Γράφει ο Γιωργος Βενετσάνος
Έχει η Αθήνα ομορφιές, έχει και κάτι ζωγραφιές
Άνοιξη, χαράς ευαγγέλια για όσους αγαπούν τα χρώματά της φύσης, αλλά και σε όσους αρέσει ο απλοϊκός τρόπος ζωής, αυτόν που μπορούμε να δούμε να υπάρχει ακόμη στην γειτονιά με τα πρώτα αυθαίρετα της Αθήνας, αλλά και το μέρος που αποπνέει ομορφιά, ρομαντισμό, διάθεση για ποιοτική ζωή, που δεν είναι άλλη από τα Αναφιώτικα. Έργο μαστορών από τις Κυκλάδες οι όποιοί έχτισαν τα σπίτια του κατ εικόνα και ομοίωση της Ανάφης εξ ου και Αναφιώτικα και που σήμερα θαυμάζουμε στις υπώρειες του ιερού βράχου της Ακρόπολης.
Ξεκίνησαν να χτίζονται στα μέσα του 19ου αιώνα όταν ο βασιλιάς Όθωνας Α’ (1841) θέλησε να κάνει την νέα πρωτεύουσα της ανεξάρτητης πλέον Ελλάδος, μια σύγχρονη μητρόπολη, έτσι έβαλε να καλέσουν πεπειραμένους ξυλουργούς και χτίστες από την Ανάφη αλλά και από άλλα μέρη των Κυκλάδων. Όλοι αυτοί οι τεχνίτες έστησαν τις οικίες τους στην βόρεια πλευρά της Ακρόπολης και σε σύντομο διάστημα άρχισαν να μαζεύονται στην περιοχή εργάτες και από άλλα νησιά των Κυκλάδων για να εργαστούν ως ξυλουργοί, εργάτες πέτρας αλλά και μαρμάρου.
Η περιοχή περιλαμβάνει μικρά σπίτια με σχήμα κύβου και στενά δρομάκια που συχνά πυκνά οδηγούν σε σκάλες ή ακόμα και σε αδιέξοδα, με μεγάλη πιθανότητα να βρεθούμε σε κάποια βεράντα. Εδώ ο επισκέπτη της απολαμβάνει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της γειτονίας ενώ παράλληλα μπορεί να απολαύσει την θέα της σύγχρονης πόλης.
Για να τα δει όμως και να τα ζήσει κάποιος αυτά πρέπει να βρεθεί στην συγκεκριμένη γειτονιά, γιατί πολλοί επισκέπτονται την Πλάκα λίγοι όμως κάνουν τον κόπο να διαβούν τα στενά δρομάκια τους, είναι μια περιοχή γνωστή μεν, άγνωστη δε, ακόμη και στους ξένους επισκέπτες της Αθήνας που αρκούνται στο δρόμο με τα τουριστικά καταστήματα, και στις αρχαιότητες. Αυτή η μικρή γειτονιά θυμίζει έντονα νησί χωρίς θάλασσα, κι όμως αισθάνεσαι την αύρα της και για πολλούς Αθηναίους είναι το καταφύγιο τους οπού μπορούν να απολαύσουν δροσιά, ησυχία και πιο αργούς ρυθμούς. Οι σημερινοί κάτοικοι στα Αναφιώτικα που πιθανόν να είναι απόγονοι των τότε κτιστών, ζουν σε μια όαση ηρεμίας πάνω από την πολύβουη πρωτεύουσα μέσα σε σπίτια με ανθρώπινα μέτρα, με το άσπρο χρώμα του ασβέστη, περιποιημένα, με τις βεράντες τους και τα λουλούδια τους κάνουν την ποιοτική διαφορά και είναι χάρμα οφθαλμών για τους επισκέπτες τους.
Και μια και πλησιάζουν οι άγιες μέρες του Πάσχα να θυμίσουμε ότι στην ίδια γειτονιά υπάρχει και το μετοχή των Αγιοταφιτών Ιεροσολύμων, ο ναός των Αγίων Αναργύρων του 17ου αιώνα, που έχει πρωτεύοντα ρόλο στους εορτασμούς του Πάσχα, καθώς εκεί φτάνει το Άγιο Φως από τα Ιεροσόλυμα το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου.
Γενικά η περιοχή της Πλάκας είναι η ιστορία της πόλης και δεν είναι καθόλου τυχαίο το ρεφρέν που έγραψε ο μοναδικός στο είδος του και πολυγραφέστατος Τίμος Μωραϊτίνης και γνωρίζουν σχεδόν όλοι οι Αθηναίοι : «Έχει η Αθήνα ομορφιές, έχει και κάτι ζωγραφιές / μα σαν της Πλάκας τα στενά δεν έχει τέτοια πουθενά / Βρε, το ξέρει η ανθρωπότης πως κι ο Θεός είναι Πλακιώτης / κι’ όταν σιγοψιχαλίζει, αχ τα βασιλικά ποτίζει»!