Οι Αμερικανοί, με τη βοήθεια των ΗΑΕ και των ευρωπαϊκών χωρών, εργάζονται για τη δημιουργία ενός προσωρινού θαλάσσιου λιμένα στη Θάλασσα της Γάζας, με δεδηλωμένο στόχο να «φέρουν ανθρωπιστική βοήθεια» στη Λωρίδα της Γάζας.
«Κανείς δεν τους πιστεύει»
Λόγω της πικρής εμπειρίας με τις διαδοχικές αμερικανικές διοικήσεις γενικά και με αυτήν την κυβέρνηση ειδικότερα, είναι συνετό να αναζητήσουμε τους πολιτικούς λόγους και τους στόχους που θέλει να επιτύχει η Ουάσιγκτον από αυτό το λιμάνι, μακριά από τον διακηρυγμένο στόχο, επισημαίνει αραβικό δημοσίευμα.
Ένας από τους στόχους μπορεί να είναι η παροχή βοήθειας στους Παλαιστίνιους που λιμοκτονούν από την κατοχή του Ισραήλ, που η ίδια η Αμερική υποστηρίζει και συμμετέχει στο έγκλημα.
Ωστόσο, για να είναι αυτός ο πραγματικός, βασικός και μοναδικός στόχος, αυτό είναι ψέμα ότι ένα παιδί Παλαιστινίων που γλίτωσε από θαύμα τη δολοφονία δεν θα το πίστευε, πόσο μάλλον ένα λογικό άτομο σε αυτόν τον κόσμο.
Η εκτόπιση των Παλαιστινίων από τη Γάζα
Υπάρχουν στόχοι για τους οποίους πολλοί έχουν γράψει για αυτό το λιμάνι, όπως η βελτίωση της εικόνας της ισραηλινής κατοχής και της Αμερικής και η απαλλαγή τους από το έγκλημα της πείνας, η παροχή βοήθειας χωρίς διακοπή της πολεμικής προσπάθειας στη Γάζα, ειδικά στην περιοχή της Ράφα, και η οργάνωση η διανομή βοήθειας χωρίς ρόλο για την κυβέρνηση ή την παλαιστινιακή αντίσταση.
Το σχέδιο έχει αποφασιστεί και ενεργοποιείται τώρα
Αυτοί είναι σωστοί και αναμενόμενοι στόχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν, αλλά ο πιο σημαντικός στόχος αυτού του λιμανιού είναι η σταδιακή, συστηματική εκτόπιση των Παλαιστινίων από τη Λωρίδα της Γάζας.
Μια «ισραηλινή» έκθεση που δημοσιεύθηκε πριν από μήνες αποκάλυψε ότι ο Νετανιάχου επιδιώκει να μειώσει τον πληθυσμό της Λωρίδας της Γάζας, «η οποία είναι μια κωδικοποιημένη περιγραφή μεταφοράς», αλλά εξωτερικά και εσωτερικά εμπόδια το εμποδίζουν, λόγω της έλλειψης έγκρισης της Ουάσιγκτον, την άρνηση από ορισμένα μέλη του Πολεμικού Συμβουλίου και η πεποίθηση άλλων ότι η μεταφορά δεν είναι ρεαλιστικά δυνατή.
Η έκθεση, η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ” Israel Today ” στις 30 Νοεμβρίου, προσέθεσε ότι ο Νετανιάχου ζήτησε από τον Υπουργό στο Πολεμικό Συμβούλιο, Ρον Ντέρμερ, να σχηματίσει μια ομάδα για να εργαστεί για το θέμα του εκτοπισμού και να αναπτύξει ένα σχέδιο που θα ακολουθούσε πέρα από την αμερικανική απόρριψη και δεν θα έμπαιναν σε ευθεία αντιπαράθεση με την Αίγυπτο ούτε θα έκαναν… τις αιγυπτιακές αρχές να «αναγκαστούν» να πυροβολούν πρόσφυγες που θα περάσουν τη διάβαση της Ράφα για να γλιτώσουν από την κόλαση του πολέμου.
Η έκθεση επιβεβαίωσε ότι η θάλασσα είναι μία από τις λύσεις που προτείνονται μακριά από το πέρασμα της Ράφα για να αποφευχθεί η αμηχανία στην Αίγυπτο.
Αυτό που ενισχύει την πιθανότητα ο κύριος στόχος του προσωρινού/μόνιμου λιμανιού να είναι ο εκτοπισμός είναι ότι δημοσιεύματα του δυτικού και του ισραηλινού τύπου επιβεβαίωσαν ότι η ιδέα του αμερικανικού λιμανιού εγκρίθηκε από το Τελ Αβίβ και ότι είναι ουσιαστικά ιδέα του Νετανιάχου.
Έτσι γίνεται σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και ορισμένες αραβικές χώρες εργάζονται για να εξυπηρετήσουν τους στόχους της ισραηλινής κατοχής.
Πώς θα διευκολύνει όμως το λιμάνι τη διαδικασία εκτόπισης;
Αυτό μπορεί να γίνει επιτρέποντας στους Παλαιστίνιους να βγουν από τη Λωρίδα της Γάζας μέσω του λιμανιού, μακριά από τους περιορισμούς της διέλευσης της Ράφα, αλλά με το Ισραήλ να ελέγχει τον αριθμό και την ταυτότητα των ανθρώπων που θα επιτρέπεται να επιστρέψουν στη Λωρίδα, κάτι που θα επιτρέψει την κατοχική διοίκηση για τη σταδιακή μείωση του πληθυσμού της Γάζας.
Αναμένεται ότι ένας σημαντικός αριθμός πολιτών θα θελήσει να ταξιδέψει εκτός Γάζας για να αναζητήσει εργασία ή σπουδές, υπό το φως της μαζικής καταστροφής που έχει υποστεί και υφίσταται η Λωρίδα ως αποτέλεσμα της ισραηλινής επίθεσης.
Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ότι όσοι φεύγουν μπορεί να εμποδιστούν στην επιστροφή τους από τις δυνάμεις κατοχής που θα ελέγχει το λιμάνι, οπότε τα προσωρινά ταξίδια θα μετατραπούν σε μόνιμο εκτοπισμό.
Ο στόχος του εκτοπισμού
Η ισραηλινή κατοχική κυβέρνηση δεν έχει κρύψει την επιθυμία της να εκτοπίσει Παλαιστίνιους από τη Λωρίδα της Γάζας από την έναρξη του πολέμου.
Το σχέδιο εκτόπισης ξεκίνησε εντείνοντας τις ζώνες πυρός που έκαναν τη ζωή στη βόρεια Γάζα αφόρητη.
Στη συνέχεια ο στρατός κατοχής ακολούθησε ζητώντας από τους κατοίκους να εκκενώσουν από τη μια περιοχή στην άλλη για να διευκολυνθούν οι στρατιωτικές του επιχειρήσεις. Τα επεισόδια του σχεδίου ολοκληρώθηκαν από πείνα, που έκανε τους κατοίκους της Λωρίδας της Γάζας υποφέρουν από επικείμενο λιμό, σύμφωνα με αναφορές διεθνών οργανισμών, του παγκόσμιου και αραβικού Τύπου.
Κατά την εφαρμογή του σχεδίου, Ισραηλινοί υπουργοί και εκπρόσωποι στην Κνεσέτ ανακοίνωσαν ξεκάθαρα ότι η έξοδος των Παλαιστινίων από τη Γάζα είναι μια ρεαλιστική και «ηθική» λύση στην κρίση που αντιπροσωπεύει η Γάζα για το κράτος κατοχής και κάλεσαν τις χώρες ο κόσμος, ιδιαίτερα η Ευρώπη, να ανοίξει τις πόρτες του σε δεκάδες χιλιάδες κατοίκους της Λωρίδας.
Μέχρι στιγμής, το σχέδιο έχει συναντήσει την απόρριψη των Αμερικανών, τουλάχιστον στα μέσα ενημέρωσης, καθώς και την απόρριψη από την Ιορδανία και την Αίγυπτο, που βλέπουν τον εκτοπισμό ως απειλή για την εθνική τους ασφάλεια.
Λόγω της διακηρυγμένης διεθνούς και περιφερειακής απόρριψης, εκτός από την επιδεινούμενη εικόνα της κατοχής στον κόσμο, το σχέδιο αναγκαστικού εκτοπισμού μετατράπηκε σε αυτό που ορισμένοι υπουργοί στην κυβέρνηση του Νετανιάχου ονόμασαν «εθελοντικό εκτοπισμό», που παραβιάζει όλα τα ανθρωπιστικά και νομικά πρότυπα, ως ιστορία.
Δεν έχουμε γνωρίσει ακόμη αυτό που ονομάζεται «εθελοντική κάθαρση». Ο εκτοπισμός συμβαίνει συνήθως, όπως συμβαίνει τώρα στη Γάζα, μέσω πυρών, θανάτων και πείνας.
Φαίνεται ότι το προσωρινό/μόνιμο λιμάνι είναι η νέα διεύθυνση για αυτόν τον «εθελοντικό εκτοπισμό».
Μέσω της εκτόπισης, το Ισραήλ επιδιώκει να επιτύχει πολλούς στόχους:
Πρώτον: Μείωση του φόρτου ασφαλείας και του στρατιωτικού φόρτου στον κατοχικό στρατό, με μείωση του πληθυσμού και διευκόλυνση της μετακίνησης του στρατού στην τρέχουσα επιθετικότητα και κάθε μελλοντική επίθεση, χωρίς στρατιωτικό, πολιτικό ή μέσο ενημέρωσης.
Δεύτερον: Να απαλλαγούμε από την κοινωνική θερμοκοιτίδα για την Παλαιστινιακή αντίσταση.
Τρίτον: Η εκτόπιση των παλαιστινιακών μυαλών από τη Λωρίδα της Γάζας, που είναι ένα σχέδιο που ολοκληρώνει το έγκλημα των στοχευμένων δολοφονιών, οι οποίες κατά τη διάρκεια της τρέχουσας επίθεσης στόχευαν διανοούμενους, επιστήμονες, ακαδημαϊκούς, προγραμματιστές και άλλες ανθρώπινες ικανότητες.
Τέταρτον: Μείωση του φόρτου των αναγκών ανθρωπιστικής βοήθειας, τροφίμων και φαρμάκων, που έχει γίνει σημαντικό πολιτικό κόστος για την κατοχή από την έναρξη της πολιορκίας το 2006, και υπήρξε η αιτία για το ξέσπασμα πολλών πολέμων ή αντιπαραθέσεων στα παρελθόντα χρόνια.
Πέμπτον: Τερματισμός της ισραηλινής σύγκρουσης με τη Λωρίδα της Γάζας, καθώς η σύγκρουση θα συνεχίσει να καίει όσο θα υπάρχουν Παλαιστίνιοι που ζουν στη γη τους.
Είναι μια παλιά πολιτική
Οι ισραηλινές ακροδεξιές ομάδες έχουν υιοθετήσει μια πολιτική αναγκαστικού εκτοπισμού από τη Νάκμπα. Οι ακαδημαϊκές μελέτες έχουν δηλώσει ότι ο εκτοπισμός ήταν μια επίσημη πολιτική που ακολούθησε ο Μπεν Γκουριόν, ο πρώτος πρωθυπουργός του ισραηλινού κράτους, που ιδρύθηκε στα ερείπια κατεστραμμένων παλαιστινιακών χωριών και σπιτιών. Αυτή η πολιτική επιβεβαιώθηκε επίσης από μια ομάδα λεγόμενων «νέων Εβραίων ιστορικών», μέσω της μελέτης τους για το «ισραηλινό αρχείο».
Ο αναγκαστικός εκτοπισμός στοχεύει να τερματίσει ριζικά τη σύγκρουση. Το Ισραήλ συνειδητοποιεί ότι η σύγκρουσή του με τον παλαιστινιακό λαό δεν θα τελειώσει όσο αυτός ο λαός υπάρχει στη γη του και το Ισραήλ γνωρίζει ότι οποιαδήποτε κατοχή «αντικατάστασης» όπως αυτή δεν θα ολοκληρώσει την αποστολή της εκτός και αν εξοντώσει τους ιθαγενείς μέσω εκτοπισμού ή δολοφονίας, όπως συνέβη στην Αμερική, την Αυστραλία και αλλού.
Ίσως αυτός που εξέφρασε περισσότερο αυτή την πολιτική ήταν ο ακαδημαϊκός Benny Morris, ένας από τους νέους Εβραίους ιστορικούς, ο οποίος αργότερα αντέστρεψε τις ιδέες του, καθώς επιβεβαίωσε ότι ο Μπεν Γκουριόν ακολούθησε μια πολιτική εκτοπισμού κατά τη διάρκεια της Nakba, αλλά «έκανε λάθος» μη ολοκλήρωση της διαδικασίας εκτοπισμού, γιατί η επιβίωση των Παλαιστινίων θα σήμαινε το τέλος του κράτους του Ισραήλ , σύμφωνα με τον Morris.
Κατά τη διάρκεια αυτής της επίθεσης, το Ισραήλ διέπραξε το έγκλημα της γενοκτονίας και δεν άφησε ένα έγκλημα που περιγράφεται στους διεθνείς νόμους χωρίς να το διαπράξει, αλλά έβαλε στόχο τον «αναγκαστικό εκτοπισμό» για να τερματίσει τη σύγκρουση μια για πάντα.
Ο παλαιστινιακός λαός αφέθηκε να αντιμετωπίσει μόνος του τα εγκλήματα της κατοχής, αλλά όπως αντιστάθηκε στον εκτοπισμό μόνο από τη Νάκμπα, θα αντισταθεί στα νέα σχέδια κατοχής, είτε μέσω του περάσματος της Ράφα είτε του ύποπτου «λιμανιού Μπάιντεν»,
Arabi21
—