπώς σε όλη την Ευρώπη. Σε αυτή την περίπτωση, η υπεροχή του διεθνούς δικαίου θα αποκατασταθεί και αυτός είναι ο τρόπος για να ξαναχτιστεί η κατεστραμμένη αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη μετά την έναρξη του πολέμου.
Αυτό σημαίνει ένα πιο προβλέψιμο, σταθερό και ασφαλές στρατηγικό περιβάλλον για τη Βουλγαρία.
BGNES
—
Πού τό βρήκατε αυτό τό Βουλγαρικο φασισταριο, και τό βαφτισατε κιόλας εμπειρογνώμονα ;;;;;;; Δεν σας έφταναν τά εγχώρια ψάχνετε και στο εξωτερικό πιστεύοντας ότι σάς δίνουν κύρος;;;;;; Εάν αυτός είναι εμπειρογνώμονας με τις ποιο ηλίθιες μα@@@ς πού έχω διαβάσει ποτέ, εγώ έχω πάει στο φεγγάρι με τον Αμστρογκ και γύρισα εφέτος. Ανάλυση ούτε παιδιού δημοτικού. Τέτοιους μπορείτε νά βρείτε με τό τσουβαλι και στην εγχώρια αγορά,πού παίρνουν και ένα χαρτζιλίκι από την CIA..