Παρέμβαση Φωτια του Κωστα Βαξεβάνη για την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ: Από κόμμα της εξουσίας έγινε κόμμα αυταπάτης

Τι να φταίει κι αυτή;… “τι να φταίν’ οι εκπρόσωποι, έρημοι κι απρόσωποι…”

Είναι γνωστό το έργο. Το έχουμε βιώσει μέσα από τα βιώματά μας όλη μας την ζωή.
Η πεπατημένη αυτό που σε ενοχλεί το δηλητηριάζεις με διάφορους τρόπους.
Την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία την προέβλεψαν ως απειλή και έπρεπε να την διαλύσουν πριν προλάβει και εδραιωθεί σε επόμενη τετραετία.
Αυτό δεν μπορούσε να γίνει μέσα από τον λαό, διότι τα αντανακλαστικά του έκαναν συγκρίσεις, παρακολουθούσαν την πορεία και τα βήματα του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Έμμεσος τρόπος που δεν προκαλεί ανησυχία, η διαφθορά μέσα στα ίδια τα στελέχη του.
Ούτε ο Κυριάκος κέρδισε με τις δικές του πλάτες.
Ούτε η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται μέσα από αδυναμίες επικράτησης.
Πόσες ίδιες ομοιότητες με Αμερική πολιτική παρακαλώ?
Έχουν επόμενο στόχο να μην χάσουν τον έλεγχο, να έχουν μέσα στις υπηρεσίες τους
δικούς τους ανθρώπους, να προκαλούν την διχόνοια, τον πανικό, να καλύπτονται
μέσα από ψέματα και παραπληροφόρηση.
Ασφαλώς ο δρόμος προς την επόμενη μέρα πολύ δύσκολος και πολύ ανηφορικός,
όχι όμως και αποφευκτός, αφού τώρα η παρακμή έπιασε κάτω από τον πάτο.
Οπότε ΝΑΙ η άποψη Βαξεβάνη ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης οδεύει προς την τελική κατάρρευση έχοντας ένα σοβαρό μειονέκτημα που ο ίδιος θέλει να θεωρεί πλεονέκτημα. ∆εν υπάρχει ο αντίπαλος και οι όροι που διαμορφώνει αυτός ο αντίπαλος ώστε να γίνει επιτακτική και γρήγορη η πτώση του.
Ναι και ο αντίπαλος στα σκαριά ώστε όταν σκάσει, η οχλοβοή να μην επιτρέπει ουδεμία ανατροπή.
Με όρους Ιστορίας, ο Μητσοτάκης θα ζήσει την ήττα πιο αργά και επώδυνα από όσο αντέχει. Το πεπρωμένο (του) όχι µόνο δεν μπορεί να αποφευχθεί, αλλά επιβαρύνεται καθημερινά, τοκιζόμενο. Κάθε ψέμα που χρησιμοποίησε, κάθε εκτροπή στην οποία οδήγησε τους θεσμούς και τη χώρα οδηγούν προς την κρίση.
Η πτώση του πλέον δεν έχει νόημα να επέλθει με γρήγορους ρυθμούς.
Έχουμε πάθει τόσα ως λαός και ως χώρα που λίγο ακόμη θα πονέσει, αλλά το αντέχουμε.
Αυτός ο λαός που τον θέλουν να μην έχει σκέψη, να μην έχει βούληση, πέφτει σε παγίδες, παρασύρεται, αντιδρά όμως εκεί που το φρούτο έχει ωριμάσει και είναι έτοιμο να πέσει από το δένδρο.
Αλλά αυτή την φορά το μάθημα να έχει τόσο ουσιαστική – ταραχώδη απήχηση, ώστε να απαλλαγούμε από τα δεινά παρελθόντων ετών, με προοπτική σε νέους ορίζοντες, με απαλλαγμένοι από αυτά τα φίδια που μέχρι και σήμερα τα έχουμε μέσα στο τόπο μας και δεν μας επιτρέπουν να αναπνεύσουμε το δικό μας οξυγόνο.
Δεν ζητάμε δανεικά, την ανεξαρτησία μας επιθυμούμε, να πορευόμαστε όπως μας ταιριάζει με δική μας βούληση και με δικές μας επιρροές στα του οίκου μας, της χώρα μας. Να εγκαταλείψουν την χώρα μας οι ξένοι αφεντάδες έχουν κουράσει και δεν γίνεται να κρύβονται όπως άλλοτε.