Κατόπιν εορτής, όπως συνηθίζεται, γράφονται έπαινοι για τον Δήμο Μούτση που μας άφησε αφήνοντας μας με το έργο του πίσω. Ένα έργο σεμνό, της λαϊκής και γεμάτο νόημα υπόστασης, που τον κατέταξε μεταξύ των αθανάτων. Το έργο του τον κατέταξε εκεί, και κανένας άλλος.
Δημοσιεύονται και βιογραφικά στοιχεία άγνωστα στους πολλούς, αφού κανένας δεν συγκινήθηκε, ποτέ, να του πάρει μία συνέντευξη, και να πεί στο κοινό αυτά που…όφειλε να γνωρίζει. Πάντως σαν μιά μικρή προσφορά στη μνήμη του, ας αναφερθεί εδώ το ότι ξεκίνησε μαέστρος χορωδίας του Α Προτύπου, τότε, γυμνασίου Πειραιώς όπου μαθήτευσε. Δεν ξεχάστηκε.
Πηγή φωτογραφίας: Thespro.gr