Η επιστροφή του «Ιστορικού» μας είναι απαραίτητη!
Ο Πανιώνιος, μολονότι έπαιζε μακριά από κάμερες και πρωτοσέλιδα, τα πέτρινα τούτα χρόνια στράφηκε περισσότερο προς τις ρίζες του και τον κοινωνικό χαρακτήρα που είναι συνυφασμένος μ’ αυτές.
👏 Ανάρτηση για τα Τέμπη, τοποθετήσεις κατά των διακρίσεων, ωραίες κινήσεις όπως αυτή της συνύπαρξης με οπαδούς άλλων ομάδων χωρίς την παρουσία αστυνομίας και ουσιαστικές τοποθετήσεις για τη βία, άνοιγμα σε παιδιά της Νέας Σμύρνης, συγκινητικές στιγμές με τους συντοπίτες του Απόλλωνα Σμύρνης, αντιπολεμικά πανό, αγώνες αλληλεγγύης.
Όλα αυτά δεν ήταν τυχαία. Έγιναν γιατί ο κόσμος που δεν άντεχε τον μαρασμό, αποφάσισε να ασχοληθεί ενεργά. Δημιούργησε τη συμμετοχική κίνηση «Ορφέας», μπήκε στον Ερασιτέχνη και ξεκίνησε να βάζει το δικό του λιθαράκι στην αναδόμηση.
🫡 Μαζί με την επιστροφή του Πανιωνίου στη Super League 2, το μπάσκετ βρίσκεται προ των πυλών της Basket League, το ανδρικό βόλεϊ βρίσκεται στα play off ανόδου και το γυναικείο είναι ήδη στην Α1. Το πόλο παραμένει στη μεγάλη κατηγορία.
Κι ύστερα είναι η ποδοσφαιρική ιστορία, που σε κάνει να καταλαβαίνεις ότι ο Πανιώνιος δεν έφυγε ποτέ. Το σκέφτεσαι, βλέποντας την Εθνική Ελλάδας και τους παίκτες που κουβαλούν μέσα τους κάτι από τη Νέα Σμύρνη. Μπακασέτας, Μασούρας, Σιώπης, Τζαβέλλας.
Στις εποχές του σύγχρονου ποδοσφαίρου, δείχνει ότι βρίσκει έναν άνθρωπο ικανό να στηρίξει οικονομικά το εγχείρημα, χωρίς να έρχεται σε κόντρα με την προσπάθεια που έχει γίνει μέχρι τώρα.
🙌 Ο «κανονικός» Πανιώνιος μάς είναι απαραίτητος.
🔴🔵↩️ Η επιστροφή του «Ιστορικού» μας είναι απαραίτητη!
Ο Πανιώνιος, μολονότι έπαιζε μακριά από κάμερες και πρωτοσέλιδα, τα πέτρινα τούτα χρόνια στράφηκε περισσότερο προς τις ρίζες του και τον κοινωνικό χαρακτήρα που είναι συνυφασμένος μ' αυτές.
👏 Ανάρτηση για τα Τέμπη,… pic.twitter.com/LWLUA1a4Xb
— gazzetta.gr (@gazzetta_gr) April 9, 2024
Ο Θάνος Σαρρής γράφει για τον Πανιώνιο, που επέστρεψε στις επαγγελματικές ποδοσφαιρικές κατηγορίες, για το αποτύπωμά του και για τη συνειδητοποίηση ότι βρίσκεται παντού τριγύρω μας.
Ίσως δεν είναι πολύ δίκαιες για τις υπόλοιπες ομάδες, τοποθετήσεις του τύπου «αυτοί λείπουν από τη μεγάλη κατηγορία» ή «είναι κρίμα να υποβιβαστεί ο τάδε ή η δείνα». Το συζητάμε συχνά, τελευταία στο γραφείο, λόγω της δεινής βαθμολογικής θέσης δύο ομάδων εκτός Αθήνας με ιστορία, κόσμο και ξεχωριστό χαρακτήρα: Του Παναιτωλικού και του ΠΑΣ Γιάννινα. Δεν υπάρχει αντικειμενική κρίση όταν μιλάμε για διαδικασίες που κρίνονται ή θα έπρεπε να κρίνονται εντός αγωνιστικού χώρου, αν και νομίζω πως για τις δύο προαναφερθείσες ομάδες η συγκεκριμένη αντίληψη υφίσταται σε ένα μεγάλο κομμάτι του φίλαθλου κοινού. Αντίστοιχα, με τον Πανιώνιο. Στο άκουσμα της είδησης της επιστροφής του Ιστορικού στις επαγγελματικές κατηγορίες νομίζω ότι προκλήθηκαν αρκετά αυθόρμητα χαμόγελα.
Πανιώνιος εκτός γηπέδου
Συνήθως ένας σύλλογος που καταλήγει στα τάρταρα πληρώνει αποφάσεις και χειρισμούς ανθρώπων που δεν έχουν και πολλή σχέση με εκείνους που μεγάλωσαν φορώντας μια φανέλα του. Ο Πανιώνιος, μολονότι έπαιζε μακριά από κάμερες και πρωτοσέλιδα, νιώθω ότι τα πέτρινα τούτα χρόνια στράφηκε περισσότερο προς τις ρίζες του και τον κοινωνικό χαρακτήρα που είναι συνυφασμένος μ’ αυτές. Ανάρτηση για τα Τέμπη, τοποθετήσεις κατά των διακρίσεων, ωραίες κινήσεις όπως αυτή της συνύπαρξης με οπαδούς άλλων ομάδων χωρίς την παρουσία αστυνομίας και ουσιαστικές τοποθετήσεις για τη βία, άνοιγμα σε παιδιά της Νέας Σμύρνης, συγκινητικές στιγμές με τους συντοπίτες του Απόλλωνα Σμύρνης, αντιπολεμικά πανό, αγώνες αλληλεγγύης. Είναι σημαντικό για έναν σύλλογο με ιστορία και προσφυγικές ρίζες, να ακούγεται και γι’ άλλα πράγματα πέραν του καθαρά αγωνιστικού.
Όλα αυτά δεν ήταν τυχαία. Έγιναν γιατί ο κόσμος που δεν άντεχε τον μαρασμό, αποφάσισε να ασχοληθεί ενεργά. Δημιούργησε τη συμμετοχική κίνηση «Ορφέας», μπήκε στον Ερασιτέχνη και ξεκίνησε να βάζει το δικό του λιθαράκι στην αναδόμηση. Βρέθηκαν άνθρωποι να στηρίξουν οικονομικά την προσπάθεια, από τον πρώτο χρόνο της πτώσης. Όταν έγιναν οι δομικές αλλαγές στις λίγκες και ο Πανιώνιος ουσιαστικά «πήδηξε» μια κατηγορία, η ομάδα πέρασε αμιγώς στον Ερασιτέχνη. Πέρυσι «έτρεξε» από τον Ορφέα και τους χορηγούς, τους Πανιώνιους επιχειρηματίες που στήριξαν οικονομικά το εγχείρημα.
Φέτος ήταν και πάλι στον Ερασιτέχνη, αλλά συγκροτήθηκε διοικούσα επιτροπή, προκειμένου να μπορεί να δοθεί βάρος και στα υπόλοιπα τμήματα: Μαζί με την επιστροφή του Πανιωνίου στη Super League 2, το μπάσκετ βρίσκεται προ των πυλών της Basket League, το ανδρικό βόλεϊ βρίσκεται στα play off ανόδου και το γυναικείο είναι ήδη στην Α1. Το πόλο παραμένει στη μεγάλη κατηγορία. Θυμάμαι ακόμα, στην παρουσίαση του βιβλίου μου «Η Μπάλα στην Κερκίδα», που πραγματεύεται τη συμμετοχή του κόσμου στη διαδικασία λήψεις αποφάσεων, μια ομάδα οπαδών του Πανιωνίου να τοποθετείται ανοιχτά. Είναι πολύ σημαντικό τα λόγια να γίνονται έργα κι αυτοί που πονούν το έμβλημα και τα χρώματα της φανέλας να υπάρχουν, έστω για να ελέγχουν.
Παρακαταθήκη και σκοτεινές εποχές
Κι ύστερα είναι η ποδοσφαιρική ιστορία, που σε κάνει να καταλαβαίνεις ότι ο Πανιώνιος δεν έφυγε ποτέ. Το σκέφτεσαι, βλέποντας την Εθνική Ελλάδας και τους παίκτες που κουβαλούν μέσα τους κάτι από τη Νέα Σμύρνη. Μπακασέτας, Μασούρας, Σιώπης, Τζαβέλλας. Είναι και λίγο σημειολογικό, το γεγονός ότι η «ορφανή» από προπονητικό κέντρο Ελλάδα φιλοξενήθηκε στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης. Το αντιλαμβάνεσαι βλέποντας τον Γιώργο Μπαντή στη θέση του προέδρου του ΠΣΑΠ, να παλεύει για ένα διαφορετικό αύριο για τους ποδοσφαιριστές. Κάνεις το συνειρμό, διαβάζοντας το αφιέρωμα στο επίσημο site της Ίντερ για τον Αλβάρο Ρεκόμπα. Το συλλογίζεσαι πενθώντας τον κορυφαίο Κώστα Νεστορίδη, που κλήθηκε για πρώτη φορά στην Εθνική ως παίκτης του Πανιωνίου.
Ο Πανιώνιος συνδέθηκε στο παρελθόν και με σκοτεινές εποχές. Με αμφιλεγόμενους ανθρώπους και με καταστάσεις που δεν αρμόζουν σε κανένα αθλητικό σωματείο. Η φωτιά όμως θα καίει για πάντα. Οι ρίζες θα είναι εκεί, οδηγός για όσους δηλώνουν ταυτισμένοι με τα ιδανικά του. Και στις εποχές του σύγχρονου ποδοσφαίρου, δείχνει ότι βρίσκει έναν άνθρωπο ικανό να στηρίξει οικονομικά το εγχείρημα, χωρίς να έρχεται σε κόντρα με την προσπάθεια που έχει γίνει μέχρι τώρα. Καταλήγω, ότι ο «κανονικός» Πανιώνιος μάς είναι απαραίτητος.
Πηγη: gazzetta.gr