Σκέψεις για τον Πολάκη
⭕️Ο Παύλος Πολακης, από τις πρώτες ημέρες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, χτυπήθηκε αλύπητα ως η αιχμή του δόρατος της πολιτικής που φοβούνταν ότι θα εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις επιθέσεις αυτές, χρησιμοποιήθηκαν στερεοτυπίες για τον χαρακτήρα, την εμφάνιση και την καταγωγή του, μέσα από τις οποίες δημιουργούσαν ένα εύπεπτο μοτίβο στην κοινή γνώμη. Χαρακτηριστικό είναι το «ο Πολάκης καπνίζει» που αναπαρήγαγαν συνεχώς στελέχη της ΝΔ, του κόμματος δηλαδή που ο σύμβουλος στρατηγικής, βίαζε παιδάκια
⭕️Ο Πολάκης αντιμετώπιζε αυτές τις επιθέσεις χωρίς να αφήνει να πέσει τίποτα κάτω. Είτε γιατί θεωρούσε ότι υποστήριζε το δίκιο του, είτε γιατί γοητεύτηκε από αυτή την αντιπαράθεση που δημιουργούσε το προφίλ του αγωνιστή, άφησε τον εαυτό του να μετατραπεί στο κουμπί που μπορούσε να πατήσει όποιος ήθελε, όταν ήθελε, για να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα.
⭕️Στην αντιπαράθεση που έκανε ο Πολάκης, πρακτικά ήταν μόνος του. Το κόμμα του και πολύ περισσότερο οι λόρδοι του, τον άφηναν να βγάλει να κάστανα από τη φωτιά, περιμένοντας να εκτεθεί. Μάλιστα έκαναν κάτι ακόμη χειρότερο. Την πονηρή δυσφορία του Μητσοτάκη για τον Πολάκη, την μετέφεραν μέσα στο κόμμα για να εξυπηρετήσουν τους σχεδιασμούς της εσωκομματικής υπονόμευσης με στόχο και τον Τσίπρα.
⭕️Από ένα σημείο και μετά ο Πολάκης εγκλωβίστηκε στο παιχνίδι. Το γεγονός ότι απέκτησε φανατικούς υποστηρικτές που αναγνώριζαν την μαχητικότητά του, τον έκαναν να ακουμπήσει μονομερώς σε αυτή την στήριξη. Έμπλεκε σε καθημερινές δευτερεύουσες μάχες, αδικώντας την πολιτική του πλευρά. Κυριαρχούσε έτσι η εικόνα που παρουσίαζαν γι αυτόν.
⭕️Αποκαλύψεις του για πολύ σοβαρά θέματα σκεπάζονταν από τον θόρυβο που εύκολα έστηναν γι αυτόν τον λόγο με την ακούσια συμμετοχή του. Άλλωστε είχαν εκπαιδεύσει την κοινή γνώμη
⭕️Η αντιπαράθεση για το τίποτα και τον «λαδέμπορα» έγινε μια κανονικότητα που τον αδικούσε. Η ευκολία με την οποία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τον έριχναν στα λιοντάρια ενώ δεν άνοιξαν το στόμα τους ποτέ εναντίον του Μητσοτάκη , τον έκανε καχύποπτο. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα, δεν είχε κανέναν κανόνα λειτουργίας ώστε να αποκαταστήσει την κομματική πειθαρχία (όχι μόνο του Πολάκη). Επιπλέον, οι Τσακαλωτοι μπορούσαν να λένε ό,τι ήθελαν και να το βαφτίζουν Δημοκρατία αλλά αν το έλεγε ο Πολακης ήταν επικίνδυνος για το κόμμα
⭕️Σε ένα σοβαρό κόμμα δεν θα υπήρχε θέμα Πολάκη, γιατί το θέμα θα ήταν ότι δεν μπορεί το κάθε στέλεχος να κάνει ατζέντες. Και τις ατζέντες δεν τις έκανε ο Πολακης.
⭕️Μέσα από μια άρρωστη κομματική λειτουργία, η υπόθεση μοιραία κατέληξε σε τσίρκο. Ο Πολακης θεώρησε ότι σημασία έχει η αντιπολίτευση που μόνο ο ίδιος ασκεί. Αυτό έχει στοιχεία αλήθειας και αλλά και αυταπάτης. Ο Πολακης πραγματικά έθετε όρους ουσιαστικής αντιπολίτευσης, αλλά ταυτόχρονα αυτοακυρωνόταν παραδίδοντας την ουσία της αντιπολίτευσης που ασκούσε σε προσωπικές προτεραιότητες (όπως να βρίζεται με τον Αδωνη)
⭕️Παρότι πιο έμπειρος και τίμιος από πολλούς πολιτικούς και συντρόφους του παραγνώρισε ένα βασικό στοιχείο της πολιτικής : «η πολιτική απόδοση χρειάζεται χρόνο και πολλές φορές σιωπή». Η συμπεριφορά του αντανακλούσε το «όλοι σας και μόνος μου».
⭕️Απολυτοποίησε τις ικανότητές του και προφανώς κουρασμένος από τις μάχες μέσα και έξω, αντί να αλλάξει το κόμμα, θέλησε να επιβάλλει τις «πρέπουσες πολιτικές». Έκανε το λάθος να επιχειρήσει να αντιπαρατεθεί με την επιλογή Τσίπρα για το ψηφοδέλτιο και να δημιουργήσει κρίση την πιο ακατάλληλη ώρα
⭕️Ο Πολακης παρέμεινε στο κόμμα, την ώρα που οι ευαίσθητοι επικριτές του , έγιναν διασπαστές
⭕️Συνέχισε όμως να πολιτεύεται με τον δικό του τρόπο και με στοιχεία που από συνήθεια ή επιλογή θεωρούσε ότι τον κρατούσαν στην επιφάνεια.
⭕️Το πρόσφατο περιστατικό στη Βουλή , είναι χαρακτηριστικό. Μίλαγε για σκάνδαλο 1,7 εκ. και αντιπαρατέθηκε με μια υπάλληλο. Το έργο «όταν έκλαψε η Λινού» μπορεί να ήταν και σκηνοθετημένο. Ο Πολακης είτε σκανδαλωδώς είτε αφελώς πρωταγωνίστησε. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ για ακόμη μια φορά , ξεδίπλωσε την πολιτική του ανησυχία στον Πολάκη. Κάντε και καμιά δουλειά.
Στην πολιτική πρέπει να υπάρχουν ευπρέπεια, πολιτισμός, ευγένεια. Αλλά αν κάποιος υπερασπίζεται μόνο αυτά τα στοιχεία ως αναγκαία συστατικά της πολιτικής και επιμελώς παραβλέπει ότι πρώτη και βασική λειτουργία της πολιτικής πρέπει να είναι το συμφέρον της κοινωνίας, τότε υποκρίνεται και αποπροσανατολίζει. Δεν γίνεται να διυλίζεις συμπεριφορές αλλά να καταπίνεις επιζήμιες πολιτικές. Δεν είμαστε σε δείπνο πολυτελείας για να τοποθετούμε τα μαχαιροπήρουνα με βάση το σαβουάρ βιβρ. Είμαστε σε σφαγείο και η μηχανή κόβει κιμά.
https://twitter.com/kostasvaxevanis/status/1817553658583691331?s=61&t=69qM24fvfz5o3nkoW_wjtw