Το κυνήγι των εντυπώσεων και η εξυπηρέτηση των μεγάλων, ντόπιων και ξένων, συμφερόντων είναι οι βασικές μέριμνες του Κυριάκου Μητσοτάκη και των κυβερνήσεών του από το 2019 μέχρι σήμερα. Τα πολιτικάντικα τερτίπια, η προπαγάνδα, ο έλεγχος των ΜΜΕ ή η φίμωσή τους, αν δεν υπακούν τα κελεύσματα της εξουσίας, η δαιμονοποίηση όσων διαφωνούν με την πολιτική του, οι διώξεις σε βάρος όσων αποκαλύπτουν σκάνδαλα αποτελούν τα βασικά εργαλεία παράτασης του βίου της κυβέρνησης.
Ομως, όλα τα παραπάνω δεν αρκούν για να πείθουν ή να παραπλανούν εσαεί τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. – ειδικά όταν οι απατηλές εντυπώσεις προσκρούουν στη σκληρή πραγματικότητα.
Η δύναμη του κυβερνώντος κόμματος έχει μειωθεί για μια σειρά από σημαντικούς λόγους. Ολα δείχνουν ότι θα βαίνει μειούμενη. Μπορεί η εικόνα της χώρας να παρουσιάζεται σχεδόν ειδυλλιακή από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, αλλά η κοινωνία είναι κάθε άλλο παρά ικανοποιημένη από τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης. Υπολογίσιμο ποσοστό από τη ραχοκοκαλιά της Ν.Δ., τους παραδοσιακούς δεξιούς ψηφοφόρους, νιώθει προδομένη από το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη και έχει αρχίσει να δείχνει ενδιαφέρον για άλλους σχηματισμούς. Αυτό έχει γίνει αντιληπτό από τον πρωθυπουργό και το επικοινωνιακό επιτελείο του και προσπαθεί να… μπαλώσει το ρήγμα που έχει δημιουργηθεί με λεκτικά μερεμέτια.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να φανεί «δεξιός», «συντηρητικός» και «παραδοσιακός» με διάφορους τρόπους, που δεν απηχούν την ουσία της δεξιάς ιδεολογίας και του παραδοσιακού τρόπου οργάνωσης του συλλογικού βίου. Από τη μία ανακαλύπτει όψιμα την υπόθεση του Ελληνα δημάρχου της Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη, που φυλάκισε με προσχηματικές κατηγορίες ο Εντι Ράμα, από την άλλη νομοθετεί ποσόστωση για την ελληνική μουσική που πρέπει να ακούγεται σε ξενοδοχεία, μπαρ και δημόσιους χώρους, και ανακοινώνει ανεπισήμως «πατριωτικές» προσθήκες στη λίστα των υποψηφίων για την Ευρωβουλή. Κι όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά πυροτεχνήματα που δεν προκαλούν τίποτε ουσιαστικό. Μόνο κρότο και όχι τόσο μεγάλη… λάμψη.
Κι ενώ στα λόγια υποδύεται τον δεξιό, έχει στραφεί, με έργα, εναντίον όσων πρεσβεύει το αξιακό σύστημα της παράταξης. Ηχηρό παράδειγμα της νεοταξικής και αντιπαραδοσιακής ιδεολογίας και πρακτικής του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι το νομοθέτημα για τους «γάμους» των ομοφυλοφίλων και το «δικαίωμα» αυτών των ζευγαριών να υιοθετούν παιδιά.
Στο ίδιο νεοταξικό, νεοφιλελεύθερο και αντιλαϊκό μοτίβο κινούνται η ιδιωτικοποίηση της Υγείας με τα επί πληρωμή απογευματινά χειρουργεία, οι υπερεξουσίες και τα προνόμια που έχουν δοθεί στις τράπεζες, οι οποίες εκμεταλλεύονται τους πολίτες, η πώληση αδειών παραμονής με το κόλπο της golden visa και η διαμόρφωση της αγοράς υπέρ των μεγαλοκαρχαριών που ληστεύουν τους καταναλωτές μέσω της ακρίβειας.
Τα έργα, όχι τα λόγια αποκαλύπτουν την ουσία της πολιτικής Μητσοτάκη.