Έφυγε απο τη ζωή στις 21/3/24, ο θείος μου Μανώλης Γούτης. Ένα ανήσυχο πνεύμα, ένα ελεύθερο μυαλό, ένας καλός, αυθεντικός και ευαίσθητος άνθρωπος. Ναυτικός, ποιητής και πολλά άλλα. Αναρτώ σήμερα αυτή την ίσως μοναδική συνέντευξή του σήμερα 21η Απριλίου για να δούμε και να στοχαστούμε ξανά τι πέρασαν όσοι δεν υποτάχθηκαν και δεν συμμορφώθηκαν μετά τον πόλεμο και μέχρι το τέλος της χούντας.
Και φυσικά δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι όταν επισκέφτηκα και μίλησα στη Χίο την περίοδο 2019-2023 ήταν πάντα εκεί, όχι απο καθήκον αλλά απο επιλογή και με αγάπη.
Έφυγε απο τη ζωή στις 21/3/24, ο θείος μου Μανώλης Γούτης. Ένα ανήσυχο πνεύμα, ένα ελεύθερο μυαλό, ένας καλός, αυθεντικός και ευαίσθητος άνθρωπος. Ναυτικός, ποιητής και πολλά άλλα. Αναρτώ σήμερα αυτή την ίσως μοναδική συνέντευξή του σήμερα 21η Απριλίου για να δούμε και να… pic.twitter.com/83HeTqt6qd
— Costas Zachariadis (@CZachariadis) April 21, 2024
Κι απόψε
Κι απόψε μέσ’ του χειμώνα την καταιγίδα,
ήρθες και πάλι, οπτασία μου γλυκειά.
Για να φωτίσεις της ψυχής μου τα σκοτάδια,
να γαληνέψεις την τρικυμισμένη μου καρδιά.
= * =
Σαν ένας παράξενος άγγελος της μοίρας,
στου πεπρωμένου τη σκληρή μου μοναξιά
κι είδα ξανά στα μάτια σου, του πόθου την αστροφεγγιά,
μέσα στις μαύρες λίμνες τους, που βυθιζόμουνα αργά, αργά.
= * =
Κι άναψε φάρος, στης καρδιάς μου την ομίχλη να διαλύσω,
μούδωσε χέρι απ’ την κόλασή μου να σωθώ
και μέσ’ το δίχτυ σου την μοίρα μου να μπλέξω,
της φυλακής σου τα γλυκά δεσμά να ερωτευθώ.
= * =
Κι έγινα σκλάβος αλυσοδεμένος στου κορμιού σου την λατρεία
κι η αμαρτία μέσ’ το αίμα να κυλά ναρκωτικό με αγωνία,
κάθε σου άγγιγμα η λάβα να μου καίει τα σωθικά.
Βουτήχθηκε η ζωή μου μέσ’ του βούρκου σου τα σκοτεινά νερά.
Μανώλης Γούτης (chiosopinion.wordpress.com)