O Ισαάκ Καζομπόν (Isaak Casaubon, 18 Φεβρουαρίου 1559 – 1 Ιουλίου 1614) ήταν Γάλλος κλασικός λόγιος και φιλόλογος, που δραστηριοποιήθηκε πρώτα στη Γαλλία και στη συνέχεια στην Αγγλία και που στην εποχή του θεωρήθηκε από πολλούς ως ο πιο μορφωμένος άνθρωπος στην Ευρώπη.
Γεννήθηκε στη Γενεύη το 1559 από γονείς πρόσφυγες Ουγενότους όπου τρία χρόνια μετά μετακόμισαν στη Γαλλία. Σε ηλικία 17 ετών στάλθηκε για φιλολογικές σπουδές στην Ακαδημία της Γενεύης. Εκεί υπό τον καθηγητή Φραγκίσκο Πόρτους σπούδασε την ελληνική φιλολογία όπου σε ηλικία μόλις 22 ετών ανέλαβε τη θέση του καθηγητή του που τον είχε προτείνει, «εν ζωή», διάδοχό του. Ο Καζομπόν δίδαξε εκεί την ελληνική γλώσσα επί 15 χρόνια, μέχρι το 1596. Στο διάστημα αυτό μετά τον ατυχή πρώτο του γάμο νυμφεύτηκε την κόρη του Φλωρεντινού εκδότη Ερρίκου Εστιέ επίσης σπουδαίου ελληνιστή.
Στη συνέχεια μετά από πολλές γνωριμίες που ανέπτυξε μετέβη στο Παρίσι όπου και ανέλαβε έμμισθος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μονπελιέ με τον τίτλο του «συμβούλου του Βασιλέως». Εκεί παρέμεινε τρία χρόνια μελετώντας αρχαίους Έλληνες συγγραφείς εκδίδοντας επ΄ αυτών διάφορες σημειώσεις και μελέτες. Από εκεί μετέβη στη Λυών απ΄ όπου το 1604 προσκλήθηκε από τον Βασιλέα Ερρίκο τον Δ΄ της Γαλλίας ν΄ αναλάβει βιβλιοθηκονόμος του Πανεπιστημίου του Παρισιού με μισθό και έξτρα σύνταξη.
Ο Καζομπόν αποδέχθηκε τη πρόσκληση και επανήλθε στο Παρίσι παραμένοντας μέχρι το 1610. Λόγω της μεγάλης αναγνώρισης του έργου του πολλοί καθηγητές της εποχής, άλλων πανεπιστημίων, προσπαθούσαν να τον δελεάσουν για να εργαστεί κοντά τους, λόγω των μεγάλων θρησκευτικών αναστατώσεων που συνέβαιναν τότε.
Μετά τη δολοφονία του βασιλέως της Γαλλίας ο Καζομπόν ασχολήθηκε έντονα με τα εκκλησιαστικά θέματα παίρνοντας μία θέση μεταξύ Πουριτανισμού και Καθολικισμού. Τότε ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι με σύμφωνη γνώμη του Βασιλέως της Αγγλίας Ιακώβου του Α΄ προσκάλεσε τον Καζομπόν στο Λονδίνο. Ο Καζομπόν δέχθηκε την πρόσκληση: μετανάστευσε μόνιμα στην Αγγλία όπου και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του. Εκεί δέχθηκε μεγάλες τιμές, έκανε σπουδαίες γνωριμίες και ανέλαβε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ. Παρά ταύτα δεν έλειψαν κατά καιρούς οι σε βάρος του ίδιου και της οικογενείας του σοβινιστικές κατηγορίες των Άγγλων κυρίως λόγω της γαλλικής καταγωγής του.
Ο Ισαάκ Καζομπόν πέθανε το 1614.
Το έργο του συνέχισε ο γιος του Φλωρέντιος Στέφανος Μήρικος Καζομπόν, επίσης λόγιος, θεολόγος και ελληνιστής.
Συγγραφικό έργο
Ο Ισαάκ Καζομπόν εκτός από τις σπουδαίες εκπαιδευτικές παραδόσεις που έκανε στα τρία παραπάνω ανώτατα πνευματικά ιδρύματα της εποχής του, έγραψε πλήθος συγγραμμάτων (κριτικές και επεξηγηματικές σημειώσεις) επί των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων. Θεωρείται μάλιστα ο πρώτος που ασχολήθηκε με την έκδοση όλου του συγγραφικού έργου του Στράβωνα, αλλά και άλλων όπως του Αριστοτέλη, του Διογένη του Λαέρτιου, του Θεόφραστου, του Πλίνιου, του Αθήναιου κ.ά.
Επίσης από τα σημαντικότερα συγγράμματά του ξεχωρίζουν τα «Περί σατυρικής ποίησης των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων», «Περί εκκλησιαστικής ελευθερίας» κ.ά.