Εκει στο ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει κάποιο ορατό μέλλον ανάκαμψης, αφού γκρίνια και φαγωμάρα μαζί μαστίζουν την παράταξη διαχρονικά, από τον χαμό του ιδρυτή.
Διεξάγεται προεκλογικός αγώνας, και αντί να κοιτάξουν έλξη λαοφιλίας, αυτοί έχουν ήδη αρχίσει από τώρα το πως θα διαχειριστούν την ήττα.
Μια ήττα που την θεωρούν βέβαιη αν δεν ψηφιστούν δεύτερο κόμμα, χωρίς να αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των στιγμών που όπως πάντοτε κρίνεται κυρίως το τι το εφικτό, και το τι μη, οδεύοντας έτσι στο «φαλιμέντο» πάνω που είχε φανεί ανάκαμψη.
Καλά λοιπόν θα κάνουν αντί να «μεμψιμοιρούν» να μπούν πρώτα στο «πετσί» του ψηφοφόρου, και όχι του «διεκδικώ» διότι αν δεν καταλάβουν το τι θέλει και το τι διεκδικεί σήμερα, ο λαός της εποχής/αποχής από την κάλπη, όλες οι κατευθύνσεις «παίζονται».
Συνεπώς ας βρουν μία κοινής αποδοχής νέα γραμμή (σιγά που θα τη βρούν) και να προχωρήσουν, τώρα, αφήνοντας τα μέλλοντα, για το μέλλον.
Πάντως πρέπει να γίνει αντικείμενο μελέτης το γεγονός ότι ενώ το κίνημα αυξάνει σαφώς τις δυνάμεις του, ο αρχηγός του δέχεται τέτοιο πριόνισμα εκ των έσω.
Ως φαίνεται όμως σύντομα θα πέσουν οι μάσκες και θα φανούν και οι καλικάντζαροι που κρατούν τα πριόνια…
Μ.Π.