Αγαπητοί Συμπολεμιστές και Φίλοι,
πριν έξι (6) χρόνια, 17 Μαρτίου 2018, έφυγε από τη ζωή ο δικός μας Παπαμελέτης.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, τα ΦΑΝΤΑΡΙΑ του, όπως μας αποκαλούσε και μας αγαπούσε σαν παιδιά του, τιμάμε τη μνήμη του, όπως ο ίδιος διαχρονικά μας τίμησε, τόσο στην κοινή πολεμική μας Ιστορία, όσο και στη συνέχεια στην πολιτική μας δράση μέσα από την ίδρυση του Συλλόγου μας «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74» με το αφιέρωμα, που ακολουθεί.
Αγαπητοί Συμπολεμιστές και Φίλοι
Προ ολίγου μας αποχαιρέτησε ο Διοικητής της Α΄ Μοίρας Καταδρομών έτους 1974 ,
ο Ήρωας Τχος ε.α Γεώργιος Παπαμελετίου.
Καλό σου ταξίδι κε Διοικητή μας
Καλό σου ταξίδι δικέ μας Παπαμελέτη.
Το ΔΣ του Συλλόγου και οι Συμπολεμιστές του εκφράζουν τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του.
Η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη
Περισσότερες λεπτομέρειες θα έχετε με νεώτερη ανάρτησή μας.
Σύζυγος κ Άντζελα Παπαμελετίου τηλέφωνο 210-5574334 και κιν 6974-441323
Σας ευχαριστούμε πολύ
Το Δημοτικό Συμβούλιο Ασπροπύργου, συνήλθε εκτάκτως έπειτα από πρωτοβουλία του Δημάρχου, μετά από το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του Ταξίαρχου ε.α. Γεώργιου Παπαμελετίου.
Ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ασπροπύργου ενημέρωσε τα μέλη του Σώματος για το θάνατο του Ταξίαρχου, που αναγγέλθηκε το Σάββατο, 17 Μαρτίου 2018, κι ενημέρωσε το Σώμα ότι, η κηδεία θα τελεστεί την Τρίτη, 20 Μαρτίου 2018 και ώρα 14:00 στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
Ο Δήμαρχος, κ. Νικόλαος Μελετίου εξέφρασε τη βαθύτατη θλίψη του, για την απώλεια του Γεώργιου Παπαμελετίου, και ανέφερε ότι, ο εκλιπών, άξιο μέλος τόσο της κοινωνίας όσο και του στρατιωτικού σώματος, είχε γεννηθεί το 1931 και εξήλθε της Σ.Σ.Ε. το 1954 ονομασθείς Ανθ/γός ΠΖ. Επελέγη και υπηρέτησε στις Δυνάμεις Καταδρομών (Λ.Ο.Κ.) συνεχώς από το 1955 έως το 1983 όπου αποστρατεύθηκε με το βαθμό του Ταξίαρχου. Εκπαιδεύτηκε ως αλεξιπτωτιστής το 1955, μεταξύ των πρώτων Ελλήνων αλεξιπτωτιστών που αποτέλεσαν τα βασικά στελέχη των μετέπειτα μονάδων αλεξιπτωτιστών. Το 1974, ως Διοικητής της Α’ Μοίρας Καταδρομών, μετείχε στις επιχειρήσεις της Κύπρου, από της επόμενης της εισβολής.
Με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου ψηφίστηκαν τα ακόλουθα:
• Να εκφραστούν τα βαθύτατα συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος.
• Να παραστεί σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο, στην κηδεία, που θα τελεστεί στον Ιερό Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.
• Η δαπάνη ταφής και ανόρυξης του Γεώργιου Παπαμελετίου, Ταξίαρχου ε.α. να καλυφθεί από τον Δήμο Ασπροπύργου.
• Να κατατεθεί στεφάνι, εκ μέρους του Δημάρχου και του Δημοτικού Συμβούλιου Ασπροπύργου.
• Η Τρίτη, 20 Μαρτίου 2018, ημέρα της νεκρώσιμης ακολουθίας, να κηρυχθεί ημιαργία για τις Δημοτικές Υπηρεσίες.
• Οι σημαίες, στα Δημοτικά Καταστήματα του Ασπρόπυργου, να παραμείνουν μεσίστιες την ημέρα της κηδείας.
• Να εκφωνηθεί επικήδειος λόγος, από τον Δήμαρχο Ασπροπύργου, κ. Νικόλαο Μελετίου.
Εφημερίδα άποψη Άποψη Μάρτιος 20, 2018 Ελλάδα, Ροή Νέων, Τανάγρα, Τελευταία Νέα
Πένθος στα Δερβενοχώρια και στους Καταδρομείς-«Έφυγε» ο διοικητής των καταδρομέων που πολέμησαν τον «Αττίλα» το 1974
Ο Αντιδήμαρχος Δερβενοχωρίων κ. Νίκος Πέτρου
εξέδωσε σχετική ανακοίνωση:
Σας ενημερώνουμε ότι σήμερα Τρίτη, 20 Μαρτίου 2018,
-οι υπηρεσίες του Δήμου (ΠΡΟΣΟΧΗ: μόνο στα Δερβενοχώρια) θα σταματήσουν τη λειτουργία τους στις 11:00 Π.Μ. και
-οι σημαίες στα Δημοτικά Καταστήματα θα κυματίζουν μεσίστιες, λόγω του θανάτου του Ταξίαρχου εν αποστρατεία πατριώτη μας κ. Γεώργιου Παπαμελετίου.
Στο πένθος βυθίστηκαν οι Ένοπλες Δυνάμεις και ειδικά η «οικογένεια» των καταδρομέων αλλά και τα Δερβενοχώρια Δήμου Τανάγρας, καθώς έφυγε από τη ζωή, χθες, ο Ταξίαρχος εν αποστρατεία Γεώργιος Παπαμελετίου, σε ηλικία 87 ετών, ο οποίος ήταν ο διοικητής της Α΄ Μοίρας Καταδρομών και της Διμοιρίας της Γ΄ ΜΑΚ που συμμετείχαν στην αποστολή «Νίκη» το καλοκαίρι του 1974.
Οι καταδρομείς συμμετείχαν στις μάχες κατά του «Αττίλα» που εισέβαλε στο νησί και έκτοτε κατέχει το 38% των εδαφών της Κύπρου. Η κηδεία του Γεωργίου Παπαμελετίου τελέστηκε σήμερα Τρίτη 20 Μαρτίου και οι υπηρεσίες του Δήμου στα Δερβενοχώρια, ιδιαίτερη πατρίδα του Ταξίαρχου, σταμάτησαν τη λειτουργία τους στις 11:00 π.μ. και οι σημαίες στα Δημοτικά Καταστήματα κυματίζουν με μεσίστιες.
……………………………………………..
ΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΚΟΜΑΝΤΟΣ ’74»
Προς Αθήνα 18 Μαρτίου 2018
Αρ. πρωτ 55
-Δ/νσεις ΓΕΣ: ΑΣΔΥΣ και ΔΕΔ
Κοινοποίηση: Πολιτική Ηγεσία ΥΕΘΑ
Θέμα «Έγκριση κηδείας, με δημόσια δαπάνη, του Διοικητή μας και Διοικητή Α΄(35) Μοίρας Καταδρομών 1974
Τχου ε.α. Γεωργίου Παπαμελετίου».
Σας γνωρίζουμε, ότι έφυγε από τη ζωή ο Τχος ε.α. Γεώργιος Παπαμελετίου και η εξόδιος ακολουθία του θα γίνει, την Τρίτη, 20 Μαρτίου και ώρα 2 το απόγευμα, από τον Ιερό Ναό της «Ευαγγελιστρίας» Δήμου Ασπροπύργου Αττικής, που βρίσκεται δίπλα στο Δημαρχείο.
Παρακαλούμε για την έγκριση πραγματοποίησης της κηδείας του, με δημόσια δαπάνη,
σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. Γα του άρθρου 1 του ΠΔ 409/ (ΦΕΚ/209Α΄/76), όπως τροποποιήθηκαν και ισχύουν με τις διατάξεις του Ν. 3065/2002 (ΦΕΚ 251Α/18-10-2008), που ορίζουν, ότι δικαιούνται να κηδευτούν με δημόσια δαπάνη « Ανώτατοι Πολιτικοί, Στρατιωτικοί…….που έχουν προσφέρει εξαιρετικές υπηρεσίες στην Πατρίδα».
Ο εκλιπών Διοικητής μας, με την ιδιότητα του, ως Διοικητή της Α (35) Μοίρας Καταδρομών, προσέφερε εξαιρετικές υπηρεσίες στην Πατρίδα, όπως αναφέρονται στη συνέχεια και τίμησε, τόσο τον πράσινο μπερέ, όσο και την Πατρίδα.
ΠΡΟΣΦΕΡΘΕΙΣΕΣ ΕΞΑΙΡΕΤΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ((περιληπτικά)
Οι «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74» της Α΄ (35) Μοίρας Καταδρομών Κύπρου 1974 με τον επικεφαλή της μονάδας, τον Τχη (ΠΖ) Γεώργιο Παπαμελετίου,
συμμετείχαν το έτος 1974 :
Α. στην επιχείρηση Αερομεταφοράς της Α΄ Μοίρας Καταδρομών, τη νύχτα της 21ης-22ας Ιουλίου 1974, από την Ελλάδα στην Κύπρο, με (13) αεροσκάφη τύπου noratlas της 354 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών. Η επιχείρηση ονομάστηκε «ΝΙΚΗ» και χαρακτηρίστηκε, από τον Ελληνικό και τον ξένο τύπο, ως επιχείρηση αυτοκτονίας και μοναδική στα παγκόσμια χρονικά, στη διάρκεια της οποίας βλήθηκαν όλα τα αεροσκάφη, από φίλια και εχθρικά πυρά, με συνέπεια την κατάρριψη του «ΝΙΚΗ 4» και τον ηρωικό θάνατο είκοσι επτά (27) λοκατζήδων, τεσσάρων (4) αεροπόρων και δύο (2) λοκατζήδων από το κτυπημένο «ΝΙΚΗ 6», καθώς και τον σοβαρό τραυματισμό (10) λοκατζήδων.
(Σύμφωνα με τις αναγραφόμενες, στην προαναφερθείσα παράγραφο, ημερομηνίες, δεν έχουν τα μέλη μας Αξιωματικοί και Καταδρομείς της Α΄ Μοίρας (35) Καταδρομών καμία σχέση-συμμετοχή στο πραξικόπημα, που έλαβε χώρα 15-20 Ιουλίου).
Β. στις νικηφόρες μάχες του αεροδρομίου της Λευκωσίας στις 23 Ιουλίου και Σχολής Γρηγορίου (Ύψωμα Κολοκασίδη) 16-17 Αυγούστου, με αποτέλεσμα την αποτροπή της κατάληψης του αεροδρομίου και της αποκοπής-απομόνωσης της Λευκωσίας από την υπόλοιπη ελεύθερη Κύπρο
Γ. στις αποστολές που τους ανατέθηκαν και έφεραν σε πέρας με επιτυχία.
Δ. στην αναπτέρωση του ηθικού των αδελφών Κυπρίων και την αποθάρρυνση των τουρκικών δυνάμεων για περαιτέρω επιθέσεις, κατά την οκτάμηνη (8) παραμονή των στην Κύπρο.
Ε. η ισάριθμος αντικατάστασή τους ενισχύει μέχρι σήμερα μία μονάδα καταδρομών τις δυνάμεις της Νήσου.
Περισσότερα στην ιστοσελίδα μας www.comandos74.gr και σε επικοινωνία με το Σύλλογο.
Σας ευχαριστούμε πολύ.
ΔΕΝ (ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ – ΑΠΑΝΤΗΘΗΚΕ) ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ
από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας
Κηδεία Ήρωα Τχου Καταδρομών εα,
Διοικητή Α΄ (35) Μοίρας Καταδρομών Κύπρου 1974
Γεωργίου Παπαμελετίου
Ιερός Ναός «Ευαγγελιστρίας» Ασπροπύργου
20-3-2018
¨Ήρωας Τχος εα Γεώργιος Παπαμελετίου πρώτος Διοικητής Α΄ (35) Μοίρας Καταδρομών Κύπρου 1974.
Ιερός Ναός « Ευαγγελιστρίας» Ασπροπύργου-Διακρίνεται η οικογένεια και ο Συμπολεμιστής Βασίλης Τσεβάς από το Κορωπί.
«ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74» δίπλα στο φέρετρο του Συμπολεμιστή Ήρωα Διοικητή τους.
Φαίνονται από δεξιά πίσω Γατσούλης Νίκος από την Κέρκυρα, Ρούβαλης Χρήστος από την Κόνιτσα, Μούντριζας Παναγιώτης από το Άργος, Μάλαμας Δημήτριος από την Καλαμάτα, αριστερά Τσαγκάρης Νίκος από τη Σπάρτη.
Ομιλία προέδρου Συλλόγου «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74» Παναγιώτη Αφάλη από τη Βέργα Καλαμάτας-Εκπρόσωποι της Εκκλησίας και του ΓΕΣ
Σύζυγος, Κόρη και συγγενείς του Ήρωα –Κομάντος Δνσης Ειδικών Δυνάμεων
Προαύλιος χώρος εκκλησίας
Προαύλιος χώρος νεκροταφείου
Με την ελληνική σημαία «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74» Λοχίας Αλεξιπτωτιστής Α΄ΜΚ Βασίλης Τσεβάς
από το Κορωπί Αττικής
Νεκροταφείο Ασπροπύργου
Συμπολεμιστές «ΚΟΜΑΝΤΟΣ 74» Μπεσίρης Κώστας από το Αγρίνιο και Ξεσφίγγης Παναγιώτης από τη Λαμία
Δημοσιεύματα
«Έφυγε» ο Διοικητής της Α΄ Μοίρας Καταδρομών 1974 Γεώργιος Παπαμελετίου
24 Μαρτίου 2018 1:04 μμ |
Έφυγε από την ζωή ο Διοικητής της Α΄ ΜΟΙΠΑΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ, ο νέος Λεωνίδας, που στις 21 προς 22 Ιουλίου 1974 μετά από διαταγή, πέταξε με τα 344 λιοντάρια του από το Μάλεμε Χανίων της Κρήτης για την Κύπρο. Σκοπός της αποστολής αυτής ήταν η προστασία της πολύπαθης Κύπρου και των πολιτών της από την εισβολή του βάρβαρου Τούρκου εισβολέα και κατακτητή. Τη νύχτα 21 προς 22 Ιουλίου του 1974, η A’MK 15 αεροσκάφη τύπου ΝΟΡ-ΑΤΛΑΣ, συμμετέχει στη επιχείρηση αυτοκτονίας με την ονομασία-κωδικό ΝΙΚΗ.
Κατά την επιχείρηση αυτοκτονίας ΝΙΚΗ, στη διάρκεια της οποίας όλα τα αεροσκάφη βλήθηκαν από φίλια και εχθρικά πυρά, κατατρίφθηκε το ΝΙΚΗ 4, με συνέπεια να βρουν φρικτό θάνατο είκοσι επτά (27) καταδρομείς και τέσσερεις (4) αεροπόροι. Νεκροί έπεσαν και δύο (2) καταδρομείς από το κτυπημένο ΝΙΚΗ 6.
Η Α΄ΜΚ συμμετέχει στις νικηφόρες μάχες του αεροδρομίου της Λευκωσίας στις 23 Ιουλίου και στις νικηφόρες μάχες της σχολής Γρηγορίου (Ύψωμα Κολοκασίδη 180-190)16-17 Αυγούστου κατά των Τουρκικών Δυνάμεων με αποτέλεσμα την αποτροπή της κατάληψης του αεροδρομίου και της αποκοπής-απομόνωσης της Λευκωσίας από την υπόλοιπη ελεύθερη Κύπρο.
Έφερε σε πέρας με επιτυχία τις αποστολές που της ανατέθηκαν. Η παρουσία της Α΄ΜΚ για οκτώ μήνες στην Κύπρο, αποθάρρυνε την Τουρκία για περαιτέρω επιθέσεις και αναπτέρωσε το ηθικό των αδελφών Κυπρίων. Με τη σωστή αντικατάστασή της (αναπλήρωση προσωπικού), σύστησε μια αμιγώς Ελληνική μονάδα καταδρομών που ενισχύει σήμερα, τις στρατιωτικές δυνάμεις της Νήσου. Σε όλα τα παραπάνω, πρωταρχικό ρόλο έπαιξε η άξια και στιβαρή Διοίκηση με Διοικητή των Ταγματάρχη Γεώργιο Παπαμελετίου.
Η καλοκουρδισμένη μηχανή που ακούει στο όνομα Α’ΜΚ, έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο, ανταποκρίνεται άμεσα στο κάλεσμα της πατρίδας και σπεύδει προς βοήθεια των Κυπρίων.
Αγαπημένε μας Διοικητή.
Τα λόγια σου εκείνο το απόγευμα στις 21 Ιουλίου 1974, λίγες ώρες πριν το μεγάλο πέταγμα για την Κύπρο, ανέβασαν το ηθικό όλων μας στα ουράνια.
Οι εντολές και οδηγίες προς όλους, Αξιωματικούς και οπλίτες, απλές και κατανοητές.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το πόσο πίστευες στην ιεραρχία και πειθαρχία του προσωπικού της Μοίρας εκείνες τις δύσκολες ώρες. Διαταγή και απαίτηση, πάμε σε πόλεμο, αν τύχει και χαθούμε και από τον χαμό μας μείνουν έστω και δύο στρατιώτες, ο νεότερος, να εκτελεί τις διαταγές του αρχαιότερου με πίστη, χωρίς κανένα δισταγμό και καμία αντίρρηση.
Η πειθαρχία έλεγες, είναι ένα από τα μεγαλύτερα όπλα μας. Η απογείωση των αεροσκαφών αρχίζει περίπου 10:30 τη νύχτα 21 προς 22 Ιουλίου και με διαφορά πέντε λεπτών το ένα από το άλλο.
Πέταξαν συνολικά 15 αεροσκάφη από τα οποία προσγειώθηκαν μόνο τα 13.
Το δύσκολο έργο της αερομεταφοράς, έργο δύσκολο από πολλές απόψεις, διεκπεραίωσαν με επιτυχία οι Ηρωικοί Αεροπόροι μας.
Εγώ συμμετέχω στην αποστολή και πετάω μαζί με τον Διοικητή με το ΝΙΚΗ 8.
Στα πρώτα λεπτά της πτήσης, ο Διοικητής μας απευθυνόμενος, στον κυβερνήτη του αεροσκάφους, ρωτάει αν το αεροσκάφος διαθέτει αλεξίπτωτα.
Ο κυβερνήτης απαντά αρνητικά.
Τότε ο Διοικητής ακούγεται να λεέι, πάμε παλικάρια ο Χριστός και η Παναγιά μαζί μας.
Αγαπημένε μας Διοικητή,
Σε όλη την διάρκεια της εμπόλεμης κατάστασης, οι δυσκολίες αμέτρητες, (όπως το ενδεχόμενο μετωπικής σύγκρουσης με τον εχθρό ανά πάσα στιγμή υπαρκτό , οι συναγερμοί και η αλλαγή θέσης της Μοίρας σε μεγάλο αριθμό, οι διάφορες υπηρεσίες πολύωρες και κουραστικές), όμως με τις δικές σου εντολές και οδηγίες αντιμετωπίστηκαν με τον καλύτερο τρόπο.
Η οξυδέρκεια και η αποφασιστικότητά σου και η λήψη των αποφάσεων σου στην κατάλληλη στιγμή, βοήθησε την αγαπημένη μας Κύπρο να έχει τις λιγότερες απώλειες σε εδάφη και ανθρώπινες ψυχές.
Τα παλικάρια σου, σε σένα χρωστάνε το γυρισμό στα σπίτια τους. Πέρασαν χρόνια πολλά από τότε, αλλά, δεν ξέχασες ποτέ τα παλικάρια σου, τους στρατιώτες σου.
Εμείς οι στρατιώτες σου, τα παλικάρια σου για τα οποία πάντα μιλούσες με αγάπη, εμείς σε αγαπήσαμε σαν πατέρα μας. Παντού και πάντα στις συζητήσεις μας σε αποκαλούσαμε πατέρα. Στις καρδιές μας είσαι ο μεγάλος Οικογενειάρχης, ο πατέρας με τα τριακόσια πενήντα παιδιά. Όλοι θέλαμε να σε συναντήσουμε, να σε δούμε ξανά, να σου σφίξουμε το χέρι και να νοιώσουμε και πάλι τη δεδομένη δική σου αγάπη.
Αγαπημένε μας Διοικητή,
Στις 24 Φεβρουαρίου, λίγες μέρες πριν από τον χαμό σου, είχα την τύχη και τιμή να βρεθώ στο σπιτικό σου. Με αγάπη και συγκίνηση, μας δέχθηκε η αγαπημένη σου σύζυγος, εμένα, την σύζυγό μου και τον Πρόεδρο του ένδοξου συλλόγου μας τον αγαπητό Παναγιώτη.
Στεναχωρήθηκα πολύ για τα προβλήματα υγείας που σε βάρυναν, αλλά ένοιωσα και απέραντη ικανοποίηση και χαρά, όταν σου κράτησα για αρκετή ώρα το χέρι το οποίο φίλησα από σεβασμό και αγάπη.
Για εμένα εκπληρώθηκε ένα όνειρο και πόθος να σε συναντήσω.
Πέρασαν λίγες ημέρες και μας έφυγες.
Καλό ταξίδι και καλό Παράδεισο.
Καλή αντάμωση με τα παλικάρια σου που χάθηκαν τη νύχτα εκείνη που δοξάστηκαν στον πόλεμο.
Καλή αντάμωση και με τα παλικάρια σου που έφυγαν σε καιρό ειρήνης.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάζει και ζεστή η γη που θα σε αγκαλιάζει. Πάντα θα είσαι στις καρδιές μας.
Αγαπημένε μας Διοικητή
Αιωνία σου η μνήμη.
Ταπεινά ο στρατιώτης σου από το Αφάντου της Ρόδου
Γεώργιος Αντ. Γιαννιού
……………………………..
Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Α΄ Μοίρας Καταδρομών 1972-1974
Για τη μεγάλη αυτή απώλεια εξέδωσε ανακοίνωση ΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ “ΚΟΜΑΝΤΟΣ ’74:
“Ο Διοικητής της Α’ Μοίρας Καταδρομών , Ταγματάρχης τότε , Ταξίαρχος ε.α. μετά , ο Αετός της επιχείρησης “Νίκη” της 21/07/1974 , κουρασμένος , πέταξε για το τελευταίο ταξίδι του , στο Πάνθεο των Ηρώων της πατρίδας μας
..
Ο ήρωας , που όχι μόνο “κατέλαβε” το αεροδρόμιο της Λευκωσίας πριν το πάρουν οι Τούρκοι με την παράτολμη αυτή καταδρομική επιχείρηση , το Λιοντάρι που με τους 300 του , κράτησε την Λευκωσία ελεύθερη τις τραγικές εκείνες ημέρες , ο άνθρωπος που έφερε ζωντανά πίσω τα παλληκάρια του , χωρίς να χάσει κανέναν σε μάχη , δεν είναι κοντά μας πλέον! (Ουδεμία σχέση για όσους δεν θυμούνται , ή , δεν ξέρουν είχε η μονάδα αυτή με το πραξικόπημα στην Κύπρο. Πήγε να σώσει ότι σώζεται…)
Έφυγε έτσι απλά χωρίς θόρυβο και φανφάρες από φυσική έκπτωση , αφού ήταν πάντα σοφά απλός και σεμνός.
Δεν διεκδίκησε τίποτα, επίσημα δεν πήγε ούτε αυτός , ούτε οι στρατιώτες του ποτέ εκεί , η επιχείρηση 44 χρόνια μετά δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί!
Φαίνεται τουρισμό πήγαν να κάνουν. Όσο ζούσε μόνο τα αγαπημένα του πρόσωπα , οι συνάδελφοι του και οι άνδρες του τον τιμούσαμε. Ε, δεν είμαστε και λίγοι…
Η επίσημη πολιτεία , πιστά , δεν έσπασε τον κανόνα της: Αδιάφορη και απούσα…. Η υπόθεση βλέπεται , δεν είχε ψήφους!
Φυσικά όλοι θα προστρέξουν τώρα να τον θυμηθούν , να τον τιμήσουν με ποικίλους τρόπους , ακίνδυνος γαρ τώρα , γιατί δεν μπορεί πλέον όσους δεν είναι ειλικρινείς να τους”στολίσει” με την ευθύτητα του λόγου που τον διέκρινε.
Είχα την τιμή να υπηρετήσω υπό τις διαταγές του ως έφεδρος αξιωματικός και ακόμη το περηφανεύομαι αν και δεν πήγα προσωπικά στην Κύπρο τότε.
Δεν θα γράψω άλλα για τον άντρα και που μόνον η σκιά του μπορεί να πει περισσότερα. Τις επόμενες μέρες , θα ακουστούν πολλά. Από ύμνους όπως του αρμόζουν , αλλά και ας το αφήσω καλύτερα.
Θυμίζω μόνο σε όσους με σεβασμό , υπερηφάνεια και τιμή υπηρέτησαν μαζί του , το ρητό του Θεόφραστου που είχε πιστεύω του και σε περίοπτη θέση στο γραφείο του:
“Ο καλός Διοικητής οφείλει να μην ξεχνά τρία πράγματα. Να είναι δίκαιος. Να μην ξεχνά ότι διοικεί ανθρώπους. Ότι δεν θα διοικεί για πάντα”. Μακάρι να μάθουν αρκετοί , κάτι από αυτό.
Καλά πετάγματα Αητέ , στον Όλυμπο , στον Ψηλορείτη , στο Σταυροβούνι. Να μας βλέπεις και να μας προστατεύεις όσο μπορείς από εκεί. “Εσύ τουλάχιστον έκανες το πρέπον”…
……………………………………………
Ταξίαρχος Γεώργιος Παπαμελετίου
Έφυγε από τη ζωή ο ήρωας Ταξίαρχος των Δυνάμεων Καταδρομών Γεώργιος Παπαμελετίου.
Ο Γεώργιος Παπαμελετίου ηγήθηκε της αποστολής της Α΄ Μοίρας Καταδρομών που έδρευε το 1974 στο Μάλεμε της Κρήτης και έφθασε κάτω από περιπετειώδεις συνθήκες
στη Λευκωσία, το βράδυ της 21ης προς 22α Ιουλίου.
Ο Γεώργιος Παπαμελετίου ανέλαβε την πιο δύσκολη στρατιωτική αποστολή αψηφώντας τους κινδύνους που ελλόχευαν τόσο για τον ίδιο, όσο και για τη Μονάδα του.
Η Α΄Μοίρα Καταδρομών επιβιβάστηκε σε δεκαπέντε μεταγωγικά αεροπλάνα Noratlas και με χαμηλή πτήση, προκειμένου να μην εντοπιστεί από τα του εχθρού, έφτασε με δώδεκα αεροπλάνα στη Λευκωσία. Τα άλλα τρία έχασαν τον προσανατολισμό τους και προσγειώθηκαν στη Ρόδο.
Φτάνοντας στην Κύπρο η αερομεταφερόμενη μονάδα Καταδρομέων δέχθηκε φίλια πυρά του Ε/ Κ αντιαεροπορικού πυροβολικού λίγο πριν τον δίαυλο προσγείωσης του αεροδρομίου Λευκωσίας.
Ένα από τα αεροπλάνα κατέπεσε φλεγόμενο στη Μακεδονίτισσα και άλλα δυο αεροπλάνα κατόρθωσαν να προσγειωθούν με ανεπανόρθωτες βλάβες σε συνθήκες πολέμου.
Η Α΄ Μοίρα Καταδρομών μετά την προσγείωση των αεροπλάνων ακροβολίστηκε έξω από τον δίαυλο, διότι τα πυρά που δέχθηκαν τους δημιουργούσαν ερωτηματικά για το ποιος έλεγχε στρατιωτικά το αεροδρόμιο.
Την ευθύνη για την αναγνώριση της Ελληνικής Μονάδας Καταδρομών, ο Διοικητής του αεροδρομίου ανέθεσε στον τότε Δόκιμο Έφεδρο Αξιωματικό, τον Καταδρομέα
Λοϊζο Λοϊζο, ο οποίος μετέβη με αναμμένα τα alarm του Land Rover στον δίαυλο προσγείωσης για αναγνώριση.
Η αναγνώριση ήταν μια δύσκολη αποστολή σε συνθήκες πολέμου όπως εκείνης της νύχτας της 21ης προς 22ης Ιουλίου. Χωρίς συνθηματικά αναγνώρισης, παρά μόνο με την επίκληση ονομάτων αξιωματικών των καταδρομέων που υπηρετούσαν στην Κύπρο έγινε η αναγνώριση με τον Κύπριο Αξιωματικό στο στόχαστρο των ακροβολισμένων καταδρομέων.
Ο Διοικητής της Α΄ Μοίρας Γεώργιος Παπαμελετίου ενημερώθηκε από τον Λοχαγό Δημοσθένη Ρούκα για τις διαβεβαιώσεις του ΔΕΑ Λοΐζου Λοϊζου και όλα κύλισαν χωρίς καμιά περαιτέρω περιπέτεια.
Την Τρίτη 24 Ιουλίου το αεροδρόμιο Λευκωσίας κινδύνευσε άμεσα να καταληφθεί από επίλεκτες δυνάμεις του Τουρκικού στρατού, οι οποίες κινήθηκαν δόλια παρά εκεχειρία και έφθασαν σε απόσταση βολής από το αεροδρόμιο.
Τότε η Α΄ Μοίρα έφθασε σαν από μηχανής θεός για να δώσει κάλυψη στις μικρές δυνάμεις που υπερασπίζοταν αεροδρόμιο.
Είχα την τιμή να γνωρίσω τον διοικητή της Α΄ Μοίρας Γεώργιο Παπαμελετίου σε μια ανάπαυλα της μάχης, όταν ανέβηκε στην οροφή του κτιρίου το οποίο υπερασπιζόμουν με τους άνδρες μου της 33ης Μοίρας Καταδρομών.
Ήταν επιβλητικός, ήρεμος και αποφασιστικός.
Ανταλλάξαμε χαιρετισμό και παρατήρησα την έγνοια του να διαπιστώσει την εγγύτητα προώθησης του εχθρού.
Μου μένει αξέχαστη η χειραψία του Λοχαγού μου Χρήστου Κότσαλη, ο οποίος προτείνοντάς του το αιματοβαμμένο χέρι του είπε στον Παπαμελετίου
“ Πιάσε αίμα ελληνικό” . Ήταν το αίμα του τότε Αρχιλοχία Αθανάσιου Φωτόπουλου που έπεσε νεκρός στη μάχη.
Ο Γεώργιος Παπαμελετίου συνέχισε και μετά την αποστρατία του να διατηρεί άριστες σχέσεις με τους αξιωματικούς και οπλίτες της Α΄ Μοίρας Καταδρομών. Όλους τους θεωρούσε παιδιά του και πάντοτε ενδιαφερόταν για την επαγγελματική τους πορεία και την οικογενειακή τους κατάσταση.
Πήγαινε στα μνημόσυνα και τις τιμητικές εκδηλώσεις που γίνονταν για τους πεσόντες άνδρες του και έχαιρε εκτίμησης από το σύνολο των υφισταμενών του.
Το παροικιακό κίνημα τίμησε την Α΄ Μοίρα καταδρομών και τον Διοικητή της Ταξίαρχο Γεώργιο Παπαμελετίου στην εκδήλωση που έγινε στο Σπίτι της Κύπρου, τον Ιούλιο του 2016.
Ο Ταξίαρχος Παπαμελετίου παρέστη αλλά δεν μπόρεσε να απευθύνει χαιρετισμό λόγω προβλημάτων υγείας.
Αιωνία η μνήμη στον ήρωα Καταδρομέα Διοικητή της Α΄ Μοίρας Καταδρομών.
Αιωνία η μνήμη στον σύγχρονο Κίμωνα.
Λοϊζος Λοϊζος
4
4
ΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ
Το ανατριχιαστικό αντίο του Στρατηγού Ζιαζιά στον κομάντο Παπαμελετίου που πολέμησε τον «Αττίλα»
7:34 μμ, Κυριακή 18 Μάρ 2018
Κοινωνία
Με ένα μακροσκελές και ανατριχιαστικό κείμενο που ανέβασε στο Facebook, ο επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ Κωνσταντίνος Ζιαζιάς αποχαιρέτησε τον Ταξίαρχο ε.α. και πρώην Διοικητή της Α’ Μοίρας των Καταδρομών του 1974, κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, Γιώργο Παπαμελετίου, ο οποίος πέθανε το Σάββατο.
Ο Στρατηγός Ζιαζιάς εξήρε την εθνική δράση του και την παρακαταθήκη που αφήνει στις επόμενες γενιές, υπογραμμίζοντας πως ο Γιώργος Παπαμελετίου θα πρέπει να αποτελεί «υπόδειγμα και πρότυπο για την κοινωνία».
“Έφυγε για την χώρα των αγγέλων, ο ήρωας του 74, ο ήρωας που μαζί με λίγους ακόμη Έλληνες έσωσε την τιμή και την αξιοπρέπεια του Έθνους στην Κύπρο, τον Ιούλιο του 1974, πάντοτε υπερήφανος, πάντοτε ασυμβίβαστος και πάνω από όλα είχε στην ψυχή του την Ελλάδα. Ο Ταξίαρχος Ε.Α. Παπαμελετίου Γεώργιος πρέπει να είναι το υπόδειγμα, το πρότυπο της κοινωνίας”, έγραψε χαρακτηριστικά.
Ο Πρώην Αρχηγός ΓΕΣ Κωνσταντίνος Ζιαζιάς μιλά στο alpha
Της Μαρίας Μασουρή
Έφυγε σε ηλικία 87 ετών, ο Ταξίαρχος ε.α. Γεώργιος Παπαμελετίου, ο Διοικητής της Α’ Μοίρας των Καταδρομών του 1974, και επικεφαλής της αερομεταφερόμενης Επιχείρησης «Νίκη», κατά την τουρκική εισβολή το 1974.
Ο επίτιμος αρχηγός ΓΕΣ, Κωνσταντίνος Ζιαζιάς, μιλά στο alphanews.live και συγκινημένος αποχαιρετά τον Ταξίαρχο ε.α. Γεώργιο Παπαμελετίου, τον “Κομάντο” της Κύπρου.
“Ήταν ο διοικητής των διοικητών”
Ο Γεώργιος Παπαμελετίου έφυγε για εκεί ψηλά, στην χώρα των αγγέλων διότι πάντα ήταν για τα ψηλά. Ήταν ο σταυραετός της Βοιωτίας ήταν για τα υψηλά ιδανικά που διέπουν έναν ηγέτη έναν ήρωα. Ήταν ο διοικητής των διοικητών όπως αφηγούνται οι υφιστάμενοι του σήμερα.
“Ήταν σεμνός μαχητής”
Ο ήρωας που μαζί με λίγους ακόμη Έλληνες το καλοκαίρι του 1974, το προδομένο καλοκαίρι, έσωσε την τιμή και αξιοπρέπεια του έθνους μας, πάντοτε ασυμβίβαστος, πάντοτε περήφανος, πάντοτε σεμνός μαχητής. Τίποτε για τον εαυτό του, όλα για τους υφισταμένους του. Πάνω από όλα είχε την Ελλάδα, το έθνος μας, δεν τον τίμησε βέβαια η πατρίδα μας όπως έπρεπε, όπως και πολλούς άλλους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες του καλοκαιριού του `74 που έδωσαν την ψυχή τους και τη ζωή τους για το ηρωικό μας νησί.
“Εύχομαι να αποτελέσει πρότυπο”
“Ας ελπίσουμε να αποτελέσει το υπόδειγμα, το πρότυπο της κοινωνίας μας και να μείνει αθάνατος στην μνήμη όλων των Ελλήνων. Να είναι ελαφρύ το χώμα της Ελευσίνας που θα τον σκεπάσει”
Οι στιγμές που περνάει το νησί της Αφροδίτης, του Παλληκαρίδη και των άλλων ηρώων είναι και τώρα ιστορικές λόγω των γεωστρατηγικών και ενεργειακών εξελίξεων στην περιοχή. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, απαιτείται οξυδέρκεια, πολιτική και στρατιωτική εγρήγορση, διπλωματική ευελιξία. Πάνω από όλα όμως χρειάζεται και ομοψυχία που εκείνο το καλοκαίρι του `74 έλειπε από το έθνος με τα θλιβερά αποτελέσματα.
…………………………………………………………………………..
Πηγή:www.dimokratiki.gr
Το πρότυπο Παπαμελετίου
Εφημερία «Δημοκρατία» 23.03.2018
153
Ο ήρωας ταξίαρχος Γεώργιος Παπαμελετίου αναπαύεται πλέον στην τελευταία του κατοικία και βρίσκεται παρέα με τα λιοντάρια συμπολεμιστές του, που έπεσαν το 1974 πολεμώντας υπέρ βωμών και εστιών στην Κύπρο μας, αλλά και με εκείνους που τελεύτησαν τα χρόνια που ακολούθησαν τις μάχες εναντίον του Αττίλα.
Πρόσφερε τιμή στην Ελλάδα σε έναν αδικαίωτο πόλεμο, που σχεδιάστηκε από το εξωτερικό και προδοτικούς κύκλους του εσωτερικού για να είναι άτιμος και άδοξος.
Ο θρυλικός κομάντος, που έσωσε το αεροδρόμιο της Λευκωσίας από τους Τούρκους, θα είναι πάντοτε παρών ως παράδειγμα προς μίμηση, ως ήρωας που πέρασε στο ελληνικό πάνθεον. Αλλοι είναι οι διαρκώς απόντες στα δύσκολα και παρόντες στα εύκολα. Αυτοί οι τελευταίοι απέφυγαν να παραστούν και στην κηδεία του Παπαμελετίου.
Για τους ιδιώτες, ασφαλώς, δεν γίνεται λόγος. Εκαστος παρευρίσκεται όπου και όποτε επιθυμεί και έχει την ευθύνη των επιλογών του. Ομως εκείνοι που εκπροσωπούν θεσμούς και λειτουργίες του κράτους οφείλουν να αποτίουν φόρο τιμής στους ήρωες του έθνους.
Από την κηδεία του ταξιάρχου Παπαμελετίου έλειπαν και οι δύο υπουργοί Εθνικής Αμύνης και οι τέσσερις αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων, οι οποίοι είναι οι επικεφαλής των στρατευμάτων της χώρας μας.
Αυτού του είδους οι απουσίες δεν είναι συμπτωματικές ούτε μπορούν να περάσουν απαρατήρητες και από τους οικείους του αλησμόνητου καταδρομέα ούτε από τους πολίτες.
Βρισκόμαστε σε τέτοιο σημείο της Ιστορίας μας και οι συνθήκες είναι τόσο ιδιαίτερες, ώστε η κηδεία του ταξιάρχου Γεωργίου Παπαμελετίου θα μπορούσε και θα έπρεπε να αποτελέσει ένα γεγονός όπου οι Ελληνες θα έδειχναν την ενότητά τους και η ηγεσία την αποφασιστικότητά της να ακολουθήσει τον δρόμο του καθήκοντος.
Δεν είναι πολλά τα πρότυπα που έχουν απομείνει στην πατρίδα. Δεν απέμειναν πολλά απόρθητα κάστρα ήθους, πατριωτισμού και αυταπάρνησης που μπορούν να εμπνεύσουν τις νέες γενιές και να προβληματίσουν τους εχθρούς της Ελλάδας.
Ο Παπαμελετίου πέρασε στην αθανασία. Οι Ελληνες θα τον θυμούνται και θα τον τιμούν προσπαθώντας να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
…………………………………
…………………………………………..
Παραπολιτικά
Έφυγε» ο ταξίαρχος Παπαμελετίου, διοικητής το 1974 στην Κύπρο
ΕΛΛΑΔΑ, 21.03.2018 12:05 |
Λεωνίδας Σ. Μπλαβέρης
Πλήρης ημερών έφυγε στα 86 του
Πλήρης ημερών, σε ηλικία 87, έφυγε από τη ζωή και κηδεύτηκε χθες, ο Ταξίαρχος ε.α. Γεώργιος Παπαμελετίου, διοικητής της ιστορικής και ηρωικής Α’ Μοίρας Καταδρομών (Α’ΜΚ) το μοιραίο για τον Ελληνισμό της Κύπρου καλοκαίρι του 1974 και επικεφαλής της στρατιωτικής αποστολής «Νίκη», για τη μεταφορά ενισχύσεων εξ Ελλάδος στη μαχόμενη Κύπρο, που είχε υποστεί την εισβολή του τουρκικού «Αττίλα» στο βόρειο τμήμα της!
Η κηδεία τελέστηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ασπροπύργου και σε αυτήν εκτός των στρατιωτικών αρχών που παραβρέθηκαν συμφώνως με το στρατιωτικό πρωτόκολλο (αποστολή αξιωματικών των Ειδικών Δυνάμεων με επικεφαλής υποστράτηγο, στρατιωτικό άγημα και στρατιωτική μουσική), εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας οι βουλευτές Γιώργος Βλάχος, ο αρμόδιος τομεάρχης Εθνικής Αμύνης του κόμματος Βασίλης Κικίλιας και ο Δημήτρης Μπούρας, από τη Χρυσή Αυγή οι Νίκος Μιχαλολιάκος και Ηλίας Κασιδιάρης, ο Δήμαρχος Ασπροπύργου Νικόλαος Μελετίου επικεφαλής σύσσωμου του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλεως, ενώ το παρών του έδωσε και ο Φαήλος Κρανιδιώτης και πλήθος κόσμου και παλαιών Καταδρομέων!
Αξίζει να σημειωθεί ότι τη μέρα της κηδείας, το Δημοτικό Συμβούλιο Ασπροπύργου είχε λάβει ομόφωνη απόφαση, όπως παραστεί σύσσωμο σε αυτήν, ο δήμαρχος να καταθέσει δάφνινο στεφάνι στον τάφο του Ήρωος, τα έξοδα κηδείας να καλυφθούν από αυτό, οι Σημαίες στο Δήμο να είναι μεσίστιες και να εκφωνηθεί επικήδειος λόγος από τον δήμαρχο.
Ο Ταξίαρχος ε.α.Γεώργιος Παπαμελετίου γεννήθηκε το 1931 και το 1954 εξήλθε της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, ονομασθείς Ανθυπολοχαγός (Πεζικού). Επελέγη και υπηρέτησε στις τότε Δυνάμεις Καταδρομών (ΛΟΚ), καθώς τότε η επιλογή γινόταν μόνο από τους αξιωματικούς του Πεζικού, και από το 1955 όταν μετά την επιλογή του και την εκπαίδευσή του ως αλεξιπτωτιστής στη Σχολή Αλεξιπτωτιστών μεταξύ των πρώτων αλεξιπτωτιστών, μέχρι και το 1983 οπότε και αποστρατεύτηκε υπηρέτησε συνεχώς σε μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων.
Το 1974 ήταν Διοικητής της Α’ ΜΚ, η οποία έδρευε τότε στο Μάλεμε της Κρήτης, έχουσα ως βασική αποστολή της τη μετάβασή της στην Κύπρο, αν απαιτείτο, είτε πέφτοντας με αλεξίπτωτα είτε απλώς μεταφερόμενη στο νησί. Ο δεύτερος τρόπος επελέγη τον Ιούλιο του 1974 και με τη συνδρομή του στόλου των μεταφορικών αεροσκαφών Νοράτλας της 354 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών πραγματοποιήθηκε η αποστολή «Νίκη» για τη μεταφορά ενισχύσεων στην Κύπρο. Η Α’ΜΚ, παρά τις απώλειές της με την πτώση του αεροσκάφους «Νίκη-4» από φίλια πυρά και το θάνατο όλων των επιβαινόντων σε αυτό (εκτός ενός) καταδρομέων και αεροπόρων μελών του πληρώματος, καθώς και τους νεκρούς και τραυματίες Καταδρομείς οι οποίοι επέβαιναν σε άλλα αεροσκάφη Νοράτλας, που επλήγησαν μεν και αυτά από φίλια πυρά, αλλά ευτυχώς δεν συνετρίβησαν, παρέμεινε στην Κύπρο και στους δύο «Αττίλες», και με επικεφαλής των τότε Ταγματάρχη Παπαμελετίου, συνέβαλε τα μέγιστα στην απόκρουση των Τούρκων από την κατάληψη του διεθνούς αεροδρομίου της Λευκωσίας και ό,τι αυτό συνεπαγόταν, πολεμώντας συμφώνως με την Ιστορία και τις Παραδόσεις των ΛΟΚ.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Εστία” … 22-3-2018 του Ευθύμιου Πέτρου
Δύο ἀγήματα ἀποδόσεως τιμῶν συνόδευσαν τὸν ταξίαρχο Γεώργιο Παπαμελετίου στὴν τελευταία του κατοικία
. Τὸ ἕνα ἦταν τὸ «ἐπίσημο» ποὺ ἔστειλε τὸ ΓΕΣ, σύμφωνα μὲ τὰ προβλεπόμενα.
Τὸ ἄλλο ἦταν οἱ συμπολεμιστές του, οἱ «Κομμάντος ’74», ποὺ φόρεσαν πάλι τὶς στολές τους, γιὰ νὰ τιμήσουν τὸν διοικητή τους.
Γενεὲς καταδρομέων ἦσαν ἐκεῖ. Ὄχι ὅμως καὶ οἱ ἡγεσίες. Οὔτε ἡ στρατιωτική, οὔτε ἡ πολιτική. Τί ἦταν τό σημαντικότεερο πού εἶχαν νά κάνουν καί δέν βρῆκαν τόν δρόμο γιά τόν Ἀσπρόπυργο νά πᾷν καί νά τιμήσουν τόν ἥρωα τῆς Κύπρου;
Δύο ὑπουργοὶ καὶ τέσσερις ἀρχηγοὶ Γενικῶν Ἐπιτελείων συγκροτοῦν αὐτὴν τὴν ἡγεσία. Ἦσαν ὅλοι ἀπησχολημένοι;
Αἰσθάνθηκαν ὅτι ἦταν ἀρκετό νά στείλουν τό ἄγημα, τήν ἀντιπροσωπεία καί τήν μπάντα, ποὺ προβλέπουν οἱ στρατιωτικοί κανόνες; Θεώρησαν ὅτι στέλνοντας μερικά στεφάνια «ἔβγαλαν τήν ὑποχρέωση»;Ὁ ἐκλιπὼν δὲν εἶχε ἀνάγκη οὔτε τὰ ἀγήματα, οὔτε τὰ στεφάνια τους. Τοῦ ἦταν ἀρκετὴ ἡ ἀναγνώρισις τῶν ἀνδρῶν ποὺ πολέμησαν ὑπὸ τὶς διαταγές του. Τῶν Ἑλλήνων, ποὺ ἴσως τὸν εἶχαν ξεχάση, μέχρις ὅτου τὸ ἄγγελμα τοῦ θανάτου ἀνεκάλεσε μνῆμες τοῦ 1974.
Ἐὰν δὲν ἦταν ὁ Παπαμελετίου, ἴσως οἱ καταδρομεῖς μας νὰ μὴν εἶχαν λάβη ἐγκαίρως τὶς θέσεις τους. Ἐὰν δὲν ἦταν ὁ Παπαμελετίου, ἴσως τὸ ἀεροδρόμιο τῆς Λευκωσίας νὰ τὸ εἶχαν πάρη οἱ Τοῦρκοι. Ἔχουν κάτση ποτέ οἱ σημερινοί στρατηγοί νά ἀναλογισθοῦν τί θά ἔκαναν οἱ ἴδιοι ἐάν εἶχαν εὑρεθῆ στήν θέση του;
Οἱ ἥρωες δὲν χρειάζονται τὴν τυπικὴ ἀναγνώριση ποὺ μπορεῖ νὰ δίδουν οἱ νόμοι τῶν ἀνθρώπων. Ἄλλωστε καὶ μόνον τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ ἡρωϊκές τους πράξεις δὲν ἐκρίθησαν ἐπαρκεῖς, γιὰ νὰ φθάσῃ ὀ ταξίαρχος Παπαμελετίου σὲ ἡγετικὲς θέσεις, δίδει καὶ τὸ μέτρο τῆς ἀξίας τοῦ πολιτικοῦ καὶ στρατιωτικοῦ μας συστήματος.
Ἴσως τὸ ἀνάστημά του νὰ ὑπερέβαινε τὴν ἀνεπάρκειά τους.
Δημοσέυμα του δημοσιογράφου Βασίλη Καραμπούλα
Η κηδεία του ήρωα Γ. Παπαμελετίου
Eχθές ήμουν και εγώ στην κηδεία του Ταξίαρχου Γ. Παπαμελετίου, όπως εκατοντάδες άλλοι.
Πρόλαβα να προσκυνήσω τελευταία στιγμή, με την ψυχή στο στόμα, ένεκεν επαγγελματικών υποχρεώσεων.
Καθώς περίμενε το πλήθος την έξοδο της σωρού, και άρχισαν να απλώνονται σημαίες και πανό, η κηδεία άρχισε στιγμιαία να αποκτά μια νότα εορτής ! Θύμιζε κάτι από 28η Οκτωβρίου και 25η Μαρτίου!
Όταν δε το φέρετρο, τυλιγμένο με την Ελληνική σημαία, έβγαινε έξω από την εκκλησία, ήταν σαν να μην ήταν φέρετρο. Ήταν κάτι άλλο. Έμοιαζε με ένα είδους γαλανόλευκου επιταφίου, που κατά κάποιον τρόπο σου έφερνε την χαρά του μπλε του αιγαίου και του λευκού των σύννεφων. Δυστυχώς η ελλιπής παιδεία μου, μου απαγορεύει να αποτυπώσω καλύτερα την εικόνα και τα συναισθήματα, με αποτέλεσμα να μειώνω την αισθαντικότητα της σκηνής.
Το δε άγημα στην εκκλησία της Ευαγγελιστρίας αποτελούταν από ηλικιωμένους Λοκατζήδες. Πιθανολογώ, και σύμφωνα με την λογική, πως όλοι αυτοί οι ηλικιωμένοι σχετίζονταν με τον Ταξίαρχο δια ζώσης. Εντύπωση έκανε, πως το μόνο ‘ελαφρώς’ περίεργο ήταν τα κατάλευκα μαλλιά των στρατιωτών, μιας και η κινησιολογία τους, η ανταπόκριση τους, το στρατιωτικό σφρίγος τους και το σθένος τους στην εκτέλεση των παραγγελμάτων, δεν απείχε καθόλου από εικοσάρηδες !!! Και πάλι όμως η εικόνα τους έστεκε αρκετά καλά, σε σημείο να αναρωτιέσαι αν ήταν ακόμα αυτά τα γηραιά παλικάρια με τα κατάλευκα μαλλιά, ένστρατοι, και όχι απόστρατοι ! Κατά πάσα πιθανότητα, τα πρόσωπα αυτά ήταν και αυτοί καταδρομείς της επιχειρήσεως ΝΙΚΗ το 1974, της οποίας ηγήθηκε ο Ταξίαρχος.
Γνώριζες εκείνη τη στιγμή λοιπόν, πως αυτοί οι βετεράνοι, που την ημέρα θα τους έβλεπες με τα πολιτικά τους, και θα αποκαλούσες συνταξιούχους, με τον κατάλληλο εξοπλισμό και συναθριζόμενοι στην κατάλληλη ομάδα, ήταν απολύτως φονικοί.
Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως είναι πολύ χρήσιμο να περιβάλλεσαι από ηλικιωμένους, βετεράνους πολεμιστές μα ακόμα εν δυνάμει μάχιμους, και να αισθάνεσαι την περιρρέουσα προστατευτικότητα τους, όπως τότε που ήσουν μικρό παιδί και ο πατέρας σου σε κρατούσε από το χέρι και δεν φοβόσουν τίποτα !!
Όταν η μπάντα άρχισε να παίζει και οι βετεράνοι να εκτελούν παραγγέλματα, σκέφτηκα πως ο Ταξίαρχος είναι σαν να μην πέθανε. Και επειδή όταν επεξεργάζεσαι το περιβάλλον σου, τα λόγια της εσωτερικής φωνής σου δεν είναι τόσο πολύπλοκα
και μακρά όσα αυτά εδώ που διαβάζουμε, αλλά πολύ λακωνικότερα (μιας και βρίσκεσαι σε άλλο συνειδησιακό επίπεδο) οι λέξεις που ήρθαν ακριβώς και φωναχτά στο μυαλό μου ήταν: «ΜΑ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΠΟΤΕ!!!!!!!!!!!!»
Εκεί βούρκωσα, και τα δάκρυα μπλέχτηκαν με τα γυαλιά ηλίου μου, και η όραση μου επηρεάστηκε λίγο, και αποφάσισα πως ήταν σώφρων να αποχωρίσω, μιας και με περίμεναν και άλλες υποχρεώσεις ξωπίσω. Αντιλαμβανόμουν όμως πως και άλλοι δίπλα μου είχαν βουρκώσει, ή ακόμα και έκλαιγαν κανονικά. Μα και πάλι όμως τα δάκρυα αυτά δεν ήταν όπως τα δάκρυα όλων των άλλων κηδειών ! Πως να το εξηγήσω; Ήταν χαρμόλυπα δάκρυα !
Κάπου εκεί επίσης η ψυχή μου θλίφτηκε που δεν έγινα και εγώ στρατιωτικός και θα πεθάνω κάποτε όπως όλοι οι άλλοι, ενώ ο Γ. Παπαμελετίου θα παραμείνει αθάνατος στις καρδιές όλων, στις μνήμες όλων, στις συνειδήσεις όλων, στην καταγεγραμμένη ιστορία του έθνους, και κατά έναν περίεργο και μυστηριακό τρόπο, στον χώρο των ψυχών και των πνευμάτων των προγόνων μας.
Μια κηδεία σωματοποιείται και πνευματοποιείται. Σωματοποιείται όταν πηγαίνεις στην εκκλησία, φυσικά, να προσκυνήσεις τον αποθανόντα, και πνευματοποιείται όταν φεύγεις από την εκκλησία, με τις εικόνες και τα συναισθήματα να έχουν αποτυπωθεί εντός σου, για να τα ανακαλέσεις αργότερα: είτε να τα διηγηθείς, είτε να γράψεις γι ́αυτά, είτε να τα επαναστοχαστείς, είτε να τα ονειρευτείς αργότερα στον ύπνο σου και να εξάγεις τα προσωπικά διδάγματα σου.
Ο Ταξίαρχος έμεινε στην ιστορία όχι μόνο γιατί επισκέφθηκε την Κύπρο την εποχή του ‘Αττίλα, όντας Δοιηκητής της Α’ Μοίρας Καταδρομών. Αυτή ήταν η δουλειά του. Ούτε γιατί επιχείρησε με θάρρος και ανδρεία. Αυτή ήταν η δουλειά του. Ούτε γιατί υπήρξε απόπειρα δολοφονίας του από πυρά μάλλον του ΟΗΕ, παρά των Τούρκων. Η ανοχή στον κίνδυνο ήταν κομμάτι της δουλειάς του.
Ο Ταξίαρχος έμεινε αθάνατος γιατί αναμεταξύ όλων των παραπάνω, εξεπέδειξε την ανάλογη βούληση να ‘σπάσει’ τους διεθνείς στρατιωτικούς κανόνες, να μην υπακούσει σε σκιώδεις και παραπλανητικές εξωγενείς εντολές του ΟΗΕ, να κρατήσει τα ‘δορύκτητα’ εδάφη του και δη το Αεροδρόμιο της Λευκωσίας, και να μην αποχωρήσει σαν πειθήνιος και άβουλος γραφειοκράτης, σαν μεταπολιτευτικός λακές και yesman, με αποτέλεσμα η γνωστή σε όλους μας σημερινή Κυπριακή Δημοκρατία να οφείλεται, εδαφικά μιλώντας, σε αυτόν και μόνο αυτόν. Στην ελεύθερη και πατριωτική, αρραγή και αδαμάντινη βούληση του.
Οι πράξεις του αυτές, σωρευτικά, οδήγησαν στην χθεσινή τιμώμενη κηδεία του ως εθνικού ήρωα, και στην επικείμενη αθανασία του. Είναι αυτοί ακριβώς οι λόγοι που εμείς οι κοινοί θνητοί, θα θαβόμαστε πάντοτε με άχαρους και θλιβερούς τρόπους, ενώ οι ήρωες πάντοτε με χαρμόσυνους και εορταστικούς.
Η απελευθέρωση του από τα έμβια και πεπερασμένα αυτά σαρκικά δεσμά, και το πέρασμα του στην αθανασία, είθε να μας κινητοποιήσουν να ερευνήσουμε λίγο την δράση του στην Κύπρο, να μας εμπνεύσουν, και να μας βοηθήσουν να μοντελοποιήσουμε το ηθικό του, ειδικά σε αυτούς τους πολιτικά κακόπιστους και διεθνείς μακιαβελικούς καιρούς που διανύουμε, και να κατανοήσουμε πως η Ελλάδα θα διασωθεί πρωτίστως από τους Έλληνες, παρά μονάχα επιβάλλοντας στους συμμάχους μας να ακολουθήσουν την βούληση μας, σε δεύτερο χρόνο.
…………………………………………………………………….
Άρνηση Εκτέλεσης Διαταγών Προϊσταμένων του από τον Παπαμελέτη :
Α. Για παράδοση του αεροδρομίου στους ΟΗΕδες
Την 23η Ιουλίου, δυο ημέρες μετά την άφιξη της Μοίρας, αυτή υπερασπίστηκε ηρωικά το αεροδρόμιο Λευκωσίας και ανέκοψε την προέλαση των Τούρκων προς τη Λευκωσία.
Έχει αναγνωρισθεί, ότι αν η στάση του διοικητή Παπαμελετίου ήταν διαφορετική σήμερα θα το είχαν οι Τούρκοι.
Έλαβε λοιπόν διαταγή “άνωθεν” να παραδώσει το αεροδρόμιο στους άνδρες του ΟΗΕ αλλά γνωρίζοντας ότι αυτοί είχαν φιλοτουρκική στάση και ότι στα 100 μέτρα περίμεναν Τούρκοι να τρέξουν να καρφώσουν τις σημαίες τους, αρνήθηκε να την εκτελέσει. Εγκατέστησε πολυβόλα στην ταράτσα του εκεί οικήματος και ειδοποίησε τον διοικητή της μονάδας του ΟΗΕ ότι καθετί που θα κινείται θα βάλλεται και ο οποίος αναγκάσθηκε να διατάξει τους άνδρες του να πέσουν πρηνηδόν.
Μετά από διαπραγματεύσεις και αφού εξασφαλίστηκε ότι δεν θα καταλάβουν οι Τούρκοι το αεροδρόμιο υπογράφηκε παράδοση με τους όρους του Παπαμελετίου.
Β. Για αποστολή κομάντος για προστασία της Αμερικανικής Πρεσβείας.
Επειδή η Αμερικανική πρεσβεία στη Λευκωσία ήταν περικυκλωμένη από εκατοντάδες εξαγριωμένους διαδηλωτές, που απειλούσαν να εισβάλλουν στο κτήριο, ο εκεί πρέσβης ζήτησε να προστατευθεί και διατάχθηκε πάλι ο Παπαμελετίου να στείλει μια διμοιρία για προστασία της
Έξαλλος ο ταγματάρχης δεν μπορούσε να πιστέψει μια τέτοια διαταγή και είπε το δεύτερο μεγάλο όχι, αναφέροντας ότι: “Είμαι ο διοικητής της Μοίρας
«Ο Θεός ο ίδιος να διατάξει τέτοια εντολή δεν εκτελώ. Στείλτε με στρατοδικείο ή αφαιρέσετέ μου τη διοίκηση”. Και συμπλήρωσε: “Είστε στα καλά σας, τι είναι οι άνδρες της Μοίρας, χωροφυλακή ή αστυνομία; Η πατρίδα έστειλε εδώ τα παιδιά για να προστατεύσουν την Κύπρο όχι την Αμερικανική πρεσβεία».
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ Ο ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ 74 , Ο ΗΡΩΑΣ ΠΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΛΙΓΟΥΣ ……..ΑΚΟΜΗ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΣΩΣΕ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 1974 , ΠΑΝΤΟΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ , ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΣΥΜΒΥΒΑΣΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΧΕ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ,Ο ΤΑΞΙΑΡΧΟΣ ΕΑ ΠΑΠΑΜΕΛΕΤΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ .
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ,ΤΟ ΠΡΩΤΥΠΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ .
Σας ευχαριστούμε πολύ.