Για πολλούς η ντοπαμίνη είναι ο νευροδιαβιβαστής που σε κάνει να νιώθεις καλά. Είναι η ουσία που εκκρίνεται στον εγκέφαλο στη θέα ή στη σκέψη ότι κάτι καλό θα σου συμβεί.
Σκέψου το λίγο. Πώς νιώθεις όταν παραγγέλνεις πίτσα;
Από τη Σοφία Τικτμπανίδη
Φέρε λίγο τη σκέψη σου τη στιγμή που παίρνεις την απόφαση ότι θα παραγγείλεις. Αποφάσισε ότι για σήμερα τελείωσε η δίαιτα και πρόκειται να ενδώσεις. Σαμποτάρεις την προσπάθειά σου με τις αντίστοιχες σκέψεις, όπως «Το ζήτησαν τα παιδιά», «Είχαμε ξένους», «Το δικαιούμαι», «Από αύριο κομμένα όλα» κ.λπ. Τώρα αισθάνεσαι εξαιρετικά! Ξαφνικά γίνεσαι εύθυμη, περιχαρής, κεφάτη και ευδιάθετη. Η ντοπαμίνη έχει δεσμεύσει κάθε υποδοχέα των κυττάρων του εγκεφάλου σου.
Η αντίστροφη μέτρηση όλων αυτών των θετικών συναισθημάτων αρχίζει την ώρα που τρως την πίτσα έως την τελευταία μπουκιά, την οποία με το ζόρι κατεβάζεις κάτω. Τώρα αισθάνεσαι άσχημα. Και σκέφτεσαι: Τι το ήθελα όλο αυτό; Συνεπώς η ντοπαμίνη δεν σε έκανε να νιώσεις καλά. Απλά σου «υποσχέθηκε» ότι πρόκειται να νιώσεις καλά.Τελικά, θα πρέπει να βρούμε το αδύναμο σημείο της ντοπαμίνης και εκεί να τη «χτυπήσουμε».
Καθυστέρηση – Το δυνατό σημείο
Το αδύναμο σημείο, λοιπόν, είναι η καθυστέρηση. Μετάθεσε την απόλαυση του φαγητού για λίγο αργότερα. Μην προσπαθήσεις να πεις «όχι», γιατί δεν θα βγεις νικήτρια από αυτό το παιχνίδι. Σκέψου το λίγο: Πότε έχεις μεγαλύτερη επιθυμία και περισσότερες πιθανότητες να φας μια σοκολάτα; Οταν η σοκολάτα βρίσκεται ακριβώς μπροστά σου ή όταν χρειάζεται να κατέβεις στο περίπτερο για να την αγοράσεις; Οταν δεν έχουμε άμεση πρόσβαση στο φαγητό η πιθανότητα να ενδώσουμε μειώνεται κατά πολύ.
Αν θες να χάσεις βάρος και έχεις χορτάσει από δίαιτες, ποια είναι η εναλλακτική σου; Σε αυτή την περίπτωση έχεις δύο λύσεις:
1 Αποφασίζεις ότι μένεις πιστός στο διαιτολόγιό σου. Η αλήθεια είναι ότι οι δίαιτες είναι σαν τις θρησκείες: Δουλεύουν όλες, φτάνει να τις πιστεύεις και να τις ακολουθείς.
2 Αποφασίζεις ότι θα ενδώσεις. Η ντοπαμίνη πλημμυρίζει τους υποδοχείς του εγκεφάλου, τα κέντρα επιβράβευσης «τρελαίνονται». Μετά τρως, αισθάνεσαι άσχημα, έχεις την ανάγκη να ξανανιώσεις όμορφα, γι’ αυτό ξανατρώς, αλλά νιώθεις ξανά άσχημα. Ετσι δίνεις την υπόσχεση στον εαυτό σου ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά. Μέχρι που πολύ σύντομα, μόλις την επόμενη μέρα, καταλαβαίνεις ότι η υπόσχεση που έδωσες ήταν ψεύτικη.
Το φρένο στη λιγούρα, λοιπόν, βρίσκεται στις στρατηγικές που θα εφαρμόσεις. Μερικές από αυτές τις στρατηγικές είναι η χρονική μετατόπιση του γεύματος για λίγο αργότερα ή το να τρως συνειδητά.