Πολλοί απόρησαν όταν ο Νίκος Ανδρουλάκης επέλεξε τον Μιχάλη Κατρίνη για Πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, όταν ο ίδιος εξελέγη Πρόεδρος και δεν ήταν Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όμως και ο κ. Ανδρουλάκης και εκείνοι που παρακολουθούν από κοντά τα τεκταινόμενα στο κοινοβούλιο γνώριζαν ό,τι ο νέος τότε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε την καλύτερη για το συμφέρον του επιλογή.
Ο Μιχάλης Κατρίνης για όσους τον ήξεραν ήταν νέος, καθαρός, αλλά έμπειρος κοινοβουλευτικός εξαιρετικά μελετηρός και πολύ αγαπητός στην περιοχή του. Επίσης, ήξερε ο Νίκος Ανδρουλάκης καλά από την κοινή τους πορεία στην ΠΑΣΠ ό,τι ο Μ. Κατρίνης δεν μπαίνει σε μικροσυνομωσίες – παραγοντισμούς και ότι θέλει να πει το λέει απευθείας και ότι διεκδικεί το βάζει πάνω στο τραπέζι μόνος του.
Η επιλογή του λοιπόν έδειχνε και την αλλαγή γενιάς που ήθελε να σηματοδοτήσει ο Ν. Ανδρουλάκης και παράλληλα την καθαρότητα και την δυναμική που εκπροσωπούσε ο κ. Κατρίνης.
Από την άλλη πλευρά ο βουλευτής Ηλείας με αυτή τη θέση πήρε την ευκαιρία να ξεδιπλώσει τις ικανότητες του να δείξει ότι ήταν κάτι πολύ περισσότερο από έναν πολύ πετυχημένο και πολύ αγαπημένο στην περιοχή του Βουλευτής επαρχίας. Χωρίς να ξεφύγει ποτέ από την πολιτική που όριζε ως Πρόεδρος, ο Ν. Ανδρουλάκης βρήκε πολιτικό και ρητορικό καμβά να δείξει δηλαδή προσωπικά του και ιδεολογικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Ευγενής αλλά μαχητικός, αξιοπρεπής χωρίς χτυπήματα προσωπικά, αλλά παράλληλα ουσιαστικά αντιπολιτευτικός και βαθύτατα αντιδεξιός, έμοιαζε να εκπροσωπεί στην Βουλή με νέο τρόπο ένα ΠΑΣΟΚ σοσιαλιστικό και ανατρεπτικό σε μια επιστροφή στις ρίζες του.
Αποτέλεσμα να σταθεί απέναντι στον Μητσοτάκη και δίπλα στην Αριστερά, στις κοινοβουλευτικές συγκρούσεις κορυφής. Αυτό δημιούργησε μία συμπάθεια με τους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που είναι στην ίδια ηλικιακή γενιά με τον Μιχάλη Κατρίνη και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα αλλά και μια μουρμούρα σε Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που είχαν ξεκινήσει να συνομιλούν και να χαριεντίζονται, όχι μόνο με κάποιους Βουλευτές της ΝΔ αλλά και με το ιδιαίτερο περιβάλλον του κ. Μητσοτάκη και των υπουργών του.
Μετά τις εκλογές του 2023, όταν ο Ανδρουλάκης εξελέγη Βουλευτής και εκπροσωπούσε ως πρόεδρος το ΠΑΣΟΚ, οι διαφορές έγιναν ακόμη πιο έντονες. Το κεντρώο ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη έκανε αντιπολίτευση οπισθοφυλακής και ίσων αποστάσεων μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ, ξεχνώντας ποιος κυβερνάει σήμερα, με ποιον τρόπο και κυρίως με ποιες πολιτικές και για ποιους.
Όταν μετά τις Ευρωεκλογές το ΠΑΣΟΚ παρά την μικρή άνοδό του δεν έδειξε κανένα σημάδι πραγματικής ανάκαμψης, εκ των πραγμάτων τέθηκε θέμα ηγεσίας με τον Μιχάλη Κατρίνη για άλλη μία φορά, σε αυτήν την κρίσιμη συνεδρίαση έθεσε θέματα πολιτικής και ιδεολογίας, απευθυνόμενος στα μέλη της ΚΕ ρητορικά τους ρώτησε: «Σύντροφοι πότε ακούσατε ή εκφωνήσατε τελευταία φορά την λέξη Σοσιαλιστής ή Σοσιαλισμός»; Και αναρωτήθηκε τι έχει μείνει σήμερα από την δυναμική του ΠΑΣΟΚ; Από την αύρα των μεγάλων πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών προοδευτικών αλλαγών και ρήξεων;
Κυρίαρχα συστατικά στοιχεία της πρότασης Κατρίνη για το πολιτικό ΠΑΣΟΚ είναι ο αποκλεισμός οποιασδήποτε συνεργασίας με την ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη και η προτεραιότητα το ΠΑΣΟΚ να ανοίξει στη βάση του προγράμματος μια μεγάλη συζήτηση σε ολόκληρο τον προοδευτικό χώρο, για μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης απέναντι στην Συντηρητική Παράταξη.
Όπως λέει και ο ίδιος: ‘’ Η συντριβή της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές, καθιστά επιτακτική την έναρξη προγραμματικής συζήτησης που θα συσπειρώνει ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις και θα έχει ως σημείο αναφοράς πολιτικές θέσεις».
Στην πραγματικότητα λοιπόν, μιλάμε για τρεις πολιτικές προτάσεις για το ΠΑΣΟΚ : για ένα μέσης δύναμης κεντρώο κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη, για ένα ΠΑΣΟΚ οργανωτικά ανασυγκροτημένο αλλά χωρίς πολιτικό, για ένα ΠΑΣΟΚ που θα επενδύσει απλώς στη νέα ηγεσία του και στην διεύρυνσή του, χωρίς όμως να τολμά να πει τους πολιτικούς λόγους που χρειάζεται αυτή η διεύρυνση, του Χάρη Δούκα.
Σε αυτό το περιβάλλον η στρατηγική Κατρίνη είναι καθαρή και κατανοητή απ΄ όλους. Ένα ΠΑΣΟΚ που τολμάει να συγκρουστεί ακόμα και με τον ίδιο τον συντηρητικό του εαυτό. Να συγκρουστεί με μικρά και μεγάλα συμφέροντα που έχουν απομακρύνει το ΠΑΣΟΚ από τον κόσμο που το ανέδειξε και το αγκάλιασε, ένα ΠΑΣΟΚ που μπορεί να γίνει η βασική συνιστώσα σε μία μεγάλη κυβερνητική εναλλακτική, προοδευτική πρόταση.