Ο αντιπρόεδρος της Βουλής και οικονομολόγος Βασίλης Βιλιάρδος, στηλιτεύει σε ανάρτησή του τις πρακτικές καρτέλ των ελληνικών τραπεζών, κάνοντας λόγο για «ληστρικές μεθόδους».
Αναλυτικά:
Τα έσοδα από προμήθειες των ελληνικών τραπεζών αντιπροσωπεύουν το 16,18% των οργανικών εσόδων τους – ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος διαμορφώθηκε το 2023 στο 28,1%. Έτσι οι τράπεζες ισχυρίζονται ότι, οι προμήθειες που χρεώνουν είναι χαμηλές σε σχέση με την ΕΕ – οπότε άδικα κατηγορούνται οι δύστυχες και πρέπει να τις αυξήσουν!
Το ασύδοτο τραπεζικό καρτέλ
Τα έσοδα από προμήθειες των ελληνικών τραπεζών αντιπροσωπεύουν το 16,18% των οργανικών εσόδων τους – ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος διαμορφώθηκε το 2023 στο 28,1%. Έτσι οι τράπεζες ισχυρίζονται ότι, οι προμήθειες που χρεώνουν είναι χαμηλές σε σχέση με… pic.twitter.com/cm5j8OvJmJ
— Βασίλης Βιλιάρδος (@ViliardosV) July 20, 2024
Η αλήθεια είναι όμως ότι, οι ευρωπαϊκές τράπεζες εισπράττουν το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων τους, από προμήθειες που αφορούν προϊόντα διαχείρισης περιουσίας, προφανώς κυρίως των πλουσίων – ενώ οι ελληνικές από τις πληρωμές των φτωχών (εκτός από τις συναλλαγές με κάρτες) οι οποίες, στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες προσφέρονται συνήθως δωρεάν, είτε ως μέρος διαχείρισης των τραπεζικών λογαριασμών.
Είναι χαρακτηριστικό εδώ το ότι, για να στείλει κάποιος χρήματα, για παράδειγμα 1.000 € με έμβασμα, στο κατάστημα στοιχίζει από 12 έως 17 € – ενώ η αντίστοιχη συναλλαγή «on line» τιμολογείται από 1,2 έως 1,4 €. Η τραπεζική ληστεία φαίνεται ακόμη καλύτερα από το ότι, η προμήθεια που εισπράττεται για το εισερχόμενο έμβασμα, δηλαδή όταν κάποιος λαμβάνει χρήματα, στοιχίζει από 3 έως 5 €, ανάλογα με την τράπεζα για ποσόν 1.000 ή 5.000 € – ενώ σε ολόκληρη την ΕΕ είναι δωρεάν!
Με απλά λόγια, οι ελληνικές τράπεζες χρεώνουν διπλά τους Πολίτες, τόσο τους αποστολείς, όσο και τους παραλήπτες – έως και 6,4 € ανά έμβασμα on line! Έτσι τα έσοδα τους από προμήθειες, από τη ληστεία δηλαδή, έφτασαν στο υπέρογκο ποσόν των 1,85 δις € – υπενθυμίζοντας πως τα κέρδη τους το 2022 ήταν 3,4 δις € και το 2023 στα 3,8 δις € (7,2 δις € συνολικά), για τα οποία μάλιστα δεν πληρώνουν ούτε ένα ευρώ φόρους λόγω του αναβαλλόμενου (19 δις € στις 31.12.23).
Ποιος καλύπτει τη διαφορά της μη επιβολής φόρου στα 7,2 δις € τραπεζικά κέρδη; Όλοι εμείς που διασώσαμε τις τράπεζες με πάνω από 70 δις € για να μας ληστεύουν και να πλειστηριάζουν τα σπίτια μας – τα οποία συνήθως αγοράζουν οι ίδιες ή θυγατρικές τους.
Γιατί επιτρέπεται από την κυβέρνηση; Αφενός μεν επειδή η ΝΔ τους οφείλει 500 εκ. € που αυξάνονται συνεχώς, αφετέρου λόγω του ότι είναι ξανά (όπως πριν το 2010) οι βασικές αγοράστριες των ομολόγων του δημοσίου – δηλαδή του χρέους που συσσωρεύει ξανά το κράτος, έχοντας φτάσει πρόσφατα στα 405,5 δις € (αυξήθηκε κατά 50,5 δις € μόνο τα τελευταία 4 χρόνια!).
Επί πλέον, υπάρχει ένα θέμα που ερευνάμε, σχετικά με τα ύποπτα «swaps επιτοκίων» κράτους και τραπεζών – ύποπτα, επειδή δεν καταλαβαίνουμε πώς ή πού ευρίσκονται οι αντισυμβαλλόμενοι που αναλαμβάνουν το ρίσκο των επιτοκίων, σε μία εποχή όπως η σημερινή.
Όσον αφορά την εποπτική τους αρχή, την Τράπεζα της Ελλάδας που είναι ασφαλώς συνεργός στο έγκλημα των προμηθειών, ελπίζουμε να ελέγχει τι συμβαίνει με τον τραπεζικό δανεισμό προς το δημόσιο και με τα swaps, αν και δεν το έκανε στο παρελθόν – ενώ η επιτροπή ανταγωνισμού μάλλον μας κοροϊδεύει, όσον αφορά την ύπαρξη τραπεζικού καρτέλ, επιβάλλοντας στις τράπεζες ένα προσχηματικό πρόστιμο της τάξης των 40 εκ. € μετά από πολυετείς έρευνες, σε κέρδη και μάλιστα αφορολόγητα 7,2 δις € (0,55% των κερδών)!
Τώρα δήθεν ερευνάει γιατί όλες οι τράπεζες μαζί προσφέρουν σχεδόν μηδενικά επιτόκια καταθέσεων – δηλαδή, όπως λέμε στην καθομιλουμένη, «τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια».
Με τέτοιες ληστρικές τραπεζικές μεθόδους πάντως, αφενός μεν τροφοδοτείται η ακρίβεια που έχει εξαθλιώσει τα νοικοκυριά, αφετέρου οδηγούνται στη χρεοκοπία οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις – ενώ φυσικά είναι αδύνατον να επιτευχθεί βιώσιμη ανάπτυξη, πόσο μάλλον εάν συμπεριλάβει κανείς την υπερφορολόγηση των Ελλήνων με τις προκαταβολή φόρου, με τα απαράδεκτα τεκμήρια, με τον ίδιο ΦΠΑ στις αυξημένες τιμές κοκ., επί πλέον στο εξωπραγματικό κόστος ενέργειας, καυσίμων κλπ., ειδικά σε σχέση με τους μισθούς εξαθλίωσης των Ελλήνων.