Επανήλθαν λοιπόν σήμερα, όπως αυτό μεταδίδεται, και απειλούν πάλι όντες σε επιφυλακή (στρατιωτική. Τι άλλο;) ευρισκόμενοι και την Ελλάδα προειδοποιούν/απειλούν να μην προχωρήσει στο του Αιγαίου (για το του Ιόνιου όχι, ακόμα) θαλάσσιο πάρκο που έχει σχεδιάσει, γιατί….γιατί;
Το επόμενο βήμα τους λοιπόν δεν μένει άλλο από την απαίτηση καταβολής φόρου υποτελείας, σε θάλασσα και γή, και εάν όχι, να και πόλεμος. Να λοιπόν το που μας κατάντησαν τα Ίμια των αυτών που τότε … «κιότεψαν» και τα βρίσκουμε σήμερα τρις χειρότερα μπροστά μας. Να λοιπόν που μας κατάντησαν οι σημερινοί με τα χαρούμενα χαμόγελα μιας δήθεν φιλίας νομίζοντας ότι προσφέρουν, ελαίας κλάδο που το λένε «Ειρήνη» πολύ πρόσφατα.
Τι συμφωνία να ήταν αυτή άραγε; Και έτσι φτάσαμε, στο Ελληνοτουρκικό αύριο, που σαν αύριο να μην μοιάζει! Τώρα; Θα μαζέψουμε τα θαλάσσια πάρκα πίσω και (εφ) ευρίσκοντας ένα κάποιο πρόσχημα, μεταθέτοντας «την πατάτα την καυτή» στους επόμενους,ή θα προχωρήσουμε… «κι όπου βγει»; Σχεδιασμός ενεργειών για ένα τέτοιο ενδεχόμενο υπάρχει ή θα ισχύσει το «αφού σε πολύ λίγα χρόνια θάμαστε πάλι φίλοι με τον εχθρό γιατί να πεθάνω τζάμπα»; Καθαρές λοιπόν κουβέντες, και όχι μασημένες τέτοιες.