Ήταν η πιο ουσιαστική «συνέντευξη» που έχει δώσει μέχρι σήμερα η Μαρία Καρυστιανού. Ακριβώς επειδή ήταν μια «απλή» κουβέντα πάνω σε σκηνή, έχοντας απέναντί της έναν άνθρωπο με ακονισμένες κοινωνικές και συναισθηματικές κεραίες, όπως όλοι οι σπουδαίοι σατιρικοί καλλιτέχνες, κι από κάτω ένα μεγάλο ζωντανό, διψασμένο για αλήθειες κοινό.
Από τον Βασίλη Γαλούπη
Με τρεμάμενη φωνή ο Λάκης Λαζόπουλος υποδέχθηκε στη σκηνή τη γυναίκα που με την ανίκητη αφοβία ότι δεν έχει τίποτα άλλο να χάσει τρομάζει όλο το «σύστημα». Είναι αυτό το ιδιαίτερο μέταλλο από το οποίο χτίζει τους ανθρώπους η ίδια η μοίρα. «Σας θαυμάζω, γιατί, αν η μητέρα μου ήταν στη θέση σας, θα είχε χάσει το δίκιο της» της είπε.
https://twitter.com/miyagii2574471/status/1796045116538314760?s=61&t=69qM24fvfz5o3nkoW_wjtw
Η συνάντηση Λαζόπουλου – Καρυστιανού ήταν «από καρδιάς», δεν είχε τυπικά «πρέπει» και «κανόνες». Οι χιλιάδες θεατές στην πρεμιέρα του «Αλ Τσαντίρι» προχθές στο Christmas Theater καταχειροκρότησαν συγκινημένοι τη «μητέρα των Τεμπών», που έχει σηκώσει ολομόναχη στις πλάτες της τη μάχη για δικαιοσύνη απέναντι στο τέρας της σύμπραξης πολιτικής – Δικαιοσύνης.
Η φωνή της Μαρίας Καρυστιανού δεν «έσπασε» στιγμή ούτε αυτή τη φορά. Ηξερε ότι όσα είχε να πει θα ήταν και πάλι επώδυνα για το ολοκληρωμένο πλάνο συγκάλυψης που οργανώθηκε στα Τέμπη από την πρώτη ώρα της τραγωδίας: «Το ξυλόλιο, επειδή είναι εύφλεκτο υλικό, είναι απαγορευμένο σε όλη την Ευρώπη. Επειδή, όμως, γίνεται νοθεία και πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος που να μεταφέρεται εντός Ελλάδας, το κόλπο είναι ότι γίνεται κατάσχεση από το τελωνείο και στη συνέχεια, ενώ πρόκειται για παράνομο κατασχεθέν υλικό, αυτό για κάποιον λόγο μπαίνει σε πλειστηριασμό. Και γίνεται νόμιμο. Φυσικά δεν φαίνεται πουθενά ποιος αγόρασε, δεν υπάρχουν χαρτιά. Αυτά τα χαρτιά αναζητούμε μέσω του ανακριτή. Ο αγοραστής το παίρνει νόμιμα και το διακινεί».
Σε άλλες χώρες, όπου υπάρχει αίσθηση δικαίου, θα αρκούσε και μόνο αυτή η καταγγελία για να κουνηθεί αυτόματα το σύστημα. Στην Ελλάδα του 2024, όχι. Αλλωστε έχει προηγηθεί το μπάζωμα με εντολή Μαξίμου, όπου κι εκεί η Δικαιοσύνη δεν έχει καταφέρει τίποτα έως τώρα, παρά τις τόσες αποδείξεις που αιωρούνται πάνω από τα γραφεία της: «Σαφώς και ήταν μέσα σε πανικό. Οταν μέσα στις έξι επτά πρώτες ώρες ξεκίνησαν οι μπουλντόζες να αφαιρούν χώμα και να μεταφέρεται με τα φορτηγά μπροστά στις οθόνες, το βλέπαμε όλοι. Εμείς, όμως, ήμασταν αλλού, δεν καταλαβαίναμε. Οι δικαστές δεν καταλάβαιναν; Οι εισαγγελείς; Κανένας δεν καταλάβαινε τι γινόταν; Ετσι γίνεται όταν πρέπει να κάνεις συγκάλυψη. Ολοι είχαν εντολές. Και οι δημοσιογράφοι γνώριζαν τι γίνεται, φυσικά».
Για να συνεχίσει η Μαρία Καρυστιανού, με τον Λαζόπουλο και τους θεατές να παρακολουθούν με δέος τη γενναία στάση της: «Εγινε μια δολοφονία 57 ανθρώπων. Αυτό που βλέπουμε μετά το συμβάν είναι εναντίον όλων μας.Βλέπουμε την ανυπαρξία της Δικαιοσύνης, της ελεύθερης ενημέρωσης και την επιβολή των πολιτικών με το έτσι θέλω, ότι είναι άρχοντες και θα κάνουν ό,τι θέλουν, πέραν των νόμων. Αυτό επειδή το έπρατταν τόσα χρόνια, νόμιζαν ότι εμείς θα συνεχίσουμε να το ανεχόμαστε. Ομως, δεν θα συμβεί πλέον αυτό. Τα πράγματα θα αλλάξουν. Για όλους μας. Και θα το πετύχουμε όλοι μαζί. Είμαστε πολύ πιο κοντά σ’ αυτό απ’ όσο φανταζόμαστε».
«Χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορούμε να έχουμε μια πολιτισμένη κοινωνία»
Ο ηθοποιός απάντησε πως «αν δεν λήξει αυτό το θέμα, οι εκκρεμότητες της καρδιάς είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν», για να πάρει ξανά τον λόγο η γιατρός: «Δεν μπορεί μια κοινωνία να ζει χωρίς να έχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη και σε οτιδήποτε την αφορά. Δεν γίνεται να προχωρήσει. Και αυτή τη στιγμή η Δικαιοσύνη έχει πραγματικά δείξει τον μικρότερο εαυτό της, οφείλει έστω και τελευταία στιγμή να ορθώσει ανάστημα, να εφαρμόσει τους νόμους με τόλμη και να αποκαταστήσει στα μάτια του κόσμου την αξία της Δικαιοσύνης. Χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορούμε να έχουμε μια πολιτισμένη κοινωνία. Αυτό όμως μάς αξίζει, μία πολιτισμένη κοινωνία».
Η Καρυστιανού άφησε για το φινάλε τις λέξεις που τρέμει κάθε εξουσία, «δεν έχω τίποτε άλλο να χάσω πια, έχω μόνο να κερδίσω», δείχνοντας ακόμα μία φορά ότι η αποφασιστικότητά της για δικαίωση είναι ακλόνητη. Κατέβηκε από τη σκηνή μέσα σε χειροκροτήματα αποθέωσης, σεβασμού, συμπαράστασης και πάνω απ’ όλα θαυμασμού.
Ο Λάκης Λαζόπουλος είναι ο κορυφαίος σατιρικός δημιουργός της εποχής μας. Σαν μετρ του είδους διαθέτει την ιδιοφυΐα να συνδέει τη σάτιρα με την ειδησεογραφία, να συνθέτει από την καθημερινότητα για να χαρίζει γέλιο, να πλησιάζει τον πόνο, να μοιράζει μηνύματα ζωής στην κοινωνία μας. Να αγγίζει τις ψυχές όλων, άλλοτε γλυκαίνοντάς τες κι άλλοτε ταρακουνώντας τες.
Πλησιάζει την πραγματικότητα «κολυμπώντας» σε συναισθηματικά βάθη που άλλοι καλλιτέχνες αποφεύγουν, επειδή τα νερά, εκεί κάτω, είναι πάντα επικίνδυνα. Ισως αυτός είναι και ο λόγος που βρέθηκε ξαφνικά αποκλεισμένος από τα «κεντρικά» media. Οχι όμως και από τον κόσμο που εξακολουθεί να τον αγαπά και να στηρίζει κάθε βήμα του.
«Μικρός έβλεπα στον ύπνο μου εφιάλτες και τρόμαζα. Γι’ αυτό πάντα κρυφή μου επιθυμία ήταν να κάνω τους ανθρώπους να γελάνε» έχει δηλώσει παλαιότερα. Επιβεβαιώνοντας ότι οι κορυφαίοι σατιρικοί και κωμικοί καλλιτέχνες ξέρουν καλύτερα απ’ όλους πώς να παλεύουν με τους φόβους που στοιχειώνουν τους ίδιους ή την κοινωνία. Και να τους κερδίζουν!
Βιογραφικό
Ηθοποιός και σεναριογράφος
Γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1956 στη Λάρισα. Σπούδασε Νομική στο Δημοκρίτειο Θράκης, με μεταπτυχιακό στο ΑΠΘ. Ασχολήθηκε με το θέατρο, τη συγγραφή σεναρίων, τη στιχουργία, την αρθρογραφία και τη συγγραφή. Είναι δημιουργός και πρωταγωνιστής δύο εκ των πιο θρυλικών σειρών στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, των «10 μικρών Μήτσων» και του «Αλ τσαντίρι νιουζ», με τηλεθεάσεις-ρεκόρ που άγγιζαν ακόμα και το 70%. Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει με μεγάλη επιτυχία το podcast του στο newsbreak.gr «Εξω από το στόμα του Λάκη». Το 2021 δημιούργησε τη δική του σχολή, την Ανωτέρα Δραματική Σχολή με το όνομα «Τεχνών 100». Σύμφωνα με ψηφοφορία για την τηλεοπτική εκπομπή του Σκάι «Μεγάλοι Ελληνες» είναι ένας από τους 100 σπουδαιότερους Ελληνες όλων των εποχών.
ΜΠΡΑΒΟ στην κ. Καρυστιανού. Συγκλονιστική όπως πάντα ξεμπροστιάζει την πολιτική αλητεία της κυβέρνησης. Αξιοθαύμαστη που μέσα στον ανείπωτο πόνο του χαμένου παιδιού μπορεί και κρατά την ψυχραιμία της, αρθρώνοντας συγκροτημένο λόγο και λογικά επιχειρήματα για να βρεθεί το δίκαιο αυτών των άδικα χαμένων ψυχών.