Βίκυ Φλέσσα: Ὧ γλυκύ μου ἔαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, ποῦ ἔδυ σου τὸ κάλλος;

Μη ζητάς τιμή και μπέσα
απ’ τη Βίκυ “Στα Ακρα” Φλέσσα.
Βάζει πνεύματα και τόνους
και θρηνεί τους Θείους Πόνους,
μα για των πιστών τα πάθη,
τη γενιά παιδιών που εχάθη,
την Πατρίδα που εμαράθη
στης απελπισιάς τα βάθη
από των κρατούντων λάθη
τίποτα δεν έχει μάθει.
Το σταυρό μακρύ τον κάνει
κι εκκλησιασμόν δεν χάνει,
να την βλέπουν τα κανάλια
κι όσοι ζουν σε μαύρα χάλια.
Θρήσκα και πιστή θα μείνει
που τον οβολόν δεν δίνει,
να πουλά Χριστιανοσύνη,
κήρυγμα και σωφροσύνη,
και μαζί της όλοι εκείνοι
που γελούν τη Ρωμιοσύνη.
Η ντροπή κι η ταπεινότης
δεν υπάρχουν στο μυαλό της,
και στις εκλογές γυρεύει
ψήφο εκείνου που πιστεύει
να τη δώσει αυτή του αρίστου
στις απάτες του Αντιχρίστου.
Σταυρωτές κι απατεώνες
ατιμάζουν τους αιώνες.
Εις εκείνους βάλτε μέσα
και τη Βίκυ “Στα Άκρα” Φλέσσα.